Daglat presents:

Thursday, March 31, 2011


Tigil muna ang STRATA presents -
Hindi ko kasi alam kung papaano icompress ang "Bulong ng Kahapon" into five parts eh..
Anyways, sana po ay suportahan natin ang Daglat presents -

Ang Daglat presents ay mga serye ng maiikling kwento na hinati sa lima hanggang sampung bahagi. Hindi tulad ng Strata presents, ang Daglat presents ay mas sasalamin pa sa buhay ng kasama sa Third Sex, mas malalim ang kwento.

(this time, pipilitin kong ma-integrate ang mga kulang na element sa Strata)

Read more...

KAHADLUKAN : Ang Matanda sa Bintana

Monday, March 21, 2011

Matagal ko nang iniisip ang pagsulat ng mga storya na hango sa totoong buhay. Isang storya ng kababalaghan. Alam ko na marami sa inyo ang hindi na naniniwala sa mga kwentong ito, ngunit kahit di kayo maniwala, may mga bagay talaga dito sa ating mundo na mahirap paniwalaan. Isang mundo na nababalot ng misteryo at mundo na akala natin ay napaglipasan na ng panahon. 

Ang series na ito ay pinamagatan kong "KAHADLUKAN" hango sa salitang bisaya na ang ibig sabihin ay nakakatakot at ang unang kwento na ibabahagi ko sa inyo ay kwento ng isang kaibigan mula sa Mindanao. 

*******************************
Ang Matanda sa Bintana

Ako si Jerry taga Brgy. Humilog RTR Agusan del Norte. Nasa tatlumpong taong gulang na ako at may dalawang anak. Napakatagal na panahon na ngunit di ko pa rin malimutan ang aking karanasan sa bahay ng aking mga magulang. 

Taong 1995, katorse anyos palang ako noon at nag aaral sa isang public school sa Cabadbaran. Madalang akong umuwi sa amin gawa ng daming activities at project sa school kaya nangupahan nalang ako sa isang boarding house. Isang araw ng sabado umuwi ako sa amin, syempre may sarili akong kwarto sa bahay namin at doon ako natulog. Ang bahay namin ay may dalawang palapag, gawa ito sa semento at matitigas na kahoy. Hindi pa ito tapos kung kayat walang jelousy ang mga bintana. Tanging kurtina lamang ang nakatakip sa bintana ng aking kwarto na nakaharap sa aking higaan. Di ako naniniwala sa mga multo at mga maligno kaya di ako natatakot na mag isa kahit pa laging sinasabi sa akin ng aking ate na nakakakita daw siya ng mga kaluluwa sa aming bahay. May third eye daw kasi siya. Hindi ko siya pinaniwalaan hanggang sa ako na mismo ang naka saksi ng isang kakila-kilabot na pangitain. Natutulog ako noon sa aking kwarto ng bigla akong magising kasi naiihi ako. Binuksan ko ang ilaw at halos mamatay ako sa takot ng may nakita akong matandang babae na nakapatong sa aking bintana. Ang isa niyang kamay ay nakahawak sa gilid ng bintana habang ang isa pa niyang kamay ay hinawi ang kurtina na akmang papasok talaga siya sa aking kwarto. Kulubot ang kaniyang mukha, nanlilisik ang kaniyang mga mata at napakahaba ng kanyang puting buhok. Di ako nakagalaw at di rin ako nakapagsalita. Nagtitigan kami ng matanda at ang aking pawis ay sinlaki ng butil ng bigas. Nanlamig at nanglambot ang buo kong katawan. Namalayan ko na lamang na may kumakanta sa may pintuan ng aming bahay "Amazing Grace, how great thou art.. that saved a wreched like me.." serenade pala kasi birthday nanay ko. Nang marinig ko ang kanta ay bigla kong natagpuan ang aking boses at sumigaw ako ng malakas. Magkatabi lang ang kwarto namin ng nanay at tatay ko kaya agad nila akong pinuntahan sa aking kwarto. Ngunit wala na ang matanda sa bintana. Ikenwento ko sa kanila ang aking nakita ngunit walang naniwala sa akin at sabi nila ay naalimpungatan lang daw ako sa aking pagtulog at guni-guni ko lang iyon. Ngunit alam kong totoo ang aking nakita. Hindi ko alam kung multo o aswang ang matanda basta alam ko kung ano ang totoo sa hindi. Tanging ang ate ko lamang ang naniniwala sa akin. 

Nang yumao ang aking tatay. Nilisan na namin ang bahay na iyon at pinagbili namin sa kaibigan ng nanay ko. Nagtayo kami ng munting bahay sa parehong baryo. Sa ngayon tuwing mapapadaan ako sa aming lumang bahay, kinikilabutan pa rin ako.

**********************
Note: Kung gusto po ninyong mag share ng inyong kwento, maari po lamang na mag email sa akin sa address na ito: king_sky92@yahoo.com

Pwede po kayong mag attach ng pictures o video. Maraming salamat po....

Read more...

Chapter 13 to 15 : Si Utol at Ang Chatmate Ko

Sunday, March 20, 2011

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
Note: Thank you Mike for sharing your stories in LOL. 

