Chapter 3 : Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako

Wednesday, November 10, 2010

By: DALISAY
e-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
blogsite: dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com

------------------------------------------------------------------------------

Isang nakaka-binging katahimikian ang namagitan sa kanilang dalawa ni Gboi. Alam na niyang nakuha niya ang atensyon nito ng husto. Hindi niya akalaing ganoon kadaling makakapag-establish siya ng panibagong plano para sirain ang kapatid nito. Kailangang magbayad si Elric sa kahit na anong paraan.

“Ay!! Aym su-re Ser por ay hab islep her. Ay dedn’t min tu bi isleyping her.” Tinig iyon ni Britney mula sa likuran. Muntik ng makapag-preno ng wala sa oras si Pancho kung hindi niya naalala na kasama nila ang talipandas na iyon sa likuran.

“Ano ka ba naman Britney! Nakakagulat ka! Sa susunod, mag-inat ka naman muna.” Naiiling na sambit ni Pancho. Tiningnan ni Gboi ang bading sa likuran. Mukhang pinagprituhan na ng itlog ang mukha nito. Bahagya tuloy siyang napangiwi sapagkat sa kanya ito nakatingin.

“Haw ar yu ser?” nakangiting sabi nito sa kanya. Napansin niya ang bahagyang pagsulyap ng katabi niya sa kanya kaya hindi niya maangilan ang nagsalitang monster.

“I’m okay, Britney.” At bahagya itong nginitian bago umayos ng upo.

“Ser, wud yo like to eat? Ayl by Mcdu.” Biba pa nitong pakikipag-usap muli sa kanya.
“No, I’m okay.” At bahagya lang itong nilingon. “Sigi na Ser. Ayl buy Mcdu por yo.” Muli nitong paanyaya.

Sasagot sana siya kung hindi lang siya inunahan ng nagmamaneho. “Hindi kumakain si Sir ng Mcdo, Britney.” Nang-iinis na wika nito. Hindi niya pinatulan ang pang-iinis sa kanya nito at sinagot si Britney.

“No, I’m still full Britney. And besides, He’s right. I don’t eat fastfood. But, maybe next time.” Sabay ngiti rito.

Nakita pa niya ang bahagyang pagsinghap nito sa pagngiti niyang iyon. Noon niya naunawaan na nagpapa-cute ito at mayroong crush sa kanya.

Tiningnan niya si Pancho na katabi niya. Nakita niya ang pagtaas ng sulok ng labi nito na parang sa isang nang-uuyam na ngiti. Hindi niya napigilang punahin iyon.

Read more...

Book 1 : Idol ko si Sir

Philippine Copyright 2009


By: Michael Juha
ISBN No. 978-971-011-022-3
All rights reserved
--------------------------------------------------------------------

Magsi-second year college ako, 18 years old lang nung inilipat ng mommy sa probinsya upang dun na mag-aral. Sa Maynila kasi, kahit magagaling ang schools ay halos walang nangyayari sa pag-aaral ko, dahil sa bisyo at barkada. Siguro nakita nya na pag sa Maynila ako mag-aaral, walang ring patutunguhan dahil na imbes ang mga subjects ko ang ipasa, kung anu-anong bisyo nalang ang natututunan.

Nag-iisang anak lang ako. Nung puslit pa lamang ay namatay na rin ang daddy kong kano, kaya’t mom ko na lang ang nag-alaga sa akin. Actually, hindi naman mahina ang ulo ko, in fact, nasa gifted level ang IQ. Sadya lang talagang ayokong mag-aral at ewan ko rin ba, parang may kulang. Feeling ko wala akong kakampi sa mundo at dahil sa kahit na anong bagay ay naibibigay ng magulang, hindi ko naranasang maghirap. Sa pakiwari koy napaka boring ng mundo, walang ka-challenge challenge. Yan ang naisiksik sa utak ko simula nung bata pa lang. Kaya enjoy na enjoy ako sa barkada at sa bisyong sugal, droga, at kung anu-ano pa.

Siguro masasabi ko ring ang lahat ng bagay ay nasa akin na – hitsura, tangkad, kaginhawahan. Ngunit ang lahat ng to ay hindi ko iniisip o na-aappreciate man lang. Parang may iba akong hinahanap. Kaya nung mag-decide ang mommy na sa probinsya na ako mag-aral, pumayag na rin ako. “Ok lang... baka dun ko pa matagpuan ang challenge na hinahanap-hanap”, sabi ko sa sarili.

Read more...

Chapter 2 : Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako

By: DALISAY
e-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
blogsite: dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details:If you think you know it all and you are perfect, try walking on water.
-----------------------------------------------------

Hindi inasahan ni Carmencito na isang makisig na lalaki ang kanyang susunduin. Hindi niya kasi ito nakita kahit sa larawan man lang. Pinagmasdan niya ito ng husto habang may kausap sa cellphone.

Hindi nakaligtas sa kanya ang panaka-nakang pagsulyap nito sa kanya partikular sa pagitan ng kanyang mga hita. Alam na niya ang ibig sabihin nun at hindi siya bobo para hindi mahinuhang isa itong bading.

