Tsinelas

By: Mikejuha

email: getmybox@hotmail.com

fb: getmybox@yahoo.com

blogstpot: http://michaelsshadesofblue.blogspot.com

-----------------------------------

Tawagin nyo lang ako sa pangalang Nestor. Dalawampung taong gulang at panganay sa walong magkakapatid na apat na lalaki at apat na babae. Simula noong mamatay ang tatay, ako na ang katuwang ng nanay sa paghahanap-buhay. Kung anu-anong trabaho ang pinasukan – kargador, pangongopra, pagiging laborer – lahat na mabibigat na trabaho. Kaya sa katawan ko bakat ang epekto sa hirap na mga gawain: matipunong dibdib at malalaking mga braso at hita. At sa tindig na 5’10, tangos ng ilong, at sabi nila, nangungusap na mga mata, di hamak na may maipagmamalaki din naman.

Iyan ang sabi lalo na ng mga babae. Pero, di ko na binigyang pansin pa ang mga ito. Para sa akin, ang mahalaga ay ang perang kikitain sa araw-araw at ang pagkaing mailalatag sa mesa. Di kagaya ng ibang kabataan na kapag nagkapera ayun, nasa inuman na, sa barkada, o sa pagdi-date. Pero ako, kapag may kaunting bakanteng oras, nagpapahinga lang sa bahay. Trabaho, trabaho, at trabaho pa. Iyan ang routine na nakasanayan ko. Noong mamatay kasi ang tatay, inihabilin nyang huwag pabayaan ang mga kapatid. Kaya sa edad kong iyon, kahit girlfriend, hindi pa ako nakaranas. At kahit may mga pagkakataong tinatanong ko sa sarili kung ano ang pakiramdam ng isang may kasintahan, hindi rin sumagi sa isip na maghahanap ako nito.

Read more...