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

********************************************************************

Vin Cri AKA ENZO
Mistulang nasa suspended animation ang aking isip. Naalimpungatan ko na lang na itinulak ko si Zach at akmang lalabas ng banyo upang lapitan si kuya. Subalit noong lapitan ko na sana siya bigla ding tumalikod ito at dali-daling umalis.

Tumakbo ako hanggang sa may pintuan ng banyo. “Kuyaaaaaa!” sigaw ko. 

Ngunit tuloy-tuloy lang si kuya palabas at hindi man lang lumingon.

Bigla akong nanlalanta. Nahuli niya kami ni Zach sa akto. At ang nangingibabaw sa akin ay ibayong kaba sa galit na nakita ko sa mga mata ni kuya. 

Tiningnan ko si Zach na itinuloy ang pagsa-shower, parang wala lang nangyari. Noong makita niyang nakatingin ako sa kanya, nagsalita, “Halika na! Ituloy natin…” 

Parang bigla riin akong nawalan ng gana sa nakitang reaksyon niya na parang wala lang hindi man lang naisip kung nasaktan ba ako o nagalit ba ang kuya ko sa akin, bagamat naisip ko ring normal lang marahil ang reaksyon niyang iyon dahil dapat lang naman talaga na magalit ang kuya ko. Ngunit sa kabilang banda naisip ko rin na dapat din sana niyang respetuhn ang galit ni kuya at hindi na niya sasabihin pa sa akin na ituloy panamin ang naunsyaming romansa dahil kung tutuusin, siya din ang dahilan kung bakit nangyari ang ganoon at nahuli tuloy kami. Parang ano ba to? Sinadya ba niya iyon upang pagselosin si kuya na siyang tunay niya talagang type? Wala bang halaga sa kanya ang naramdaman ko? Ang naramdaman namin ni kuya?

Hindi ako sumagot sa sinabi niyang iyon bagkus nanatili akong nakaupo lang at nagyuyukyok sa gilid ng pintuan, hindi malaman kung babalik pa ba sa shower o tuluyang hahabulin na si kuya.

Ngunit lumapit sa akin si Zach. At bagamat hubo’t-hubad pa ito, hindi naiilang na ipangalandrakan pa sa mukha ko ang tayong-tayong pagkalalaki niya at inabot ang aking kamay upang patayuin ako. “Tol... huwag mong masyadong isipin iyon. Natural lang na magalit ang kuya mo. Halika na, sabay na tayong maligo.” 

At ewan ko rin ba. Sa pagkakaita ko sa kanyang nakakaengganyong mukha at napaka-sweet na pananalita at sinabayan pa ng isang nakabibighaning ngiti na ang mga mata ay nanunukso, bigla na lang akong tumalima sa kanyang paghatak sa aking kamay at tumayo na rin, tuluyang nabura lahat sa isip si kuya. 

Read more...

Chapter 3: Catch Me, Irwin

by JoshX

THERE WAS A NAKED MAN ON THE FISHING DECK.

He was lying on his side facing RJ, his left foot slightly forward, the knee touching the fiberglass deck floor hiding his maleness.

Napakusot ng mata si RJ sa pag-aakalang namamalikmata lang siya pero naroon pa rin ang lalaki. "Sino siya Anton? Saan siya galing?"

Napailing din si Anton. "Hindi ko po alam Sir. Kanina wala pa iyan diyan, pumasok lang ako saglit sa loob tapos nakarinig ako ng ka-blag, paglabas ko nakita ko na siya diyan."

Nilapitan niya ang nakahigang lalaki, kasunod naman niya si Anton. Nagtataka siya kung saan nga ba ito galing.

Hulog kaya ito ng langit? Natawa siya sa naisip, paano naman kasi'y head turner ang hitsura ng lalaki. May kahabaan ang buhok na sa tingin ni RJ ay hanggang balikat. Nangingintab sa kaitiman at bahagyang umaaalon mula sa anit pababa. Napansin niya na mas mahaba ang buhok nito sa likod.

Sa tantiya niya'y mas matanda siguro sa kaniya ng isa o dalawang taon ang lalaki. Malaki ang katawan nito, defined ang mga kurba ng mga muscles sa chest area pati na ang six-pack abs na walang katab-taba.

At an instant, parang naisip ni RJ na parang character ito sa isang animated movie. Paano kasi ay malapad ang mga balikat nito at naging tapered pababa sa beywang. Para tuloy siyang nakakita ng inverted triangle sa hubog ng upper torso nito. Moreno ang kulay ng balat at nakislap ang mga butil ng tubig dagat sa kaniyang buong katawan sa pagtama ng sinag ng araw. Mula naman sa waist ay ang maskulado ding mga hita at proportioned na mga binti.

Napatingin si RJ sa maamong mukha ng lalaki. Kung ganito ba kagwapo ang mamimeet niya malamang tuluyan muna niyang kakalimutan ang pangako sa sarili na titigil muna sa paghahanap ng makakarelasyon.

Hindi niya mapigilang tingnan ang matangos na ilong at may kakapalang mga kilay, naitanong niya sa sarili kung anong hitsura kaya ng mga mata nito sa nakapikit na talukap at may kahabaang pilik-mata? Masarap kayang halikan ang mga maninipis nitong mga labi na simpula ng makopa?