Walang kabakas-bakas sa mukha nito na maaari itong magkagusto sa kapwa lalaki. Paano’y napakaraming babae ang na-link na dito. Ayon sa pagkaka-alam niya. Patunay lamang doon ang kausap nito ngayon na sa balita niya ay siyang pakakasalan nito.

Ah, marahil ito ay isang silahis. Marami na siyang na-engkwentro na katulad nito. Mayroong hayagan ang pang-iimbita sa kanya at ang iba ay talagang hanggang tingin lamang ang paanyaya. Hindi sa pagmamayabang ay may hitsura naman kasi talaga siya. Siya raw ang epitome ng tall, dark and handsome.

Hindi niya alam kung paano iyon pakikitunguhan sa simula ngunit nabatid niyang sa adbentahe niya na rin ang pagkakaroon ng isang magandang mukha. He had tan skin na sa pagkakabilad niya madalas sa araw ay ipinagpapasalamat niya na hindi nasusunog ng husto.

Mapalad siguro siya. Ang katawan niya ay alaga sa gym at sa pagbabanat ng katawan simula pagkabata.

Ngunit ang pinaka asset niyang matatawag ay ang kanyang kulay tsokolateng mata. Marami ang nagsasabing ang mga mata pa lang niya can speak volumes of expression just by staring to anyone in particular. Pwede na niyang iparating agad ang ibig niyang makuha sa titig pa lamang.

Read more...

Chapter 3 : Ang Kuya Kung Crush ng Bayan

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
-----------------------------------------------------------------


“P-paki-ulit nga Kuya?” ang tanong ko ulit, di ko alam kung matawa o mainis.

“Zipper ko buksan mo, daliiii!”

“Bakit ako ang magbubukas niyan, e may kamay ka naman.”

“Aba’t, pilosopo ka ah! Bubuksan mo ba o ilulublub ko ang mukha mo sa tubig upang malunod ka uli!”

“Kuya, OK ka lang? Naka-bato ka ba? Nakasinghot ng katol? O na-overdose sa gatas? O baka nawan inatake na ng uwang yang utak mo at hindi ka na makapag-isip ng maayos!”

“Tado ka ah! Ano, bubuksan mo ba o hindi? Tandaan mo, utang mo sa akin ang pagkakaligtas mo d’yan dahil sa katarantaduhan mo.”

“O sige na nga!” Ang sagot ko na lang, nakonsyensya sa ginawa niyang pagligtas sa akin.

Pakiramdam ko, nanginig ang buo kong kalamnan noong hinawakan na ng dalawa kong kamay ang butones ng pantaloon niya. Habang abala ang mga kamay ko sa pagsalat sa butones at pagtanggal nito, pinagmasdan ko naman si Kuya habang nakatihaya, ang mga kamay ay ginawang sandalan ng kanyang ulo at kalmanteng naghintay sa sunod na mangyayari.

Ibinaba ko ang mga tingin sa chest area niya, matipuno at pansin ang mga muscles sa dibdib, walang kataba-taba ang tyan at bakat ang mga animoy pan de sal doon. At kung pagmasdana ang area sa pusod papunta sa baba pa – sa kanyang harapan sa ilalim ng kanyang brief ay makikita ang maninipis na mga balahibong-pusang tila agos ng tubig. 6’1 ang height ni Kuya Rom, plus pa nito ang angking kakisigan. Kaya mai-imagine mo kung bakit patay na patay sa kanya ang maraming mga babae, pati na ang mga bakla at ang tawag sa kanya ay “crush ng bayan” sa hunk na hunk niyang porma.

“Bilisan mo!” bulyaw niya.

“Sandali nga lang!” ang bulyaw ko din.

Noong mabuksan na ito, bumulagta naman sa akin ang malaking bukol ng alaga niya, sa ilalim ng kanyang puting brief. Tigas na tigas na ito at ang kalahati mula ulo ay nakalabas na sa garter. Tila nakakita naman ako ng isang malaking sawa at napaatras. “Antaba at ang haba!” Sigaw ng utak ko, ang mga mata ay nanlaki.

Bigla namang tumawa si Kuya Rom. Iyon marahil ang dahilan kung kaya gusto niyang pabuksan sa akin ang kanyang pantalon – upang lokohin ako at ipakita sa akin ang kanyang ga-kabayong titi.

“Salbahe ka!” sambit ko.

Tatayo na sana ako upang magbihis na ngunit hinablot ni Kuya Rom ang buhok ko. “Ey... saan ka pupunta?”

“Araykup! Magbihis na ako Kuya!”

“Hindi pa ako tapos! Hawiin mo ang brief at hawakan mo iyan” Turo niya sa harapan niya. Alam ko, libog na libog na siya noon.

“Ayoko Kuya!”

Ngunit lalong hinigpitan ni Kuya ang paghawak sa buhok ko, ang mga mata niya ay may bahid na pananakot.

