Funny Gay Video
Tuesday, December 28, 2010
Disclaimer: LOL does not own this video. If anyone claims ownership on this video, please contact us and we are ready to remove this video from our blog. Read more...
Mike Juha
Rovi
Kirk Chua
Gian Carlo
Caled Uriel Tan
Ako si 3rd
iNNOH
jeelchristine
emray
Dalisay
Ace.vinvr.raven
Bx_35
Admin:
Jayson
Myx
"O-orly?"
Ang tanging nasabi niya pagkatapos ng ilang segundo ring paglalapat ng kanilang mga labi. Nanlalaki ang mga mata niya sa sobrang pagkagulat. Mabilis pa rin ang pagtahip ng kanyang dibdib. Hindi pa rin makapaniwala sa kagaganap lang. AT alam niya, kahit hindi niya nakikita, namumula siya mula ulo hanggang paa! At naghihiyawan pa ang mga nakapaligid sa kanila sa pangunguna ng kaibigan niya.
"O-orly?" naguguluhang tawag niya rito.
"Yes Pet?" amused na tanong nito. Nakisubo sa burger steak na in-order ni Jordan.
"Orly!" malakas na sabi niya sabay hampas sa braso nito. Finally, bumalik na ang boses niyang nawalan ng lakas ng dahil sa kagagawan ng lalaking ito. Tumigil na rin kasi ang hiyawan sa paligid.
"Aray! Bakit ba?" natatawang sabi nito habang umaarte ring nasaktan ang braso.
Pasensiya na po at natagalan. Batiin ko lang ang aking mga masugid na tagasubaybay. Salamat sa pagsuporta sa aking bagong story na ONE MORE CHANCE. Salamat po talaga sa hindi pagbitaw. I love you all! Merry Christmas pumpkins!!!
---------------------------------------------
"Bakit ikaw ang may hawak ng cellphone ni Mandarin? Ikaw rin ba ang nag-dial sa emergency number ni Rick?"
Natigil ang pagkatigagal ni Bobby saa mga tanong na iyon ni Rovi. Bigla ang pagbilis ng tibok ng puso niya. Nangangamba nga siya na baka marinig iyon ni Apple sa sobrang lakas. Pinakalma niya ang sarili at huminga ng malalim.
Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ako nagkakaganito? Boses lang iyon. Boses!
"Hello? Bobby?" ani Rovi sa kabilang linya.
"Uhm... Ako nga ang pinag-dial ni Mandarin. Pasensiya na. Pero sinugod kasi kami sa safehouse. Nagda-drive si Mandarin kaya ako na ang kumontak sa inyo. Nagpaiwan si Go doon para salubungin ang mga pulis. Nadale si Marcus eh." pagpapaliwanag niya.
By: Jefferson Cruz
email: jeff.scribbles@gmail.com
--------------------------------
Well, action pa rin ito, pero may preliminaries sa muling pagkikita ni Bobby at Rovi. Nakaka-miss din silang dalawa. Maraming salamat sa inyong lahat na sumusuporta. Sabay-sabay na ang posting nito sa MSOB, PEX at siyempre sa Fall in Love with Dalisay.
Kaya naman, follow my blog, http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com at makisali na sa pagkain-love ng mga madlang pipol! Ahihihi...
Salamat Zach and this chapter is dedicated for your kind generosity. :)
Enjoy!!!
__________________________
"Anong ginagawa mo diyan pare?"
"Nagbubura ng kalawang!"
Muntik na siyang matawa ng makitang nakatiwarik ito sa kisame. Kung di lang sa takip nito sa mukha malamang ay puro alikabok na ito. Marahil ay nakuha nito iyon sa pagsabog. Naiiling na tinulungan niya itong makababa.
Nagmumurang nagtanggal ito ng takip sa mukha. "Namputsa naman pare o. Muntikan na ko doon ah?" iritadong sabi nito.
"Pasensiya na. Malay ko bang nandito ka? Saka bakit ang tagal mong i-penetrate ang control room nila?"
"Gwardiyado pare. Saka papasukin ko na ng makita kong sumara ang steel gate nito. Kaya naghanap ako ng air-duct. Tiyempo nakita ito at paakyat na ng magpasabog ka."
"Those Son of bitches!!!"
Natatarantang iniwasan ni Kring ang ibinatong baso ni Park Gyul Ho. Galit na galit itong tumayo at halos magbugha ng apoy ang mga mata sa galit dahil sa ibinalita nilang kaganapan ngayon sa pabrika nito sa Batangas.
"Akala ko ba ay inayos mo na ito Kring? Paano nalaman ng mga pulis na iyon ang hideout at operations natin sa Batangas?"
Hindi na siya nagulat sa pagsasalita nito ng tagalog. Purong koreano ito pero dahil ang mga aktibidades nito ay sa Pilipinas mostly ginagawa ay natuto na ito sa tagal ng panahong pananatili sa bansa. Idagdag pang ang magaling na assistant nito ay isang Pilipina. Si Alexa.
"Ah... nahulihan tayo ng tao sa nakaraang shipment. Mukhang iyon ang nagkanta sa atin. Alam ni Ms. Alexa ang tungkol doon." kinakabahan niyang sagot.
Tinapunan ng nagtatanong na tingin ni Gyul Ho si Alexa kaya naman nakahinga na siya kahit kaunti. Ngayon niya lang napansing kanina pa siya nagpipigil ng paghinga sa takot.
"Totoo ba iyon, Alexa?"
By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.
"Wala tayong dapat na aksayahing panahon Perse. Mahirap ng malaman nilang nawala ang ambush team na nakatoka sa gubat." si Rovi sa kanilang team leader sa misyon na pasukin ang kuta ni Park Gyul Ho.
"Tama ka pare. Pero anong plano ang sinasabi mo kanina? Sa report mo ay mukhang iisa lang ang naiisip mong paraan para pasukin ang factory, tama ba?" seryosong sabi ni Perse sa kanya sabay bugha ng hinithit na sigarilyo.
"Oo. Magpapanggap tayo bilang ang mismong ambush team." tumatangong sabi niya.
"Paano gagawin iyon? Imposibleng hindi kilala ang mga nakasagupa mo ng mga tauhan doon."
"Base sa observation ko, mukhang per team ang mga taong nagbabantay. Sa layo ng mga gate sa isa't-isa, hindi imposibleng sabihin na hindi sila halos magkakakilala. At ang ambush team na nakasagupa ko ay may takip sa mga mukha. Pwede nating gayahin ang mismong hitsura nila at pumasok sa kuta na iyon ng hindi napapansin."
"Sige, gagawin natin yan, pero paano natin gagawan ng paraan ang ikalawang gate? Pati na rin ang mismong factory na may automatic lock?" si Perse na diskumpiyado pa rin sa kaniyang plano.
By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.
Nakasilip si Rovi sa high-powered lens ng binocular na gamit niya. He was about 200 meters away sa napakalaking factory ng damit na ginagamit na front para sa drug smuggling operations ng Koreanong si Park Gyul Ho. Understatement ang kwento ng hinyupak na tauhan nitong kumanta sa saliw ng awiting si Major Perse Verance pa mismo ang nag-compose.
Naka-set ang gadget na iyon sa night vision kaya naman kahit sobrang dilim sa kinatatayuan niyang sanga ng puno na nasa katabing gubat ng factory na iyon ay kitang-kita niya ang operasyon ng mga ito sa loob. Apat na oras na siyang palipat-lipat ng sanga. Good thing na magkakalapit lang ang mga puno sa bahaging iyon kaya nakakatalon-talon siya kung gusto niyang lumipat para sa ibang view.
Rovi was almost sure na ang buong factory ay nasa walong-daang metro ang haba. Mataas din ang pader at may mga naka-station na unipormadong gwardiya sa halos lahat ng sulok. May malalaki ring kable ng kuryente sa taas ng mga pader. Whoever designed the whole place has death on mind. Mukha kasing hindi ka bubuhayin ng mga high-voltage wire na nakapaligid.
Hindi rin basta-basta ang security. Double-walled na halos iyon. Parang Intramuros. Sa loob kasi ng malaking pader ay isa pa ulit malawak na pader na ang pagitan sa nauna ay mga limampung metro. So, kung mapapasok mo ang isa eh tiyak na mapapagod ka sa pagpasok ulit sa isa pang gate. Imagine ang stress nun diba? Para ka lang kumuha ng isang bato para ipukpok ng husto sa ulo mo.
By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.
PARANG tuyong kahoy na sinindihan ang pakiramdam ni Rovi ng maglapat ang labi nila. Bobby kissed him senseless making him hot all over. His lips teased. Forcing him to open so that he can fully invade his mouth. Iginala nito ang kamay sa kanyang likuran. Nang makarating ito sa kanyang pang-upo ay mariin nitong dinakot ito at idinikit ang sarili sa kanya ng todo. Making him aware of his arousal underneath the clothes he’s wearing.
Marahan siyang napasinghap sa ginawa nito dahilan para ang mapusok na dila ni Bobby ay tuluyang nakapasok sa kanyang bibig. His tongue invaded his. Rovi cried from the pleasurable pain he encountered. He felt like a strong wind was carrying him. Ninamnam niya ng husto ang karanasang iyon.
Bahagyang lumayo sa kanya si Bobby at hinubad ang t-shirt nito. Naguluhan siya. “Bakit ka naghuhubad?” ang kanyang litong tanong rito.
“Kanina ko pa gustong gawin ito.” Humihingal na sagot nito.
“T-teka! Hindi tama ito.” Nagugulumihanan niyang sabi. Bahagya niyang itinulak si Bobby palayo sa kanya.
Tumaas-baba ang dibdib nito. Ganun din siya.
“Mali ito Bobby.” Aniya sa pinatatag na tinig.
By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.
I'm BACK!!!
Nagpahinga lang ng kaunti. Salamat kina Russ, Emray08 at sa iba pang naghintay sa aking muling paggising.
Simula na ng bagong yugto ng aking buhay. Sana masaya ka na. Masakit pa rin. But I'll live. Kahangalan man, maghihintay ako. Hanggang pwede na ulit tayo...
--------------------------------------
“HINDI ka ba talaga kakanta?”
Ang nananakot na sigaw ni Perse sa isa sa dalawang tauhan ni Park Gyul Ho na nahuli nila kanina. Nananakit na ang ulo niya sa pag-i-interrogate dito pero wala siyang makuhang impormasyon.
“Wala kang maririnig na kahit ano mula sa akin. Kahit pa sintunadong tunog wala.” Nang-aasar pa nitong wika.
Nagtaas ang kilay niya at niradyohan ang nasa kabilang kwarto. “Kamusta yan bata?” tanong niya kay Jerick na siyang humahawak ngayon sa isa.
“Eto ‘tol. Kumanta rin sa wakas. High notes pa. ” natatawang wika nito sa kabila.
By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.
TINATAMAD na bumaba si Rovi mula sa sasakyan ng makitang nakaparada na ito sa harap ng safe house. Hindi niya alam kung bakit pero kinakabahan talaga siya ng bahagya sa napipintong paghaharap nilang muli ni Bobby. Ipinilig niya ang ulo para mawala ang alinlangan na ilang ulit ng sinusubukang kainin ang kanyang sistema.
‘Ano ka ba ? Hindi naman niya alam yung nangyari ah ?’’ pangungumbinsi ng isang bahagi ng kanyang isip.
Huminga siya ng malalim sabay lingon sa kasamang si Rick na tila malalim rin ang iniisip ng mga oras na iyon. May kung anong bumabagabag dito. Duda niya, tungkol na naman iyon sa kasong hawak nila. Masyadong matigas ang mga nahuli nilang tauhan ni Park Gyul Ho. Kahit anong gawin nilang paraan ng pagpapa-amin ay wala silang makuhang impormasyon sa mga ito.
Isinukbit niya sa balikat ang malaking bag na dala-dala saka ito inayang pumasok na. ‘Tol, mamaya na natin pag-isipan ng husto ang tungkol sa kaso. Magpahinga muna tayo.’’ Aniya sa kaibigan.
‘Mauna ka na ‘tol. Doon muna ako sa dagat.’’ Malamig na tugon nito saka tinalunton ang daan patungo sa dalampasigan.
‘Sige.’’ Sagot niya.
By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
----------------------------------------
Matapos mahuli ng mga pulis ang natirang mga tauhan ni Kris na sumurrender, agad na dinala nila ang mga ito sa presinto habang si Kris ay dinala sa ospital sinamahan ng ilang mga escort na pulis.
Dinala din namin sina Noel at kuya Rom sa ospital. Si Noel ay conscious bagamat mad’yo malakas ang pag-agos ng dugo galing sa tama niya sa braso. Ngunit doon ako natatakot sa kalagayan ni kuya Rom. Mistula itong patay na hindi siya gumagalaw. Inalam ni kuya Paul Jake kung pumipintig ba ang puso niya at nag thumbs up naman ito. Hindi naman ako mapigil sa kasisigaw, “Kuya Rommmmmm!!!”
By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
----------------------------------
Ibayong kaba ang naramdaman ko noong makita ang kabaong sa sala. Nakakabingi ang kalampag sa aking dibdib. Hindi pansin ang mga tao sa paligid, nagtatakbo akong tinungo ito, hila-hila sa likuran ko si Noel.
Noong masilip ko ang kabaong, hindi ko na napigilan pa ang sariling sumigaw at maglupasay, “Papaaaaaaaa!!! Bakit mo ako iniwan???!!! Papaaaaaaaaa!!! Nandito na po ako pa!!!! Nagsisi na po ako pa!!!!”
Ngunit hindi na ako puwede pang sagutin ng aking ama. Huli na ang aking pagsisisi. Wala na akong ibang nagawa pa kundi ang humagulgol sa harap ng kanyang kabaong. At iyon na ang huling natandaan ko. Nagcollpase pala ako at unconscious dala ng magkahalong pagod at sama ng loob.
“Si Romwel ang ama ng bata at... siya rin ang asawa ng kapatid ko.”
Mistulang umikot ang paningin ko at gumuho ang buong mundo sa narinig. At dahil sa hindi makayanang balita, dali-dali akong tumakbo patungo ng kuwarto ko, sabay sigaw ng, “Mga traydor! Mga traydor kayo! Pinaglalaruan lang ninyo ako! Arrgggghhhhhhhh!!!”
“Jason, makinig ka sa paliwanag ko!” sigaw ni Shane.
“Ayoko nang makinig sa iyo! Mga sinungaling kayooooo!!!!” bulyaw ko.
By: Mikejuha
getmybox@hotmail.com
http://men4menphilippines.ning.com (Group: Kwentong Kanto Ni Kuya Mike)
------------------------------
Nagulat sila mama at papa sa pagsigaw ko, at pati na rin si Kris, kitang kita ko ang pagkagulat niya.
“Shut up Jason!” sigaw ni papa sa akin. “Konting respeto naman sa bisita natin!”
“Hindi naman iyan ang sinabi ni Kuya Romwel sa akin eh!” ang pangangatuwiran ko. “Nagtitext po sa akinsi Kuya at wala siyang sinabing ganoon!”
Ngunit hindi pinakinggan ni papa ang pangangatuwiran kong iyon. “Go to your room Jason! Now!” utos niya.
Sa inis, padabog akong umakyat sa kwarto ko at noong nasa loob na, agad kong tinawagan si Kuya Romwel. “Kuya, nandito si Kris, magpapakasal ka daw sa kanya?” and diretsahang tanong ko, mataas ang boses gawa ng aking pagka-inis.
© Blogger template Brownium by Ourblogtemplates.com 2009
Back to TOP