No Boundaries - C5

Note: pasintabi na po at walang paalam at pasabi akong nagpost.. :-) salamat po sa owner ng blog na 'to na si mr jayson! sorry po kung ngayon ko lang nagawang makapag-post!

sana po ay magustuhan ninyo ang no boundaries!!

**************************************
Chapter V

Kasaysayan ni Stephanie

“Stephanie” tawag ng mommy ni Steph habang kumakatok sa pintuan ng kwarto niya “may bisita ka sa baba.”

“Sino po?” tanong ni Steph na tila nagiisip kung sino naman kaya yun.

“Basta babain mo na lang” dagling sagot ng mommy nya “mamaya ka na lang magbeauty rest.” Sabay ang mahinang tawa.

“Si mommy talaga” sagot ni Steph na may paglalambing sa tinig nito.

Wala pang limang minuto ay narito na si Steph at pababa sa hagdan “Andrew, ikaw pala yan., Ano naman ba ang naisipan mo at bigla kang nandito?”

“Wala lang masama bang dalawin ang mahal ko?” sagot ni Andrew na sinabayan pa niti ng ngiti na lalong nagpagwapo dito.

Si Stephanie Luisa del Carmen ay anak ni Teresita del Carmen na isang guro sa San Isidro National High School at ni Nacario del Carmen na isang Kapitan ng Baranggay. Hindi masasabing mayaman at lalong hindi mahirap. Kabilang sila sa kung tawagin ay middle class.

Isang mayuming dalaga si Steph, mabait, may takot sa Diyos at higit pang kapansin pansin ay ang kagandahan nito na talagang angat sa buong lalawigan. Matangkad na pang beauty queen ang dating. Matangos ang ilong, magandang mga mata na para bang laging nangungusap, maninipis na mga labi na labis sa pula, mahaba ang buhok na binagayan ang hugis ng kanyang mukha, maputi, balingkinitan ang katawan at higit sa lahat may tagla na karisma para mahulog ang sinumang lalaki sa unang sulyap pa lamang.

Read more...

No Boundaries - C4

Chapter IV

Pagkabigo ng Buhay Pag-ibig ni Andrei

Sa gabi ng pagtatapos ng magkapatid na del Rosario sa High School ay tanging si Aling Martha lamang ang sumama sa kanila. “Mga iho, pagpasensyahan nyo na ang Papa nyo. Madami daw talaga syang commitment ngayon. Nalimutan daw niya na ngayon ang graduation nyo kaya tumanggap sya ng mga appointment.” Pagdepensa si Aling Martha para sa papa nila Andrei.

“Wala po iyon Aling Martha, sanay na kami ni Kuya Andrei kay Papa. Lagi naman syang walang oras para sa amin.” saad ni Andrew.

“Pero iho, intindihin n’yo na lang Papa n’yo. Gaya n’yo nakita ko na malungkot din siya kanina at hindi n’ya kayo masasamahan.” Pagtatanggol ni Aling Martha

“Aling Martha, wag nyo na po ipagtanggol si Papa” usal ni Andrew “kung tutuusin mas magulang pa po kayo para sa amin kaysa sa kanya.” dagdag pa ng binata. “di ba Kuya Andrei.”

Habang si Andrei ay nakatahimik lamang at patuloy na iniisip si Nicco at ang kapangasahang ginawa n’ya dito kanina. “Ayos lang kaya si Nicco? Naiisip pa kaya n’ya yung ginawa ko sa kanya? Sana naman hindi n’ya ako iwasan pag nagkita kami ulit.” – laman ng isip ni Andrei bago s’ya tanungin ng kapatid nyang si Andrew.

Read more...

No Boundaries - C3

Chapter III

Ang Pagtatagpo ni Nicco at Andrei

Sa may bulwagan ng Colegio de San Isidro kung saan idaraos ang misa para sa mga batang magtatapos ng hapon ding yun ay puno na ng mga magulang, guro, panauhin at mga bata ang buong lugar. Bago pa man magsimula ang misa ay nausal na ni Nicco ang paghanga sa lugar. “Grabe ang ganda dito, paaralan ba talaga to? Hay, puro talaga mayayaman ang nandito,daming mas maganda pa kaysa kay Sandra, mga itsurang pang-artista mga estudyante dito, para tuloy nakakahiya, hehehe. Kaya ko to. Di ako dapat mahiya.”

Mula sa malapit ay naririnig pala siya ni Fr. Rex “Oh Nicco, bakit ka naman mahihiya. Tandaan mo lahat ng tao ay special, kaya hindi dapat mahiya sa iba. Men are born equal at katulad ka din nila.”

“Salamat po Father sa ginutuang karunungan nyo. Hehehe”

“Kaw na bata ka, halika na at magsisimula na tayo.”

Habang si Andrei naman, bagamat hindi kasama ang kapatid sanhi ng katamaran, ay halata sa muka ang pagkabagot. Hihikab hikab at minsan ay napapapikit pa. “Hoy Andrei umayos ka nga” sabi ng katabi ni Andrei “nakakahiya pag may makakita sa’yo.”

Kahit asar pilit umayos si Andrei at duon nahagip ng paningin nya si Nicco. “Gwapo ah” naiisip ni Andrei habang nakatingin kay Nicco di namamalayan ng binata na siya ay ngingiti ngiti. Hindi malaman ni Andrei kung bakit tila nahuhumaling na siyang titigan ang binata na kapwa din nya lalaki. Kung sa pag-aakala nyang simpleng paghanga lang ito yun ang dapat nyang malaman na hindi pala ito ganuong kasimple. Di napapansin ni Andrei na tumitingin din sa kanya ang sacristan subalit agad agad ding binabawi.

Read more...

No Boundaries - C2

Chapter II "Si Andrei"

“Wag nyong sasaktan ang mga anak ko.” Sigaw ni Doña Rita “Ako na lang, wag nyo na idamay ang mga bata.”

“Sabi mo eh, pagbibigyan kita.” Pagkasabi ng lalaki ng mga katagang ito ay sabay na hinataw ng tubo ang ulo ni ni Doña Rita. Biglang dumadundong ang iyak sa loob ng mansion ng mga del Rosario.

“Mama” iyak ng mga bata “Mama.. Mamaaaaaaa..”

“Señorito gumising po kayo.”

Nagising si Andrei na basang basa ng pawis at animo’y takot na takot. “Salamat po Aling Martha.” Humihingal na nasambit ni Andrei.

“Nanaginip ka na naman ano iho.”

“Opo, naalala ko na naman si Mama at yung mga hayop na magnanakaw na yun”

“Oh siya, wag ka na masyado magpaapekto dun. Nakaraan na yun, pitong taon nadin ang lumipas nun, mas mahalaga ang ngayon at kung paano mo haharapin ang bukas.” Sagot ni Aling Martha.

“Sige po pipilitin ko, kaso mahirap po talagang hindi magpaapekto lalo na kung laging bumabalik.” Sagot ni Andrei.

“Iho, sabi nga ng kapitbahay namin past is past, pero past defines the present. Hindi pwedeng baliwalain o kalimutan ang nakaraan lalo na kung masakit ang naidulot nito o kaya ay matinding trauma. Sabi din nya na siguro kung ang mas magandang gawin na lang natin ay gamitin nating lakas ang nakaraan sa pagtanaw ng bukas at paggawa sa ngayon.” Sagot ni Aling Martha “Alam mo iho, may punto ung bata na yun, kasi mas lalo tayong tatatag at titibay sa pamamagitan nung nakaraan natin lalo na ung masasakit na pangyayari.” Dagdag pa ni Aling Martha.

Read more...

No Boundaries - C1

Chapter I 
"Si Nicco"

Malakas ang hangin, tipong nagagalit ang kalangitan sa lakas ng kulog at kidlat, bawat patak ng ulan ay para bang mga batong nagkakalaglag sa mga bubungan. Sa ganiton pagkakataon, may isang malakas na iyak ng bata ang naririnig. Iyak na animo ay nakikisabay sa bagsik ng panahon. “Uhaaaaa… Uhaaa.. Uhaa.. Uhaaaaaaa”

“Lena, lalaki ang anak mo. Salamat sa Diyos at naisilang mo ng maayos ang bata.” Sabi ng matandang kumadrona.

“Nicco, Nicco ang gusto kong ipangalan sa bata. Mahal ikaw na ang bahala sa anak natin.” – at sa pagkabigkas nito, naibigay na ni Lena ang kanyang huling hininga. Ang iyak ng bata ngayon’y sinabayan pa ng hiyaw ng kalungkutan ng isang asawa sa pagkawala ng isang buhay. “Lenaaaaaaaaaaaaaaa... Gumising ka Lena. Wag mo kaming iwan.”

PAGKALIPAS NG LABING LIMANG TAON

Lumaking matalino, mabait at may takot sa Diyos si Nicco. Maganda ang tikas, maputi, may katangusan ang ilong, tama ang katawan, may biloy sa pisngi, mapungay ang mata na tila may kalungkutan, may katangkaran, mapamaraan sa buhay at higit sa lahat ginagigiliwan ng marami. Ito na ang araw ng pagtatapos ni Nicco sa High School at kasalukuyang natapos na ang programa para sa pagtatapos.

“Astig ka Nicco, sabi ko na nga ba ikaw ang Batch Valedictorian eh.”

Read more...