Kaya wala na akong choice. “S-sige Kuya, hahawakan ko na”

Nakalabas na ng buo sa brief ang ari ni Kuya at akmang hahawakan ko na sana ito noong may narinig akong mga yapak na papalapit sa amin.

Dahil hubo’t hubad ako at nasa harap pa ni Kuya Rom, bigla akong kumalas at dali-daling tumakbo sa ilog. Si Kuya Rom naman, di alam ang papalapit na mga yapak, tumayo, hinayaang ang pantalon ay bahagyang nakababa, at ang ari ay tirik na tirik, nakalabas sa kanyang brief, humarap sa ilog, sa direksyon ko at sumigaw, “Hoy! Balik ka dito!”

Gusto kong tumawa dahil nakita ko na sa likuran niya ang mga ka-teammates namin. At noong narinig na ni Kuya ang ingay nila ay humarap si Kuya sa kanila. At nakita nila ang tirik na tirik na ari ni Kuya na dali-dali naman niyang tinakpan ng kamay, tumalikod at itinaas ang zipper.

“Hahahaha!” Tawanan ang grupo noong makita ang postura ni Kuya. “Anlaki pala ng alaga mo Tol!”

“Tado kayo! Bat nandito kayo?”

“Kami nga ang magtanong sa inyo niyan kung bakit kayo nandito? Naghahanap na sa inyo si Coach!”

“Ayan si Jason, tangina na yan! Akalain ninyong maligo d’yan at dinamay pa ako?” Pag-aalibi ni Kuya.

“Hahaha!” Tawa ko sa sarili sabay patagong pang-iinis kay Kuya Rom upang wag mahalata ng dalawang teammates namin. At kunyari ay tapos na akong maligo at pabalik na sa batuhang gilid ng ilog, ang mga kamay ay itinakip ko sa harapan ko.

Habang pinupulot ko naman ang mga damit kong nakakalat sa batuhan upang magbihis, kitang-kita ko naman sa mukha ni Kuya Rom ang pagkadismaya sa naudlot na kung ano pa sanang plano niya. At habang palihim ko siyang nililingon at ipinapakita ang pigil kong pagtawa upang lalo siyang mainis, pansin ko naman sa mga mata niya ang pagbabanta sa akin. Para bang ang binubulong ay, “Humada ka mamaya!”

Ewan ko, feeling ko ay nakaganti din ako sa pang-iinis niya sa akin. “Sarap palang inisin ni Kuya!” sigaw ko sa sarili.

Noong dumating na kami sa quarters, naligo muna kami, nauna si kuya at noong lumabas na ng shower ay inihagis sa akin ang basa niyang underwear at pantalon. “Isampay mo sa sampayan at kapag tuyo na ay sa bag mo na rin ilagay.” Ang padabog niyang utos sa akin.

“Opo!” Ang padabog ko ring sagot. Ganyan naman kasi yan siya. Kapag nasa ibang lugar at nagsama kami niyan, ang mga gamit namin ay nakalagay lang sa iisang bag– sa bag ko, at siya ang magbubuhat. Natutuwa din naman ako dahil feeling ko, kuya ko talaga siya at iyon bang ayan, ipinagkakatiwala sa akin ang mga gamit niya, pati mga personal na bagay kahit na ang mga labahan, kasama na ang brief. Tapus kung anu-ano na lang ang baon naming mga sitserya, sa bag ko din inilagay at sabay naming kinakain. Lahat sini-share namin, kahit mga electronic gadgets, ipod, playstation… Sarap din naman ng pakiramdam. Kumbaga, solved ako na may Kuya na nand’yan lang para sa akin, secure ako kahit grabe kung mang-inis, ngunit sobrang maaalahanin naman.

Tapus na akong maligo at tuyo na rin ang buhok ko noong pumasok na ako sa quarter kung saan nailatag na rin ni Kuya Rom ang comforter na tutulugan namin. Nakahiga na siya. Noong mahiga na ako sa tabi niya at itinakip ko hanggang tiyan ang kumot na pareho naming ginamit, agad niya itong hinila at itinakip ng buo sa aming dalawa. Pagkatapus, idinantay niya ang hita niya sa tiyan ko, atsaka niyakap ako ng mahigpit, ang mukha ay nakaharap sa tenga ko. “Huli ka! Wala ka nang kawala ngayon!” ang pigil niyang sambit upang di marinig ng iba pa naming mga kasamahan.

Natawa naman ako sa inasta niyang iyon. Nakikiliti, nai-excite sa paglapat ng aming mga katawan, sumaagi sa isip na baka kilitiin niya ako, o pagtripan upang makaganti. Alam ko wala akong laban kung ano man ang gagawin niya. “Bakit ano ba ang gagawin mo sa akin?” sagot ko.

“Bakit ka tuwang-tuwa kanina noong maabutan tayo doon sa ilog ng mga kasama natin, ha?” ang sumbat niya.

“E… paano naman, ipahawak ba iyong ari niya sa akin. Eeeewww!”

“Aba’t may pa ew-ew ka pa d’yan. Bakit ka takot? Siguro nae-excite ka ano? Bakla ka siguro. Bakla lang ang kinakabahan, natatakot humawak ng tt!”

“Anong bakla? Bakit ikaw, hindi ka ba naaasiwa kung hawakan mo ang tt ko? Ang sagot ko.

Wala naman sa isip ko rin iyong sagot ko na iyon ngunit bigla ba namang dinakma ni Kuya Rom ang harapan ko sabay sabing “Bakit ako maasiwa, e may ganito din naman ako? Ha?!” At piniga pa niya ng malakas pati na ang bayag.

Bigla akong napa - “Arrgggghhhhhh!!!” ng malakas, napaigtad, mabilis na hinawi ang kamay ni Kuya Rom na naka-dakma doon at itinakp ang mga kamay ko sa sariling harapan.

Bigla ring nagising ang iba pa naming mga kasama na tulog na sana. “Ano iyan Jason?!” sigaw ni Coach sa akin.

“E… ano po coach… E… e… may ipis po kasi! Pumasok po sa kumot...” Ang pag-aalibi ko na lang.

Ramdam ko naman ang pigil na pagtatawa ni Kuya Rom na nakatalukbong sa kumot at naririnig ko pa ang pigil niyang paghahalakhak.

“Ipis lang eh… Matulog ka na at dalawa ang laro natin bukas. Ang isa ay first game pa.”

“Opo coach.” Ang sagot ko na lang. At hinila ko na ang kumot at itinakip sa buong katawan.

Tumagilid ulit si Kuya paharap sa akin, nagtatawa pa at nang-iinis. “May ipis pala ha? Hehehe!” sabay pisil sa ilong ko. “Kakagigil!” Hindi pa rin siya mahinto sa kakatawa.

“Naiinis ako sa iyo!” Sabi ko sabay tagilid din paharap sa kanya at hinablot ang buhok niya. “Umm!”

Nagpambuno kami. Dahil sa malakas siya, pinuwersa niya ang isa kong kamay na ilapat sa harapan niya. Unti-unting natatalo na ang lakas ko at dadampi na ang kamay sa harapan niya noong maisip ko na gawin na lang din ang ginawa niya sa akin, ang dakmain ang buong harapan niya at pigain iyon ng todo upang mapa-aray din siya. Ngunit laking gulat ko noong masalat ko na iyon, sobrang tigas na pala ang ari ni Kuya Rom at sa sobrang laki ay hindi ko na mahawakan pa ang kabuuan niyon.

Naramdaman ko na lang na biglang kumabog ng malakas ang dibdib ko, tila may kung anong bagay na kumalampag. Para akong nanghina at kahit nasa ilalim kami ng kumot, naaninag ko pa rin ang mukha ni Kuya Rom. Nakatignin din siya sa akin, ang mga mata ay nagmamakaawa, tila isang tupang napakaamo at nangungusap. Hindi ko rin maintindihan ang sarili at pakiwari ko ay sobrang nakakabighani ang mukha niya. Parang tumagos sa puso ko ang ganda ng hugis niyon.

Hawak-hawak pa rin ng kamay ko ang ari niya, naalimpungatan ko na lang na hinaplos-haplos ko ito. Para akong naisailalim sa kapangyarihan niya. Nakatitig pa rin siya sa akin. At habang marahan kong hinaplos-haplos ang xxxxxxx niya, idinantay naman niya ang isang kamay sa mukha ko at hinimas-himas iyon na tila ipinahiwatig sa akin na nasisiyahan siya, na nabibighani siya, na may nararamdaman siya…

Maya-maya, inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko hanggang sa maglapat ang mga labi namin…



(itutuloy)

Read more...

Chapter 2 : Ang Kuya Kung Crush ng Bayan

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
------------------------------------------------------------


Hindi ko maintindihan ang naramdaman sa ginagawani Kuya Rom sa pagdidiin niya ng hita ko sa ari niya. Ewan kung tulog pa rin siya ngunit ramdam kong ikinakanyod-kanyod pa niya ng marahan ang harapan niya sa hita ko.

Patay-malisya lang ako. Kunyari tulog. Ramdam ng hita ko ang kumikislot-kislot niyang pagkalalaki. Habang nasa ganoong sitwasyon ako, tila tumatayo naman ang mga balahibo ko at lumakas ang kabog sa dibdib sa di maintindihang naramdaman. Kaya tumihaya na lang ako. Ngunit tumagilid si Kuya Rom paharap sa akin at idinantay ang kanyang hita sa aking harapan, ang isang kamay ay ipinatong sa dibdib ko.

Sa pagtagilid niyang iyon, dumampi rin sa tagiliran ko ang kumikislot-kislot pa rin niyang pagkalalaki. At sa pagdampi ng hita niya sa umbok ng pagkalalaki ko lalo namang tumigas ito.

Hindi ako kumilos, hinayaan na lang kung ano ang sunod na mangyayari. Maya-maya, inilapit niya ang mukha niya sa leeg ko at lumapat sa balat ko ang mga labi niya. Dinig na dinig ko ang paghinga niya, ang ang bugso ng hangin na lumalabas at pumapasok sa baga niya. At ewan kung nagkamali lang ako, pero parang naramdaman kong hinalikan niya at inaamoy-amoy ang leeg ko!

Ilang minuto kami sa ganoong posisyon. Maya-maya, tumalikod na ako, iniisip na tulog lang iyong tao, di alam ang ginagawa, dala lang ang lahat ng kanyang pagkahimbing.

Ngunit kahit noong nakatalikod na ako, naramdaman kong tila hinigpitan ni Kuya Rom ang pagyakap niya sa akin, at ang umbok niya ay ikinakadyot-kadyot pa sa likuran ko. Nakiramdam pa rin ako at naghintay na baka may iba pa siyang gagawin. Ngunit mag-uumaga na lang ay hanggang doon na lang ang ginawa niya. Tuloy ay hindi ako nakatulog sa buong magdamag na iyon.

Kaya ang nangyari kinabukasan, talo ang team sa laro namin. At ako ang nasisi dahil ang mga bigay ko daw ng bola bilang tosser ay sablay at nahihirapang pumorma ang mga spikers.

“Ano ba kasi ang nangyari sa iyo, tol at palpak mga bigay mo? Magaganda naman ang pasa namin sa iyo ah. Di naman ganyan ang mga laro mo sa practice natin. Putsa naman o.” Paninisi sa akin ni Kuya Rom.

“Sige, sige, sisihin nyo pa ako. Next game, h’wag niyo na ako palaruin ha?” Ang may halong pagtatampo kong sagot.

“Di naman sa ganoon, tol. Ito naman, nagtampo kaagad. Tinanong lang kita kung anong nangyari sa iyo.” Ang pang-aamo naman niya sa akin.

Tinitigan ko siya, ang mga tingin ay may bahid ng paninisi. Gusto ko sanang sabihin sa kanyang, “Paano ako makatulog sa ginagawa mo sa akin kagabi!” Ngunit sinarili ko na lang iyon.

“O… ba’t ka ganyan kung makatingin sa akin? Ano ba ang problema? May… kinalaman ba ako d’yan?”

Yumuko na lang ako at padabog na sabing, “Wala!”

“Di nga… sabihin mo nga sa akin kung anong nagawa ko? Meron ba? Ha?”

“Wala nga!” Sabay ismid at bulong ko sa sarili “Kulittt!”

Napakamot sa ulo ni Kuya Rom. “Hirap maintindihan nito… O sige na nga, bukas may laro tayo, pag-igihan mo ha? Wag yang ganyang tatanga-tanga! Kapag natalo pa uli tayo, lagot ka sa akin.” sabay tampal sa pwetan ko.

Itinakip ko naman ang mga kamay ko sa pwetan sabay, “Arekuppp!”

Ewan ko rin ba, kung walang malisya para sa kanya ang pagtampal niyang iyon sa pwetan ko. Ngunit dahil sa ginawa niya sa akin noong nakaraang gabi sa pagtulog namin, di maiwasang sumagi sa utak ang malisya. “Shit! Pinagtripan yata talaga ako nito!” bulong ko.

“Anong sabi mo?” tanong niya kaagad noong mapansing may sinabi ako, ang boses ay matigas.

“Wala! Sabi ko Opo!” ang sagot kong pabulyaw sabay naman walkout.

Napailing na lang si Kuya Rom.

Noong mapansin niyang hindi sa direksyon ng quarters namin ang tinumbok ko, tumayo siya’t tumakbong sinundan ako. Gabi na kasi iyon kaya siguro nag-isip kung saang lugar ako mapunta o kaya’y mapaano sa lugar na hindi namin parehong kabisado. “Hoy! Saan ka pupunta? Baka mabugbog ka d’yan. Hoyyy!”

Ngunit di ko siya pinansin at tumakbo pa ako.

Actually, gusto ko lang magpalabas ng sama ng loob sa pagkakatalo na nga ng team naming ay nasisi pa at hindi man lang ako kinampihan ni Kuya Rom. Dahil nakita ko na ang ilog na iyon na malapit lang sa quarter naming, naisipan ko kaagad na doonpumunta. At dahil full moon naman at alam kong hindi ako pabayaang mag-isa ni Kuya Rom kaya malakas ang loob kong tumbukin ang lugar.

Noong makarating na ako, bigla ding pumasok sa utak ko ang maghubad, at dali-daling sumuong sa tubig ang mga damit, pati na ang brief ay inihagis sa batuhang gilid ng ilog.

“Hoy!!!” Ang sigaw ni Kuya Rom na nasa likod ko na pala.

“Weeeehh! Lika Kuya, ligo tayo!” ang pang-aasar ko, kampanteng lulusong din siya sa tubig.

Ngunit hindi pinatulan ni Kuya Rom ang udyok ko. “Hoy! Pag hindi ka umalis d’yan, iiwanan na kitang mag-isa dito!” Panankot niya sabay talikod.

Babalik na sana ako sa dalampasigan noong naramdaman kong lampas ulo ko na pala ang lalim ng parte ng ilog. Napakabilis ng mga pangyayari. Naramdaman ko na tinangay na ako ng agos at parang may humihigop sa akin papuntang ilalim ng tubig. Sobrang kabog ng dibdib ko at hindi makahinga. Nataranta hanggang sa naramdaman ko na lang na pumapasok na ang tubig lalamunan ko. Sa pagkakataong iyon, ang nasa isip ko ay mamamatay na talaga ako. Iyon ang huli kong natandaan.

Kung gaano kabilis ang pagkawala ng malay ko ay siya ding bilis ng pagbalik nito. Noong naubo ako at isinuka ang tubig, ang unang bumulaga sa mga mata ko ay si Kuya Rom na inupuan ang tiyan ko, habang pina-pump naman ang dibdib. Naka-jeans lang siya, basang-basa, walang saplot pang-itaas at halatang nininerbyos. “Uhu! Uhu! Uhu! K-uyaa?” Ang sambit ko kaagad, habol-habol ang paghinga.

Sa pagkakitang gumalaw at nagsalita ako, bigla din niyang ibinagsak ang katawan sa batuhan, sa tabi ko sa sobrang kagalakang na-revive niya ang malay ko. Sinasamapal-sampal niya ang mukha ko na parang gigil na gigil. “Tado ka… tinatakot mo ako, tangina! Di ka pala marunong lumangoy, ang lakas ng loob mong maligo d’yan?” sabay turo sa ilog.

Patuloy pa rin ako sa pag-ubo at pagsuka ng tubig. Noong tila mahimasmasan na at unti-unting napawi ang takot at kaba, napansin kong hubo’t-hubad pa pala ako. Ngunit di ko na binigyang halaga pa iyon. Tumihaya ako sa tabi niya, hindi gumalaw, hinayaang tuluyang mapawi ang kaba at ang panghihina ng katawan, ang mga mata ay nakatutok sa buwan. “S-sory Kuya… Kala ko kasi maliligo ka din eh.”

“Kung hindi kita naagapan e, di patay ka na sanang tado ka!” ang galit niyang sabi.

“S-orry na Kuya. H’wag ka nang magalit, o...”

“Sorry? Iyon na lang iyon?”

Napaisip naman ako sa sagot niyang iyon. “E... di salamat. Utang ko sa iyo ang buhay ko. Ano pa ba? Meron pa ba akong puwedeng gawin?” Ang sarcastic ko namang tugon.

Pakiramdam ko napawi ang galit ni Kuya Rom sa akin noong marinig niya ang pagbanggit ko sa sa salitang “utank ko ang buhay ko sa kanya”. Tinitigan niya ako at binitwan ang isang nakakalokong ngiti. Ewan ko pero parang may bahid malisya ang ngiti niyang iyon.

In fairness, noon ko lang din nasilayan ng maigi ang mukha ni Kuya Rom. Ang gwapo pala talaga. No wonder na ang tawag sa kanya ay “crush ng bayan.” Makinis ang mukha, mapupula ang mga labi, matungis ang ilong, ang ganda ng mga matang mga mata na kung ngumiti ay parang may susundot sa puso mo at feeling lulutang ka sa ikapitong alapaap.

Nginitian ko din siya. At ewan ko din kung anong epekto mayroon sa kanya ang ngiting iyon. Hind naman sa pagmamayabang, marami din ang nagsabi sa akin na ang pamatay ko daw ay ang ngiti ko. Ayaw ko ng i-elaborate pa ngunit iyan ang kadalasang naririnig ko lalo na sa mga kababaihang ka-klase ko at mga kaibigan.

Nabigla na lang ako noong biglang hinablot ng pabiro ni Kuya Rom ang basa ko pang buhok, tila nangigigil sabay sabing, “May bayad ang utang mo sa akin na iyan. Kaya kapag may ipagagawa ako sa iyo, dapat na sundin mo.”

“Ha? At anong ipagagawa mo? Baka mahirap kuya, di ko kaya...”

“Syempre, kayang-kaya mo.” Nag-isip siya ng sandal. “Okay... Sa ngayon, kiss muna!” Sabay turo ng daliri niya sa pisngi.

“Kuya Rom ha...” ang pag-aalangan kong sabi. ”H-hndi ako bakla ah! Ayoko niyan, iba na lang.”

“Abat...! Bakit, may sinabi ba akong bakla ka? Kiss sa kuya... daliiii!” Utos niya.

Dahil ayaw ko din namang ma-disappoint siya, “E, di e-kiss!” pagmamaktol ko, sabay kiss sa isang pisngi niya. “Mwah!”

“Kabila!” Utos naman niya, turo ulit sa kabilang pisngi.

Hindi na ako kumibo at kiniss ko na naman “Mwah!”

At tila nabagsakan ng malaking bato ang ulo ko noon gang sunod niyang utos ay, “Ibaba mo ang zipper ng pantalon ko...”

(Itutuloy)

Read more...

Chapter 1 : Ang Kuya Kung Crush ng Bayan

By: Mikejuha
email: getmybox@hotmail.com
fb: getmybox@yahoo.com
---------------------------------------------------------------


First year college ako noon, 16 years old lang noong mapasali ako sa volleyball team ng college. Ang totoo, hindi ako mahilig sa volleyball; basketball ang gusto ko kaso, 5�4� lang ang height ko kaya wala talagang chance na mapasali sa team ng school.

Anyway, napagkatuwaan lang naman namin ang sumali sa volleyball tryout. At dahil ang kailangan lang naman daw sa team ay �tosser� at walang limit sa height kaya nakisali kami ng tatlo ko pang mga barkada. Kahit papaano naman kasi, nakapaglaro din ako ng volleyball noong high school pa ako. Kaya sabi ko, �Ok, magpapawis lang naman at mag-enjoy sa tryout kaya ok� go� at hindi ko na inexpect na mapasali pa sa team lalo na noong makitang maraming magagaling at matatangkad pa na sumali. Halos lahat kasi ng myembro ng team nasa third year at fourth year at ang pinakamababang height ay 5�10�.

Ngunit noong matapus ang tryout, laking gulat ko noong ang pangalan ko ang isa sa dalawang tinawag. Nanlaki ang mga mata ko at di makapaniwala.

�Ako ang nagrecommend na isa ka sa piliin. At ikaw din ang gusto ng karamihan sa team.� Sabi sa akin ni Romwel, ang team captain nila na tinaguriang �crush ng bayan� dahil sa angkin nitong kakisigan at tindi ng appeal. �Nakita ko kasing masipag kang kumuha ng bola kahit sa mahihirap na pwesto, maliksi, maganda ang ball handling at maganda rin ang mga pasa sa mga kasama. Malaki ang potential mo� dagdag paliwanag niya.

Napangiti na lang ako, di pa rin makapaniwala sa biglaan kong pagkasali sa team.

Doon ko na rin na-meet ang mga kasama noong ipinakilala ako ni Romwell sa kanila. �Waahhhh! Ako ang pinakamaliit, at pinakabata!� Sigaw ko sa sarili.

Simula noon, palagi na akong kasama sa practice at sa mga laro at liga. At ang naging pinaka-close ko sa lahat ay syempre, si Romwel, ang team captain namin. Si Romwel ay 22 years old at fourth year na ng college. Graduating kumbaga. Ewan din ba kung bakit ako ang pinakagusto niyang asar-asarin, biru-biruin. Pero sobrang sweet naman lalo na kapag nasa ibang lugar o school kami naglalaro. Iyon bang kapag hindi niya nakikita, hinahanap at nag-alala, tinatanong kung nasaan, kung kumain na ba, o baka napasma o naligaw. Halos hindi ako hinahayaang mawala sa tabi niya. Nakababatang kapatid na talaga ang turing niya sa akin. Kaya ang tawag ko sa kanya ay �Kuya Rom�. Actually, �Kuya� din naman ang tawag ko sa lahat ng mga ka teammates. Pero iba si Kuya Romwel; feeling ko kasi, kina-career niya ang pagtreat sa akin bilang isang baby-brother, na gustong-gusto ko naman dahil sa nag-iisang anak lang ako at walang matatawag na kuya. At sa pagiging close namin, wala namang kahit katiting na sumagi sa isip ko na may malisya iyon. Lalaking-lalaki kasi si si Kuya Romwel, may girlfriend, at palaging babae ang laman ng isip kapag inaatake ng ka-pilyohan o kapag nakikipagbangkaan sa mga barkada.

Unang athletic meet iyon sa taon na iyon na sinalihan ko. Ang venue ay sa isang state university sa karatig-siyudad. Syempre, sobrang excited ako at happy dahil iyon ang una kong makasali sa ganoong activity at iyong excitement na magkasama-sama ang mga ka-teammates. At kapag ganyan kasing nagka-sama-sama ang mga athletes sa iba�t-ibang school, sa isang kwarto lang naka-assign ang mga athletes sa kasamang teams at events, at ang tulugan ay sa papag, sama-sama. Syempre, kami ni Kuya Rom ang magkatabi.

Unang gabi din iyon sa athletic meet. Oras ng tulugan, halos hindi ako makatulog sa naghalong excitement, saya, at ingay ng mga ka-tropa. Ngunit noong mag-aalas onse na, nagalit na si Coach at pinatay ang ilaw upang matigil ang ingay, at makapagpahinga kami. Si Kuya Rom naman, iyong isang kumot ay itinakip sa aming dalawa. Tapus, tumagilid siya paharap sa akin. Nakatihaya lang ako. Tapus, idinantay ang isang paa sa tiyan ko at ang isang kamay sa dibdib ko�t niyayakap ako. First time naming magtabi sa higaan, at first time ko ring may katabi sa pagtulog at yumayakap sa akin. Kaya, naninibago din ako. Sa pagdampi ng paa niya gumapang sa katawan ko ang kiliting di ko maintindihan. Tila may kasabikan din akong nadama. Sabi ko sa sarili, �Ganito pala siguro kapag may kapatid o kuya. Nilalambing ka, niyayakap, iniinis, binu-bully...�

�Kuya, ambigat ng paa mo�� ang pigil kong pagsalita.

�Shhh! Yaan mo na. Gusto ko may kayakap pag natutulog. Anlamig kaya.�

�Argggg! Kuya naman eh. Paano ako makatulog nyan?�

�O sige, ganito na lang�� sabay tanggal ng kamay at paa niya sa katawan ko at tumihaya. �Tumagilid ka nalang paharap sa akin, at ikaw na ang dumantay ng paa mo sa may tiyan ko at patong ng isang kamay sa dibdib ko.�

�S-sige� ang sagot ko.

At idinantay ko ang isa kong paa sa may tyan niya at ang isang kamay sa dibdib. Maya-maya, naakatulog na kami. Ngunit sa kalagitnaan ng pagtulog namin, naalimpungatn ko na lang na iyong paa kong nakadantay sa tiyan niya ay hinawakan niya at itinulak ito pababa � sa umbok mismo ng ari niya...

(Itutuloy)

Read more...

Chapter 1 : Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako

By: DALISAY
e-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
blogsite: dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I speak softly but I carry a VERY BIG stick!
---------------------------------------------------------------

“G-L-A-M-O-R-O-U-S. We flyin’ first-class, up in the sky. Poppin’ champagne, livin’ my life…”

Gboi took a deep sigh and turn the iPod’s volume even louder. He couldn’t stand flying at iyon mismo ang idinahilan niya sa ama. Hangga’t maaari ay ayaw niyang bumalik ng Pilipinas ngunit isang insidente ang nagpabago sa kanyang desisyon.

Bumisita siya noong nakaraang buwan lang sa kanyang ama para kamustahin ito. Sa durasyon ng pananatili niya sa mansion ay hindi sinasadyang narinig niya ang pag-uusap ng kanyang ama at madrasta.

“You know very well that Elric would like to be the President of the company. Why can’t you give him that? It’s not as if you didn’t know how much he loved and worked hard for the company.” Litanya ng kanyang stepmother.

“And you know very well that I am giving it to my son Gboi.” Sagot ng kanyang ama na si Don Armando Arpon sa esposa.

Sumimangot na sumagot ang maybahay nito at hindi man lang ikinaila ang disgusto sa kanya sa sumunod na sinabi.

“Your son doesn’t seem to be interested in joining the company, Armando. Why, he would love to travel here, there and everywhere just so he could get away with your persistence. Unlike my Elric, He didn’t give you any headache from day one up until these last fifteen years. Why couldn’t you just give him the presidency” mahabang litanya ng bruhildang stepmother niya sa ama.

Bumuntong-hininga ang matandang don. “Your right about that Mildred. I could’t seem to know my son anymore. Lagi na lang kaming nagtatalo nitong mga nakaraang taon. Ngayong umuwi na siya, inaasahan ko na ang pagkukusa niya sanang tumulong ngunit parating hindi ko siya mahagilap. Last I heard, He’s in Amanpulo.” Nahahapong sambit ng ama.

Nakita niya ang kislap ng kasakiman sa mata ng madrasta na bahagya na lang naitago ng nag-angat ng paningin ang ama. Yumapos ito sa esposo at nagsabing,

“Give Elric a chance sweetheart. It won’t hurt because we’re family. Don’t you worry a thing about the business once his there.” Ngiting aso ito mula sa tanaw niya habang nakayakap sa ama.


That incident cemented his decision to come back home for good. Hindi maaring mapunta kay Elric ang lahat ng pinaghirapan ng ama. Inayos niya ang lahat ng dapat ayusin sa America at muling nagbalik ng bansa upang markahan ang teritoryo na dapat ay sa kanya.

Hindi niya habol ang mana. Sa edad niyang bente-kwatro, he earned his first millions. In dollars. Pagkatapos niya ng kolehiyo sa America ay nag-apply siya bilang isang graphic designer sa isang prestihiyosong kumpanya sa bansang iyon.

Dahil sa husay at galing nakuha niya agad ang mga pinakamataas na posisyon sa nakalipas na tatlong-taon. Sa dami ng nagtiwala sa kanya, naisipan niyang magtayo ng sariling kumpanya kung saan ang mga kliyente nila ay ang mga dati na niyang kilala at loyal sa kanya.

Nakakalula kung iisipin na ang mga kumpanyang katulad ng Dreamworks Animation, Nugget Market at Qualcomm ay hindi binitiwan ang serbisyo niya.

Kaya maaaring hindi maintindihan ng sinoman kung sakaling habulin niya ang pwesto sa kanilang kumpanya. Why, his company’s even bigger than that of the Arpon Developers at Arpon Telecoms’ assets. He had all the money in the world so what more could he ask for. Pwede niya na iyong ipaubaya sa kanyang mga stepbrothers. Kina Elric at Jorge. Ngunit hindi maari.

Read more...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

  © Blogger template Brownium by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP