The One Who Could Not Be Taken - Chapter One

I miss you K.G.F. and this is for you...

My latest novel...

To Jayson, its been a while my friend. I hope this compensates my lack of time. :) Ciao!

To my readers... i love you all, from the bottom of my heart... hasta la proxima vez...

Chapter One

Nag-angat ng tingin si Kirby Gabriel Fadriquella or Gabriel sa mga nakakakilala sa kanya mula sa mga CD's na tinitingnan niya ng kalabitin siya ng kaibigang si Charles.

"Check this out, pare." sabi nito.

Kahit hindi nito sabihin ay alam niyang lalaki o di kaya ay bisexual ang nasisilayan nito at nais na ipakita rin sa kanya. It was in his friend's tone, a tone only a gay or bisexual like them, on the prowl could produce, an inflection that was heavily laden with testosterone.

Iginala niya ang paningin sa buong tindahan Lumagpas ang tingin niya sa NO PIRACY poster sa entrance door at natuon ang mga mata niya sa isang lalaking nakasuot ng simpleng maroon shirt at faded jeans na medyo hapit sa katawan nito -showing toned muscles in right places.

The man's hair was a shade of chesnut brown but his features were Caucasian enough for his hair to be natural. "Mister Fitted Maroon Shirt and Jeans" looked around, surveyed the whole area, saw them but feigned nonchalance. He headed towards the CD rack just a couple of racks from them.

Gabriel decided against the Gone in the Wind CD and instead picked up Guns of Navarone. He glanced again at Mister  Fitted Maroon Shirt and Jeans, "Wide chest, broad shoulders, toned biceps and triceps, a slight bulky hips, and even with the shirt on, I'm sure that the man had good abs." nangingiting sabi niya.

He lowered his gaze to look for a good bulge and he was satisfied. All in all, this man is a looker. "He's probably in his late twenties. Probably self-employed or a sales executive because what is he doing here at this hour of a weekday? Drives around a secondhand Altis," sunod-sunod pang sabi niya.

"Single? Double? Taken?" tanong ni Charles.

He replaced the CD of The Guns of Navarone and took the My Fair Lady instead. Audrey Hepburn could not be ignored. "On the prowl, that makes him dangerous," sabi niya.

For him, bi's and gays were generally and basically harmless creatures. But when they were on the prowl, their ruthless determination could put Alexander the Great to shame. Alam niya iyon dahil naranasan na niyang maipit sa sangkaterbang naka-engkwentro niyang tulad niya na sa kung anong adya ng pagkakataon ay gustong-gustong mabihag siya at huwag ng pakawalan.

Read more...

Terrified 12

Author:Rovi/Unbroken

FB:iheytmahex632@gmail.com

BLOG:http://strangersandunbrokenangels.blogspot.com/

NOTE:Last chapter coming up!

Di ako mapakali sa mga narinig. Para bang napakalaking coincidence ng mga sinabi ni Mikey. Alam kong malaki ang mundo, maraming tao, maraming magkakapangalan, pero I wonder bakit parang iba ang dalang kilabot sa akin ng aking mga nalaman.

Patuloy ang aking pakikipagbuno sa aking walang labang kama. Hindi ko alam. Ramdam ko na mulat na mulat ang aking diwa dahil na rin sa jamming kanina. Di rin maitatanggi ang confusion na aking nararamdaman dahil sa mga nasabi ni Mikey tungkol sa kasong hinahawakan ng kayang barkada. Hindi ko na alam.

Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kapag sumama ako kay Raf bukas. I don't know kung tama ba, pero ang alam ko ay gusto kong gawin ang mga bagay na ito, para na rin sa aking sariling kaligayahan. Kaligayahan na alam kong hindi mabibigay sa akin ng iba, kundi si Raf lamang.

Patuloy ako sa pagiisip ng mga bagay-bagay. Pinipilit kong ayusin ang mga bagay na nakakapagpagulo sa aking isipan. Hindi ko alam, alam kong malaking confusion ang dala sa akin ng aking mga nalaman pero alam kong dapat ko pa ring ituloy ang aming mga plano para na rin sa aking kaligayahan, isang kaligayahang pangmatagalan.

Unti-unti, naramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata. Muli, ako ay nilamon ng walang hanggang kadiliman.

Nagising ako ng bandang 6 ng gabi. The usual thing na ginagawa ko pagkagising, agad kong tinignan ang aking cellphone. Nakita ko ang 6 missed calls ni Raf sa akin. Nakaramdam ako ng kakaiba, malamang ay emergency kaya nakailang beses sya ng tawag sa akin. Nabasa ko rin ang ilang mga mensaheng nagmula sa iba-ibang tao.

Isa kay Kath:

“I hope we could still fix some things. Sana naman di natin hayaang mawala ang relasyon natin. Ilang taon din yun. I hope we could fix things. If not, sana lang bigyan mo ako ng isang matinding dahilan Jared. Mahal na mahal pa rin kita.”

Upon reading the message, nakaramdam ako ng guilt na kumurot sa aking puso. Alam ko ang lahat ng pinagdaanan namin. Sa t'wing nagbabalik tanaw ako sa aming mga nakalipas, naiisip ko na hindi makakailang si Kath nga ang isang babaeng dapat mong mapangasawa. 

Ako ay napabuntong-hininga.

Nanatili akong nakatitig sa kanyang mensahe. Di ko alam ang aking gagawin. Magrereply ba ako? O buburahin ko nalang? Ramdam ko ang dahan-dahang pagbigat ng aking dibdib. Tumulo ang luha ng pagsisisi. Alam kong nasaktan ko ang babaeng nagparamdam sa akin ng tinatawag na “unconditional love”. 

Sino ba dapat? Sino ba talaga? Pag pinili ko ba si Kath magiging masaya ako? O si Raf talaga ang makakapagpasaya sa akin? Hindi ko alam.

Ilang segundo pa, ramdam kong unti-unti ng gumagana ang aking reflexes. Namalayan ko nalang na dina-dial ko nalang pala ang numero ni Kath. Narinig ko ang ring ng kanyang cellphone, mas lumakas ang kabog ng dibdib ko. 

Nakakailang ring na pero wala pa ring sumasagot. Hindi ko alam kung ibaba ko na o hindi. 

“Hello?”

“Ka-Kath.”

“Jared.”

Ramdam ko ang lungkot sa boses nito. 

“Sorry sa lahat.”

“Di na ba talaga kaya? I mean di mo na ba talaga ako mahal?”

I felt despair sa kanyang mga salita. Di ko maiwasang hindi lalong ma-guilty. Alam kong sa loob ng ilang taon ay sa akin nya lang pinaikot ang mundo nya.

“Kath. I really love you. Pero I think this has to end.”

Nakarinig ako ng mabagal na hininga sa kabilang linya. Alam kong iiyak si Kath. Alam ko.

“Bakit Jared? Pwede mo bang sabihin kung bakit? Pwede ko bang malaman? Ilang taon tayo Jared. Ilang taon.”

Dinikdik nya ang “Ilang taon” sa aking tainga. Alam ko, pero hindi ko alam kung bakit nagawa ko pang magloko.

“Kath, I'm giving you the greatest respect. Sinasabi ko sayo na nakikipaghiwalay ako ng maayos. Mahal kita pero di ko na gustong magpakasal pa tayo.”

Rinig ko na ang marahang paghikbi nya sa kabilang linya.

Bumigat ang dibdib ko. Pinipigil kong umiyak.

“Kath, para din sating dalawa ito.”

“Hindi eh, sa nakikita ko para sayo lang to Jared. Selfish ka! Selfish! Paano ako? Pinaikot ko ang sarili ko sayo. Hindi ako nagloko Jared. Tapos sasabihin mo sakin ngayon na ayaw mo na magpakasal sa akin?” umiiyak nitong sabi

“Maniwala ka sakin, para na rin sa ikabubuti natin to.”

“Sabihin mo sakin ang dahilan.”

Tahimik.

Humugot ako ng isang malalim na hininga. Hindi ko alam kung ito ba ang tamang oras o panahon para malaman nya ang lahat. Pero parang pagkakataon na rin ito.

“Jared, tell me.”

“Kath. I'm in love with someone else.”

“Jesus Christ.”

Tila bombang sumabog, ramdam ko ang pagmumura ng kanyang sugatang puso.

“Ka-kanino?”

“Someone you don't know Kath.”

“Let me know her.”

Ramdam ko ang sakit, desperasyon at galit sa kanyang tono. Parang kape, 3-in-1.

“Him.”

“Ha?”

“Yes. Him.”

“I can't believe it.”

Patuloy ng humagulgol si Kath sa kabilang linya. Tinapos ko na ang tawag. 

Muli, binagsak ko ang aking katawan sa kama.

Isang mensahe ay nagmula kay Mikey:

“Kuya, I miss you. Ingat ha? Alam mo na ang panahon ngayon. Sorry nga pala kung napaalala ko pa sa'yo yung Raf na yon ha? Curious lang naman ako ng husto. Magkita tayo mamaya. Let's have some coffee.”

Mikey never failed to make me smile every time. Ang pagiging malambing nya ang isa sa mga bagay na nagreremind sa akin na mayroon akong pamilya. Agad akong sumagot sa kanyang mensahe.

“Mikey, I might not see you for a while. May mga aayusin lang. Mag-iingat lagi. Let's keep communication constant.”

Lumipas ang ilan pang minuto, wala syang reply.

I scanned messages again at nakita kong may isang mensahe si Raf:

“I'll be selling this phone so wag ka ng magrereply. Aasahan kita mamaya sa napagusapan nating lugar. Same time, 12:30 ng madaling araw. Sa crossing. Humanap ka ng lugar na di tayo agad makikita. Aasahan kita Jared. Mahal na mahal kita.”

Nataranta ako pagkabasa ko ng mensahe. Bakit kailangan nyang ibenta ang phone nya? Anong meron? At bakit parang ang weird ng dating ng kanyang mensahe sa akin? Alam kong normal na mensahe lang naman. Pero? Weird.

7pm. Di ako mapakali. Palakad-lakad ako. Di ako mapalagay kakaisip. 

Naisip ko lang, mula ng bumalik si Raf, hindi sya nagpaliwanag kung saan ba sya nagpunta. Tinanong ko kung ano ba talaga, pero wala syang paliwanag na binigay. Hindi ko alam kung bakit parang hinayaan kong di masagot lahat ng tanong ko. May karapatan naman akong magtanong, pero parang ang lakas ng boses nya, masyado nya akong nauunder. Ganoon ako katanga pagdating sa kanya. Para syang demonyong nagdidikta sa uto-utong tulad ko.

Maraming mga katanungan sa isip ko. Pero I never dared ask him any. Ang alam ko lang ay masaya akong nagbalik sya at naituloy namin ang mga dapat ituloy. Alam kong mali, pero hindi ko alam kung susunod ako. Ganoon ba ang pagmamahal?

9pm. Nagdadalawang-isip ako sa plano. Ano ba ang dapat kong gawin? Tutuloy ba ako o hindi? Half-hearted.

Ilang segundo pa ay narinig kong nagriring ang aking cellphone. Nakita kong landline ang tumatawag.

I instantly grabbed it.

“Hello?”

“Jared? Nasaan ka?”

I tried to identify kung sino.

“Jared?”

Si Raf. 

“Raf? Nasa bahay. Bakit?”

“Pumunta ka na ngayon?”

“Ha? Akala ko ba 12:30 pa?”

“I said now.”

“Ha? Bakit ganoon? Akala ko ba 12:30? Di pa ako nakakapagayos.”

“Wala akong pakialam. Ang sabi ko ngayon. Kaya whether you like it or not. Pupunta ka dito.”

“Raf naman!”

Bigla nyang pinutol ang aming usapan.

Napatingin ako sa aking cellphone. 

Isang malalim na buntong hininga.

I T U T U L O Y. . .

Read more...

Hiling Chapter 3

hello guys, pag pasensyahan nyu na kung hindi na ako kasing bilis mag update ng HILING katulad ng UeL.... im not feeling good right now kasi eh, mejo matamlay ang katawan ko, di ko alam kung bakit pero wala naman ako sakit..

una sa lahat nais kong mag pasalamat sa mga nag comment at nag aabang ng HILING na sina

Illusions:

Gel
Erick vladd

LOL:

patrick
Nikkos
anonymous (OFW frm SG)

BOL:

wastedpup
MC
mico
mcfrancis
anonymous

erwanreid:

ash
roan
marclestermanila

hindi ko na iisa-isahin pa kayo, im not feeling well talaga kasi eh, pero sana wala na ako nakalimutan, so eto na po ang chapter 3 ng Hiling...

sana magustuhan ninyo...

blog: http://thirdsillusion.blogspot.com

email: ako_si_3rd@yahoo.com.ph

-3rd/Roj-

Hiling Chpater 3: The Queen and the Confused Prince

 -oO0Oo-

Rina Merioles

Sa pag alis ni DJ sa aking bahay ay alam ko isang lugar lang ang kanyang pupuntahan ay iyon ay ang bahhay ng Felix Lim na yun na nakikisawsaw sa kasikatan ni DJ. Pero di ako makakapayag na basta na lang siyang makisawsaw sa mga plano ko. Bukas na bukas din ay makikita niya kung anu ang hinahanap niya. Nagkamalit siyang isang Rina Merioles ang binangga niya. Ang kapal ng mukha niyang sumawsaw sa pangalan ni DJ para lang sumikat ang isang taong walang kwenta na katulad niya.

Pag labas na pag labas ko ng aking kwarto ay agad kong kinuha ang aking cellphone para tawagan ang isa sa mga tauhan ko sa loob ng paaralan par amaturuan ng leksyon ang walang modong Felix na yan.

Pagkatapos kong makontak ang isa sa mga studyante ay agad kong kinuha ang credit card ko at saka agad na tumungo sa isang Mall para maka pag shopping nanaman ako ng mga bago kong set ng mga sapatos na isusuot for the week.

Habang nasa loob ako ng isang sikat na shoe store sa mall ay may nakita akong isang interesanteng tao, pero di ko muna ito pinansin para kasi sa akin ay mas importante para sa akin ang mga sapatos at mga damit ko na isusuot ko para sa buong linggo.

Kelly Martin DC. Del Rosario

20 years in Europe and this is my first time here in the Philippines with my fathers. I can’t do anything with them following me around. I’m no longer a kid to be watched. I need to make an escape but how? This is no longer Europe and I don’t know which way to go and most of all they have only given me a limited amount of money.

I barely even speak Tagalog pero kahit papano naman ay nakaka understand ako nag kaunti because they have required me to study such language. It has been 30 hours since my last good night sleep and I really need one. I have to tell them na super tired na ako.

“dad can we go home already??” ang sabi ko sa kanya with a little down on my voice just to imply that im so tired.

“KM I told you since were already here in the Philippines you have to start talking in tagalong ok” dad Jam told me.

Oh damn as if im super fluent in that language “ok..ok... dady Jom.....pu...we..de... po... bang.... u...umu...wi... mu..na... ta..yo....” I realy need to practice, this diction is killing me... and I don’t want to talk to dad Jam in that language, he will just scold me while dady Jom will just laugh at me.. for me it’s acceptable.

“ok mag paalam ka kay dad Jam mo... sabihin mo pagod na pagod ka na..” Dady Jom talked to me in straight tagalong.

Damn it I have to stay put for a minute and absorb everything that he said. It took me a minute to understand what he said but it’s ok I have to do this in order to satisfy them and then Europe here we come. I miss my girls there.. now all I have to do is talk to him just like dady Jom has said and maybe he will reconsider...

“dad...pu...pwede....po....bang.....u...umuwi......na......tay.....yo......pag....god.....na.....pagod.... na....po....kas....si.....ak...ko.....” damn it I talk like a one year old baby...

“ok, hintay muna tayo ng 5 more minutes.... and by the way you can start talking in English... I can see your agony... just try to talk in tagalong-english if you can ok... we have to wait for your cousins...

“What?! Cousins? Who?” surprised because I don’t know that I have cousins here, all I know is that dad Jam’s Cousin is here and dady Jom’s Twin brother is also here and that’s all.

“kami po... so ikaw pala ang infamous na Del Castillo-Del Rosario, hi im Jestine Joan just call JJ and this is my kuya... Elixir John or EJ.... and you are?” startled by her series of questions and introduction I don’t know what to say

“ahhh.... Ke...Kelly Martin... KM..... excuse me?!” a curious answer as if im still asking them if who the heck are they and how did they know about us.

“JJ!!!! EJ!!!! Kayo na ba yan?” surprised question from dad Jam and dady Jom

I don’t know why they did not tell me anything about my cousins for the past 20 years.

“ahm.. excuse me!!! Dad!! Why?!” a confused question

“why what?” he replied

“why didn’t you tell me about them? For 20 years... why?” I just need more explanations

“oh we’ve told you about them...when you were 10 but  you didn’t care, and these past years every time we wanted to tell you, you’re always drunk and arrogant.. and the main reason were here is because at last your transfer papers are complete..” Dad Jam replied while Dady Jom didn’t replied to me he had just let dad explain everything.

“whoa!! Wait... what do you mean transfer papers? You mean im going to study here? In this country? In this place?” im a little furious knowing I won’t be able to return home.

“yes.. and were staying her for good... the reason of this is.... Jom ikaw na nga mag sabi sa kanya...” I can see na inaatake again si dad ng Hypertension, this has been often ever since the day I started bringing 2-3 girls at my room just to fool around.

I know that it’s wrong but only doing those things because I’m afraid... I don’t want to be like them... I don’t want to be gay..... Yes I’m in a dilemma right now, they have never lacked a single day for me but I just afraid to be like them.. I don’t want this.

We continued our discussion about our stay here just like what I’m afraid to do I was then settled to agree with them. Having to choose between staying here and keeping my life style except the girls or going back to Europe and going inside a monastery I have to keep my freedom so I was forced to stay here with my cousins.

They told me that I will be attending the same school as our parents did. And they are going with me, because both of them are also transferees to that school, I didn’t bother asking them about the school they last attended, I don’t think it’s not yet time to ask them such question. I just have one more question to ask before going home.

“dad where is HOME exactly? I mean saan po ba tayo..mag stay?” a question for him that he only replied with a smirk I know he’s angry with me, so I looked at dady Jom

“oh don’t worry son, well be staying with your cousins for a while and after that, your dad will take care of the rest” he replied

I’m still confused but have to obey them for a little more time, and I know that my freedom will be next after all of this. I love both my father but I still fell incomplete not knowing who my mother is. Every time I ask them who my mother is they just smirk or smile at me and then divert the topic away. There’s nothing I can do, I have tried ransacking the files just to find even a single clue but it’s useless I didn’t find anything.

Rina Merioles

Pagka labas ko ng store nay un ay agad kong hinanap ang lalaking nakita ko, mas may potensyal siya kesa kay DJ. Mas magagamit ko ang lalaking iyon, kailangan ko lang tiyempohan ang susunod na pagkikita namin. Ang malaking katanungan lang sa isip ko ay kung sino ang lalaking iyon at kung saan kami susunod na mag kikita.

Kailangan kong mag isip ng paraan para maisakatuparan ang mga plano ko. Kung itutuloy ko ang balak ko ay papalabasin ko na lang na pinaglaruan at niloko ako ni DJ para sa akin parin ang huling halakhak.

Pagkatapos kong mag shopping for new shoes siyempre ay di mawawala ang online shopping ko for new dress. Agad akong umuwi para maka pag online shopping na rin ako and its directly straight from the top celebrity designers ng Italy. It only took me a few clicks and browsing to find what I want and for my old dress, anu pa nga ba ang ginagawa sa mga basura kundi itinatapon or kaay ay ipinamimigay sa mga hapas lupa.

Pero kailangan kong mag ingat para kahit anung gawin nila ay hinding hindi ako madedehado. Kahit na anung paratang nila sa akin ay wala silang makukuhang ebidensya laban sa akin. Bukas na bukas din ay sisimulan ko na ang pagiging malamig kay DJ, para sisimulan ko nang iapalabas na niloko niya ako. Total tama ang sinabi niya kanina sa akin, sawa na ako sa katawan niya kung baga sa pagkain ay gusto ko nang tumukim ng ibang putahe.

Itutuloy....

Read more...