MY LIFE'S PLAYLIST : Chapter 5

“Hoy buksan nyo nga ‘tong pinto. Bumaba na kayo meron na breakfast!” sigaw ni Erol.

Pinilit kong umalis ng higaan at tinanggal ko ang pagkakayakap ni Rex sa akin. Sa pagpilit kong kumalas napabagsak ako sa sahig. Laking gulat kong nakahiga pala dito si Kian.

“Oh nandyan ka pala! Bakit di ka na lang tumabi sa higaan?” pag-uusisa ko.

“Dyan rin kaya ako humiga. Siguro nahulog na lang ako” sagot ni Kian habang kinakamot ang kanyang ulo.

Potek. So sino yung kagabi?

Hala medyo kinakabahan ako dito. Hmmm chillax. As if wala na lang nangyari. Sana’y na naman akong nananahimik na lang eh. Baka mas makabuti kung keep quiet na lang ako hangga’t walang nagsasalita. Sabagay ano pa nga ba ang aasahan mo sa under the influence of liquor.

“Tara baba na tayo, kakain na daw sabi ni Erol!” pagyaya ko kina Rex at Kian.

--------------

Mukhang I missed out on many things. Bakit kasi ang dali kong malasing eh. Ikain ko na nga lang ‘tong pag-aalala ko.

“Uy tabi ulit natulog si Cedrick at Liezel oh. Tulad ng dati!” kantyaw ni Jon sa mga bumaba sa hagdaan.

“Pano ba yan Liezel kay Kirk pa rin si Kian, tabi na naman silang matulog parang katulad lang talaga nung last overnight/inuman/gawaan ng projects kuno. Ahahahah…” ang nakakabulahaw na banat ni Philip.

Napalingon ako kay Liezel. Halatang may pagkabadtrip sa mukha nya. Haist anu kaya kinakabadtrip nito. Last time I talked with her sabi nya si Cedie daw mahal nya tapos last tweet nya si Kian daw talaga ang mahal nya. Nagseselos kaya sya sa akin at kay Kian?!

Kwentuhan at tawanan sa harap ng pagkain na naman. Sarap din talaga pag close kayo ng college friends mo. Tawanan pa rin kahit halatang may hangover pa ang iba. Pero iba talaga ang mood ni Liezel, Kian at Cedie.

Well I guess I’ll just have to give it time para humupa muna kung anumang topak ang meron ‘tong mga mokong na ‘to.

---------------

(Habang nasa bus back to Manila)

Badtrip ‘tong celphone kong ‘to. Bat nga ba nasa playlist ko pa ‘tong kantang to. It brings back bad memories. Tsk tsk tsk.

Hmpft! Nasaktan na ako dati nung sinabi ni Kian ang usual na sagot ng lalaki sa nagkakagustong bi or beki. Ang linyang “lalaki ako, lalaki ka. Wag na lang ako ang mahalin mo. Wag kang mag-alala, tanggap kita at walang magbabago.” As if walang nagbago. Mas naging close naman sila ni Liezel. Di ko nga sure ngayon kung sila na talaga na tago lang o ano eh. But then again past is past. Naranasan ko na ngang ma-inlove at masaktan ulit kay Emman eh. So malayong nakaraan na sya.

“Kung sabihin ni Kian na minahal ka rin nya dati at natakot lang syang gumulo ang lahat kung magiging kayo that time anung sasabihin mo sa kanya?”

Haist bat ko ba naalala ‘tong tanong na ‘to ni Kuya Mikko.

“Una sa lahat susuntukin ko sya at sasabihing ang kapal ng mukha nyang sabihin pa yan. Nasaktan na akong nung mas naging sweet sya kay Liezel nung nalaman nyang may feelings rin ‘to sa kanya. Di ba nya alam last summer nung down na down ako sa nangyari nagkasakit ako dahil di ako makakain, makatulog at nakahiga lang ako. Sinugod na lang ako sa hospital kasi bigla na lang daw akong nawalan ng malay nung kausap ako ng Daddy ko. Pero di ko na rin sasabihin sa kanya tong nangyari sa akin kasi I would look and feel pathetic if he knew what I went thru.”

Bakit ba nagfa-flashback tong mga usapang ‘to sa utak ko. Tapos na ‘to. At imposible rin talaga ‘tong mangyari. Major major erase erase erase!

---------------

“Tara na kaibigan, tawid na naka-red light na oh!” pagyaya ni Rex habang nakaakbay sya sa akin.

“Eh di go tara!” masaya kong sagot sa kanya.

Pagkakatapos nang klase ito na naman kami. Dota mode na naman.

“Kakain muna ba tayo?” tanong ko kay Rex. Kadalasan kasi kumakain muna kami bago maglaro. Ang kasabay ko dati sa pagkain sina Liezel, Cedie at Kian. Kaming apat lagi ang magkakasama pero lately kasama ako sa grupo ni Rex.

Read more...