Read more...

Malibog si Alwyn - Part 5

by JoshX

Ngumisi siya saka ibinuka ang aking mga hita. “Mamaya mo na hugasan ‘yang tamod mo. Hindi pa naman tayo tapos.”

Nagulat ako, hindi lang pala ako ang malibog. Malibog din pala talaga si Kuya Jet.

Hinawakan niya ang aking burat na unti-unti na naman ngayong natigas. Nagsimula niyang jakulin ng banayad.

“Siguradong masasarapan ka sa gagawin ko Bunso. Kakantutin ko ang puki mo Bunso. Bubuntisin kita.”

Kinabahan ako sa sinabi niya. Wala pang nakakapasok na burat sa pwerta ko kahit gaano man ito kaliit. Dati ay nag-attempt si Mamang Barbero na pasukin ang aking butas pero hindi ako pumayag. Sa huli butas na lang niya ang kinantot ko.

“Wala naman akong puki Kuya Jet,” gusto kong ma-delay ang gusto niyang gawin. Natatakot ako na baka hindi kayanin ng butas ko ang dambuhalang burat niya.

Ibinuka ng husto ni Kuya Jet ang aking mga hita saka iniangat ng bahagya ang aking balakang. Lumitaw ang aking birheng lagusan. Dinuraan niya ang butas na naramdaman kong kumalat saka umagos sa pagitan ng mga pisngi ng aking puwet.

“Ito ang puki mo,” ang tinutukoy ay ang aking masikip na lagusan. “Puki ang itatawag natin diyan ngayon.”

Napasinghap ako ng malalim. Naghalo ang kaba at excitement sa gagawing pagkantot sa puwet ko ni Kuya Jet na lalong nagpatigas sa aking malaking burat.

Natakot ako nang maramdaman kong nakatutok na sa aking butas na puno ng laway ni Kuya Jet ang malaking burat niya. Mukhang basta-basta na lang iyon ipapasok nang wala man lang foreplay na mangyayari. Parang bakal pa naman sa tigas ang burat niya kaya siguradong wasak ang puwet ko pag nakataon. Naisip ko lalaki nga pala si Kuya Jet at mukhang wala siyang alam tungkol sa paggamit ng mga daliri bilang preparasyon bago ang kantutan.

Read more...

Malibog Si Alwyn- Part 4

Malibog Si Alwyn 4

Ipinagpatuloy ko pa rin ang pagtsupa sa burat ni Kuya Pong hanggang sa kusa itong lumambot. Nang hilahin niya ito palabas ay malinis na malinis na dahil nahigop ko ng lahat maging kahulihulihang patak ng tamod niya. Pumihit si Kuya Pong pahiga sa tabi ko. Bunsod siguro ng tama ng alak, mabilis din siyang nakatulog.

Nananakit pa rin ang panga kong tumayo sa kama. Naisipan kong bumaba sa kusina para uminom ng tubig. Nalalasahan ko pa rin kasi ang tamod ni Kuya sa aking bibig. Hindi na ako nagsuot pa ng damit tutal kami lang naman dalawa ni Kuya Pong ang nasa bahay.

Pero pagbaba ko ng kusina ay bukas ang ilaw. Narinig ko rin ang sagitsit ng tubig mula sa shower.

Putangina…sinong naliligo?

Wala naman akong paraan para malaman kaya hihintayin ko na lamang siyang lumabas. Dumiretso muna ako sa ref at kumuha ng tubig. Ang lamig ng hangin galing sa loob na humaplos sa aking mukha ay lalong nakapagpaalis ng aking libog.

Pagkaalis na mukhang panandalian lang nang pagbukas ng pinto ng banyo ay lumabas si Kuya Jet, tagaktak ang tubig sa buhok maging sa hubo’t hubad na katawan.

“Ready na ako Bunso,” nakangising sabi nito na naglakad palapit sa kinatatayuan ako, ang burat ay nakalawit at patapik-tapik sa kaliwang hita.

Napanganga ako sa nakapaglalaway na katawan ni Kuya Jet. Sa hinaba-haba ng pag-aabang ko na makita siya araw-araw, parang panaginip lang na narito na siya sa harap ko na wala man lang kahit isang saplot sa katawan. Ang ganda ng curves ng kaniyang mga muscles sa chest area at talaga namang nang-aakit ang kaniyang abs na sobrang flat at walang fats. Maputi ang kaniyang balat at kahit na nakaligo na siya at mukha namang nabawasan ng kaunti ang kalasingan sa nainom ay bakas pa rin ang tama lalo na’t namumula pa rin ang kaniyang mga pisngi maging ang kaniyang dibdib. Lalo tuloy pumula ang mga dulo ng kaniyang utong na animo’y kabilang dulo ng lapis.

Read more...

Dreamer C19

Saturday, March 19, 2011

Chapter 19
Late and Regrets: Hope from Tragedies

“Emil!” gising ni Aling Choleng kay Emil. “Emil!” sabi pa ulit nito sabay yugyog sa anak.
“Bakit nay?” pupungas-pungas na tanong ni Emil sa ina.
“Bangon ka muna at may ipapakilala ako sa’yo.” masuyong pakiusap ni Aling Choleng sa anak.
“Sige po nay!” sagot ni Emil saka bumangon.
Wala ng tingin pa sa salamin o kaya naman aysuklay at ayos pa ng buhok na lumabas si Emil.
“Kuya Benz! Kuya Vaughn!” bati ni Emil sa dalawa na siyang una niyang nakita.
“Bunso, tara nga dito!” tila utos ni Benz sa kapatid niya.
“Wow naman!” bati ni Emil. “May bunso nang nalalaman!” pang-aasar nito sa bagong tawag sa kanya ng kanyang Kuya Benz.
Mula sa may pintuan ay may dalawang babaing pumasok sa kanilang bahay. Una niyang nakita ay ang matandang naka-wheel chair at matapos niyon ay ang isang babae namang kamukha ng kanyang nanay.
“Nay!” puno nang pagtatakang sambit ni Emil saka tumingin sa ina. “Sino po sila?” naguguluhang tanong po nito.
“Siya ang lola mo at siya naman ang Tita Cecilia mo, kakambal ko.” nakangiting sagot ni Choleng.
“Talaga nay?” masayang saad ni Emil na wari bang nakalimutan niya ang lahat ngdala niyang problema. “Paano kayo nagkita?” tanong pa nito.
“Pasalamat ka sa Kuya Benz mo at sa Kuya Vaughn mo!” sagot ni Aling Choleng.
Napapalatak pang lumapit si Emil sa kapatid at saka ito niyakap. “Salamat Kuya Benz!” pasasalamat pa ni Emil sa kapatid niya.
“Ayos lang ‘yun bunso!” nakangiting sagot ni Benz. “Sa Kuya Vaughn mo? Hindi ka ba magpapasalamat man lang?” tanong ni Benz.
“Siyempre, magpapasalamat din!” nakangiting tugon ni Emil.

Read more...

Dreamer C18

Wednesday, March 16, 2011

Chapter 18
Vince versus Ken


Hinintay pa ni Emil nag text ni Ken na nakauwi na ito sa kanila bago natulog ang scriptwriter. Hindi na din nakakapagtaka kung bakit tanghali na itong nagising dahil sa bukod sa puyat ay pagod din ito sa trabaho at sa party ng kanyang Kuya Benz para sa tagumpay ng LD. Matapos makapagdasal ay sinunod niyang tingnan ang kanyang cellphone at pagkakakita ay may 7missed calls at 20 text messages na pawang galing sa iisang tao. Sapat nang malaman na naalala siya ni Ken para maging maganda ang umaga niya.
“Emil!” simulang bati ni Jona kay Emil paglabas nito sa silid. “Mainam at gising ka na. aayain ka sana naming maglibot-libot muna.” aya pa ng dalaga dito.
“Bukas na lang!” tangi ni Emil sa anyaya ni Jona.
“Naman eh! Minsan ka na nga lang makita dito sa atin tapos tatanggi ka pa!” reklamo ni Jona sa kababata.
“Anong ako ang madalas wala? Ikaw kaya ang ngayon lang umwi!” sambit naman ni Emil na pagtutol sa tinuran nito.
“Sige na naman!” pakiusap pa ni Jona. “Promise magiging masaya ‘to.” habol pa ng dalaga.
“Oh, siya!” sabi ni Emil. “Basta ba magiging masaya tayo.” saad pa nito. “Saan ba tayo maglilikot?” tanong pa ni Emil.
“Sa bukid lang saka sa patubig hanggang sa ilog kung aabot tayo.” sumayang pagsagot ni Jona.
“Anong oras naman?” tanong ulit ni Emil.
“Basta pupuntahan ka naming dito.” sagot ni Jona. “Saka wag kang mag-alala, madaming dalang pagkain kaya hindi ka magugutom.” habol pa ng dalaga na may halong tawa.
“Loka! Hindi na ako matakaw ngayon!” saad ni Emil.
“Basta susunduin ka naming!” wika pa ulit ni Jonas aka tuluyang tumakbo palayo na animo’y isang bata.

Read more...

THE LAST KiSS (CHAPTER 2)

Tuesday, March 15, 2011


GOODBYE
Mr. Hewlett wasn’t inside yet, no wonder why the class was very noisy. The boys were throwing crumpled papers to one another, the girls were gossiping, others were laughing, some were singing, making a concert inside the classroom.
I sat down on my seat and dropped my bag on the floor. Kirsten was on my left side. I let my gaze traveled around the room, wishing that Mr. Hewlett would be here sooner so that they’ll all shut up. The noise was really irritating. I covered my ears and rolled my eyes. I glanced at Kirsten who busied herself in texting. I could tell that it was her boyfriend she’s texting as I scrutinize her face; smiling, giggling, and if she’s a cartoon character, I really am sure her eyes would turn to hearts. I just sighed.
Behind me, James Conelly was absorbed by the book he’s reading, not minding the flying crumpled papers passing in front of him. His big round glasses was twitched on the other side, and he’s hair was gelled flat on his scalp, as usual.
“What are you readin’?” I asked him, raising my voice to win over the noise. He looked up to me and moved his book on the edge of his desk, letting me read the text.
“Christoper Columbus”, I read. “We’ll have a quiz?”
He shook his head. That was good, because I didn’t study. I sighed in relief. I looked into my watch, wondering where the hell Mr. Hewlett was. The moment i turned to the door, he walked in and shouted, “Silence! Seat, everyone! I want to see you all in your seats!”
The flying crumpled papers and the noise had gone. Everyone went back to their seats.
“Mr. Devlin, please get in”, Mr. Hewlett called, and we all turned to the door. A guy walked in, and I heard Holly and Grazia giggled and muttered, “Omigod! Who is he? He’s soooo cute.” Their gaze didn’t dart away from the guy as he walked to the front of the room.
Mr. Hewlett stood behind the new guy, his hands rested on each of his shoulder. “This is Rolf Devlin, your new classmate.” Rolf smiled, and Mr. Hewlett continued. “He’s a transferee from Crestmount High.”
“Hi Rolf”, Grazia giggled. “You can sit here.”
She motioned on the seat where Holly was seated. Holly frowned and said, “Excuse me?”
“Just transfer at the back”, Grazia muttered to her.
“Why not you?” Holly fumed.
“Enough, girls.” Mr. Hewlett cut them off. Rolf seemed please. “You sit there, Mr. Devlin, on the vacant seat …” Mr. Hewlett motioned towards the empty seat on my right side. “… right next to Mr. Greswode.”
Rolf walked across the room, smiling as he glanced at Holly and Grazia who were suppressing their giggles. He smiled at me also as he sat on his seat. I smiled back and then looked away.
“Open your books on page 178”, Mr. Hewlett called, facing the whiteboard and writing something on it. I grabbed my bag on the floor and retrieved my book. On my right side I could feel the weight of Rolf’s stare. I watched him through the corner of my eyes as he moved carrying his chair nearer to mine.
“Mind if I share?” he flashed a smile revealing perfect white teeth. I stared at him, taking in his navy blue eyes, tanned skin and blond tousled hair. Despite his good looks and friendliness, the reply that formed in my head was I-don’t-want-to-share-my-book-to-you. I was glad it didn’t came out from my mouth immediately because it’s kinda rude. So instead I replied, “Sure.”
“Thanks. That’s so nice of you.” He smiled, and then eyes darted to the book.
“I can’t refuse. You already moved your chair nearer”, I said as I moved my book on the edge of my desk. “It’s kinda rude if I say I don’t want to share my book to you, and you’ll carry your chair back on your place.” I added laughingly. But there’s a hint of truth to my words.
We laughed, unlike his, mine was forced. I didn’t know why I seemed not to like him. I pressed my lips together, fighting the urge to roll my eyes.
“What’s your name?” he asked again.
“Riley”, I took a deep breath as I watched him extending his hand on me. I grabbed and shook it. “Riley Greswode.”
I heard Kirsten teasing me on my back, so I turned and shot her a look. Holly and Grazia were throwing mocks at me.
Finally, Mr. Hewlett began his discussion. I was mentally sighing in relief, because it made Rolf stopped talking. I didn’t know why I feel like he’s a disturbance.
When the second period bell rang, I immediately stood from my desk and slung my bag over my shoulder. I left my book on my desk because Rolf asked he’d borrow it. I headed to the door with Kirsten behind me.
“Hey Riley!” Rolf called, and so I halted. I rolled my eyes before turning to him. “What’s your next subject?”
“English Lit”, I answered, using my upbeat friendly voice.
“Oh!” he tsked. “Mine was Arts. We aren’t classmates.”
“Aw, that’s good”, I said and regretted that the words came out from my mouth so fast before I can even stop it. I glanced at Kirsten who was clearly horrified by what I just said. So, I immediately added, “That’s a very good subject. I like Arts.”
Kirsten sighed and rolled her eyes.
“Hi”. He turned to Kirsten. He extended his hand on her and said, “Rolf.”
“Kirsten”, she said while shaking his hand.
“Oh, that’s a beautiful name”, he planted a kiss on Kirsten’s hand. She blushed. “Very compatible for a beautiful girl like you.”
“Bye, Rolf!” I said and grabbed Kirsten’s arms, dashing out of the door.
“See you in other subjects”, he called.
We walked fast in the corridor. Kirsten was laughing.
“He’s cute”, she said. I just rolled my eyes and grabbed her towards our English Lit class.
****
When the fourth-period bell rang, I immediately put my books inside my bag. I growled when my pen was missing. I knelt on the floor and looked under my chair, and the other chairs.
“You lookin’ for this?” a familiar voice called. I knew that voice. I love that voice, especially when it whispers sweet words to my ears before.
I looked up to see Lance standing in front of me, my pen held in his right hand. He extended his other hand at me. I grabbed it and he pulled me, helping me to get up. The moment our hands touched, electricity ran through my body. My body warmed and my pulse quickens.
I stood there foolishly in front of him. Then I grabbed my pen out of his hand and muttered, “Thanks.” I swallowed hard and pressed my lips hard. I struggled to flash a smile and succeeded. He smiled back.
Before I can say anything that would make me looks foolish, I slung my bag over my shoulder and went half-running to the door without looking back at him. The moment I was walking in the corridor, heading to the locker room, I shrugged off his lingering energy that makes me feel that I badly wanted him back; despite of every pain he caused me.
I unlocked my locker and tossed a pile of books inside, and then closed it. I turned when Lance came inside the room. We held our gaze for several seconds before he looked away, and went to his locker beside mine. I watched him as he unlocked it and searched something inside.
“I miss you”, I mumbled stupidly. The words came out from my mouth before I could even stop myself. He froze, without even turning to face me. I swallowed hard and pressed my lips together, wanting to vanish into the thin air. I really am a fool. I felt my eyes stinging. I just laughed and shook my head. I wiped my tears that was running on my cheeks and said, “I’m sorry. This is kinda stupid.”
“It’s friggin’ stupid”, he agreed, closing his locker and looked at me with an expression that could only be read as pity. “So — anything else? Cause I need to get going. I promised Andra to drive her home.
“You’re already together?” my voice cracked as my eyes were filled with tears. I felt my heart was tearing apart. Last time I heard they’re just dating. So, I guessed, I really don’t have the chance to have him again. I struggled to form words with my cracked voice. I asked, “How long?”
“Three days.”
“So, you’re happy now, eh?” I wiped my tears again, hating myself for saying this, and for crying in front of him. But still, I continued, “I’m so sorry if I didn’t make you happy before. It’s just that…” I laughed. “…that’s all I can give to you.”
“That’s okay, really. I’m sorry”, he reached for his pocket and retrieved a handkerchief. He handed it to me and said, “Please, stop crying.”
“You know…” I took the hanky and rubbed it on my cheeks. “…I never felt love until I met you, and I never felt real pain until you left me.”
I looked into his deep dark eyes that once held such love and promise. He hissed and shook his head. He looked out into the window, then back at me. “Why are you saying this?”
I felt an undeniable longing to press my lips against his, wanting to remember the taste of it. No matter how much he’s changed, he’s still my Lance.
“I just wanted you to know how much it hurts me. But I still wanted you back to me. I still love you.”
“Riley,” he murmured, his arms opening wide and I tumbled right in. I was very happy to feel his arms wrapped around me again. “You know it’ll not work out. It’s over. We’re over.”
“I’ll take it as a no, then”, I said. I burrowed closer, my eyes closed, my face buried in the place where his shoulder and his neck meets. My lips moved softly, silently, and then I whispered, “So, this is really a good bye, then.”
TO BE CONTiNUED…

Read more...

Good Bye Tatay!

Monday, March 14, 2011

by Jayson Patalinghug


Note:  LOL friends, uwi muna ako sa Butuan City to bring my tatay to his resting place. Offline muna ako for a week. Do not worry, may update naman ang ibang writers gaya ni Dalisay at Emil. I will write updates when I come back.

*******************************************


Photos credited to Ryan Cardone

Life can be compared to swimming in the ocean. Even if I know how to swim and I am confident that I can jump to the waves at the right time – sometimes when I least it expect it, I find my self drowning, spinning under the waves with my mouth full of sands. If I fight against the waves, it would be difficult for me to surface, but if I float with the current, I come right to the top. However, floating while afraid is difficult. It requires trust and faith in order to survive. Dealing with death of a love one is similar. In order to cope, I need to stregnthen my faith and put my trust to the one who gave us life.

Last Saturday my mom phoned me and told me that my grandfather had died already. The man who took care of me when I was young; the man who gave me my first name; the man who showered me with so much love when my parents failed to give it to me. At that moment, I asked myself “why?” I want answers. “Why is this happening? why me? What did I do to deserve this?”. As soon as I remember to trust His plan in my life – I found it easier to discover the answer to my questions. Death is the only thing in life that comes with a 100% guarantee. I should have realized that though our bodies are mortal, all human beings are eternal. Our soul will not die. Our spirit – the essence of who we are will live forever. The bible said in the book of Ecclesiastes chapter 3 verses 11 He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in the hearts of men; yet they cannot fathom what God has done from beginning to end.

It is not easy when you see someone dear to you drawing near into that good night. In the poem written by Dylan Thomas to his dying father he said “Rage Rage against the dying of the light! Do not go gentle into that good night.”As much as possible we would want them to stay, we would want to hold them in our arms. But we all know that there is time for everything under the heaven (Eccleasiastes 3:1). We have no control over life and death and no one can fathom God’s plan in our lives. We might feel all the sorrows and pains of the present but we should always remember that in life, what matters the most are the things that happens in between. The most important are the things that we do, on how we spend our time between our birth and death. The people whom we touched with our simple actions. The friends we made and the families we built.

As I am about to bring him into his resting place, I know that he had served his purpose already. He had molded me to what I am today. He left memories that I would treasure for the rest of my life.

Good bye Tatay….thank you for the love you gave and for taking me as your own when my parents abandoned me.

Read more...

Chapter 10 to 12 : Si Utol at Ang Chatmate ko

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
Note: Thank you Mike for sharing your stories in LOL. 

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

***********************************************

credited to fratmen photos
Natuloy ang aming outing sa resort nina Zach. Ako, si kuya at syempre, ang aking prince charming na walang iba kundi ang may-ari lang naman ng resort.

At napa-“syeeettttttttt!” talaga ako sa sobrang ganda nito. Nasa isang med’yo liblib na lugar ito at bagong-bago pa lang. May natural waterfalls na ang crystal-clear na tubig ay dumadaloy sa mistulang hagdanang malalaking mga bato at ang bagsak ng tubig ay sa mismong harap ng mga cottages at may mga man-made pools naman sa ibaba na nagsilbing catch basins na kung saan nag-o-overflow ang tubig at tuloy ang pag-agos nito papunta sa dagat na nasa di kalayuan lang din at parte pa rin ng resort. Napaka-presko at tingin ko ay napakalamig ng tubig na nanggaling mismo sa waterfalls.

Sa paligid ng mga pools ay may mga pathwalks na sementado samantalang ang buong lugar ay nababalot ng mga bermuda grass na sadyang inaalagaan upang magbigay ng dagdag na atraksyon sa lugar. Napaka-linis, napaka-presko, may mga palm trees at iba’t-ibang malalaking kahoy din sa paligid na hinayaang magbigay ng lilim sa lugar.

Sa di kalayuan ay makikita ang dalawang naglalakihang swimming pools na may tig-iisang diving boards at matataas na slides. Pinalibutan ang mga ito ng mga folding chairs at mga malalaking de-kulay na mga payong. Ang mga swimming pools na ito ay nasa harap naman ng pormang letrang “C” na four-storey hotel.

Sa banda pa kung saan nagkasalubong ang dagat at ang tubig na galing sa falls ay makikita ang bagamat hindi kalakihan ngunit mapuputing dalampasigan na may haba lang sigurong mahigit 500 metro na sinadyang tambakan ng mga mapuputi at pinong-pinong buhangin.

Sa beach ay nandoon ang iba’t-ibang mga rides gaya ng banana ride, motorboat ride, waterbike ride, jetski, at may kayak pa!

At ang daming guests na foreigners na naka-bikini at swimming trunks. Ang si-sexy!

“Waaahhhh!” ang ganda-ganda ng resort ninyo, kuya Zach! Ito pala ang talk-of-the-town na bago at pinakamagandang resort sa province na to!!!” sigaw ko, sabay lingon sa kuya ko na nanlaki din ang mga mata sa sobrang ganda ng nakita. “Di ba kuya?” tanong ko rin sa kanya.

Read more...

STRATA presents: Kulay ng Amihan - Part 5 (FINALE)

Sunday, March 13, 2011

PART 5 – ANG KATAPUSAN

“Sa tingin mo nagrow pa ang relationship natin?” tila may sariling buhay ang mga kamay ni JC na tinext niya sa Marco ng ganitong bagay.
Matagal na naghintay si JC ng reply mula kay Marco subalit umabot din ng ilang oras ay walang paramdam ang binatang katipan sa kanya. Ilang oras na lang din naman ay mararating na nila ang venue ng graduation. Kagaya sa mga nakaraang mahahalagang petsa sa buhay ni JC ay walang anino ni Marco ang makakarating dahil busy sa ibang bagay. Sanay na din naman si JC sa ganito at hindi na din niya magawa pang magtampo dito dahil namanhid ang puso niya kakaasa.
“Gudpm JC. Sori talaga JC ko, nawglt sa icp qng grad mo neun. Phinga k po maigi paghdatng jan ah, wag mgpapabaya. Opo nmn po, nggogrow namn un relationship ntn. Bkt mo po ntanong? Hmmm.” reply ni Marco sa napakaraming text ni JC sa kanya.
“Wala lang po! Hmm. Hehe! Basta! Gue!” reply ni JC kay Marco pagkabasa sa text ni Marco at tulad dati ay hindi na inaasahan pa ni JC ang reply ni Marco sa kanya.
“Madaling sabihin Marco! Madaling sabihing naggogrow pa ang relasyon natin pero hindi ko maramdaman. Masyado lang ba akong nagiging demanding o sadyang may pagkukulang ka talaga? Nag-iinarte lang ba talaga ako o talagang wala ng growth ang nangyayari sa atin? Nahihirapan na ako Marco, sobra na akong nahihirapan dahil pakiramdam ko wala na akong halaga sa’yo! Pakiramdam ko wala na ang sinasabi mong pagpapahalaga para sa akin.” pigil sa pag-iyak na wika ni JC sa sarili.
“JC! Tara na!” aya kay JC ng nanay niya. “Malapit ng magsimula!” sabi pa nito.
“Opo nanay!” biglang naputol ang sentimyento ni JC at pinilit pasiyahin ang aura dahil espesyal ang araw na ito para sa kanya.
Natapos ang seremonya at walang dumating na Marco para man lang batiin si JC. Palinga-linga si JC at pilit tinatanaw kung may anino ang kasintahan subalit talagang hindi ito nagparamdam sa kanya.
“JC ko! Punta ka sa private resort naming ngayon!” text ni Marco kay JC bago tuluyang makauwi sa kanila.

Read more...

Someone Like Rhon 6

by JoshX

Kenn woke up on top of Rhon's sculpted chest. His half unicorn pendant necklace brushing in between them. They were both feeling spent up hours ago after their sizzling hot sex. Hearing Rhon's heartbeat, he was still surprised of his reactions to the man whom he met only several hours ago.

Until now, Kenn still thinks that Rhon is one of Drigo's men, a bait that is definitely hard to resist offered to him to finally get his side.

Kenn thinks that there is a very slim chance of the time-travel explanation of Rhon's to be true. That is absolutely unbelievable even if he started to see Rhon being different from other men.

Rhon has breeding, fluent in english and there's something in him that is telling Kenn that he came from another time. But of course, Kenn may consider that reason only if he'll believe the legend behind his half-unicorn pendant his mother gave him. 

Only if the legend is true...

Or maybe, Kenn thought his impression of Rhon is blurred by his feelings towards him. An attraction that cannot be ignored turning into a deep longing and a need. A need that only Rhon can satisfy.

Kenn reached for Rhon's face and gave him a light kiss on the lips. Oh God! He really love this man.

He rolled down his body carefully and laid his back on Rhon's left side. The handcuffs still joining his right wrist to Rhon's left.

Read more...

Dreamer C17

Saturday, March 12, 2011

iam.emildelosreyes@yahoo.com
annexb.wordpress.com


Chapter 17
Vaughn is to Benz: Ken is to Bien?

(photos courtesy of Mr. Neil C.)
hahaha.. hindi niya alam na dito ko gagamitin
 picture niya.. hahaha..
“Hatid na kita pauwi.” anyaya ni Ken kay Emil matapos ang party.
“Kaya ko ang sarili ko!” tanggi naman ni Emil dito.
“Please!” pangungulit ni Ken saka hinawakan sa mga kamay si Emil at tinitigan sa mga mata.
“Sige na nga!” biglang sambit ni Emil saka iniwas ang mga mata sa titig ni Ken.
“Ano na naman ba yan?” biglang singit ni Benz sa dalawa.
“Kasi kuya nagvovolunteer si Ken na ihatid ako sa Bulacan pauwi.” tila pagsusumbng ni Emil sa kapatid niya.
“Ihahatid ka lang pala eh!” sagot naman ni Benz. “Pumayag ka na!” pahabol pa nito.
“Talaga Benz?” sumiglang singit ni Ken. “Pumapayag ka?” paninigurado pa ng binata.
“Kanina kuya ang tawag mo sa akin, ngayon Benz na lang.” reklamo naman ni Benz dito.
“Sorry Kuya Benz!” paumanhin naman ni Ken kay Benz.
“Sige na, umuwi na kayo at baka nag-aalala na si Tita Choleng.” turan pa ni Benz.
“Ayan Emil!” wika ni Ken saka hinarap ang binatang scriptwriter. “Sa harap ng kuya Benz mo, may basbas niya ang paghahatid ko sa’yo pauwi.” may simpatikong ngiti mula sa binata.
“Sana ang susunod niyang bigyang basbas ay ang pagmamahal ko sa’yo. Bigyang basbas niya na maging akin ka na ng tuluyan.” saka napangiting naisip ni Ken ang ganitong mga bagay.
“Halika na nga at makauwi na!” asar na tugon ni Emil na sa pakiramdam niya ay pinag-lalaruan siya ni Benz at ni Ken.
Sa loob ng kotse –
“Kakaiba ngayon si Kuya Benz ano?” simula ni Ken ng usapan sa pagitan nila ni Emil.
“Oo nga eh!” matipid na sagot naman ni Emil.
“Galit ka ba?” usisa ni Ken kay Emil.

Read more...

STRATA presents: Kulay ng Amihan - Part 4

PART 4 – BAGO ANG KATAPUSAN

THREE YEARS – tatlong taon na ang nakakalipas nang mangyari ang tagpong iyon sa pagitan nila JC at Marco at patuloy pa ding dumadaan ang mga araw na kasama nila ang isa’t-isa. May nagbago! Katulad ng pagdaan ng araw at paglipas ng oras at panahon ay kasabay nitong may nagbago sa dalawa.
“Lagi namang ganyan Marco eh!” asar at galit na paninita ni JC sa kasintahan.
“Ako na naman!” angil ni Marco. “Ako na naman ang nakikita mo!” habol pa ng binata.
“Lagi naman kasing gayan ang ginagawa mo! Sino ba namang matutuwa kung lagi at lagi ka na lang ganyan!” tugon ni JC.
“Matagal na akong ganito! Nag-iinarte ka na naman kasi!” asar na bulyaw ni Marco kay JC.
“Sige ako na ang mali! Ako na ang may diperensiya! Sorry ah!” sarkastiko at satirikal na tonong pahayag ni JC.
“Kita mo na!” sigaw pa ulit ni Marco.
“Ewan ko!” pagkasabi ay lumabas si JC sa boarding house ni Marco at saka mabilis na naglakad papuntang sakayan pabalik sa dormitoryo niya.
“JC ko! SORRY na po!” hindi pa man nagtatagal ay text kaagad ni Marco kay JC.
“Okay!” tanging reply ni JC dito.
“Ingat ka po! Labyu! Mishu!” text ulit ni Marco.
“Okay!” matipid ulit na reply ni JC.
“Sige ganyanan na!” reply naman ni Marco.
“Pasalamat ka nga nirereplayan pa kita!” asar na saad ni JC sa sarili.
J” reply ni JC kay Marco.

Read more...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

  © Blogger template Brownium by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP