Welcome Emray...

I would like to introduce our new member of the Literary Circle.

His name is Emil known as Emray in his stories like “No Boundaries” and “Dreamer”. He is 19 years old, full of vigour and glamour of youth. He is quite an ambitious lad for he seeks social change that will benefit society and humanity at large. I must say, this kind of interest is heavy enough for young age. He likes to think but he does less action on his thoughts. He has a lot of stories in his imagination, but too lazy to write all of them. He describes himself as silent but once he opens his mouth no one can ever stop him from babbling. Aside from writing, he also loves photography, in fact it was his first love since elementary.

Emil was raised in a conservative family with three smart and beautiful sisters. Their orientation starts at school – House – and Church, it is like a routine that has been embedded in their lives which also greatly influences their characters.

This young and adorable guy loves to grow beards but shaves very often, harmless and approachable. Let us join his literary journey by reading his masterpieces which reflects his inner thoughts and aspirations in life.

Read more...

No Boundaries - C27

Pagpapalaya ni Andrei at Pagbabalik sa Banal na Buhay ni Nicco

Matapos nga ang pag-uusap na iyon ay nagtext si Andrew kay Nicco kinagabihan. Agad namang binasa ni Nicco ang laman ng text na iyon ni Andrew.

“Niks, pumayag si Kuya, magkita daw kayo sa lumang bahay bukas ng umaga” sabi sa mensahe.

Dali – dali naman niya itong sinagot ng “Sige sabihin mo hihintayin ko siya duon. Salamt Kuya Andrew” pagktapos nuon ay wala ng sagot mula kay Andrew.

Masaya si Nicco dahil muli ay tinawag siyang Niks ni Andrew. Nangangahulugan lamang iyon na unti-unti na siyang nauunawaan ng kakambal ni Andrei. Samantala, pinag-iisipan ni Nicco ang sasabihin kay Andrei ay muli siyang nakaramdam ng pananakit sa kanyang likod. Dumadalas siyang makaramdam ng ganito. Mainam na lang at mabisa ang ibinigay sa kanyang gamot ni Dok Matthew. Hindi nga nagtagal ay nawala ang sakit at dali-dali siyang nakatulog.

Kinabukasan, bago pa man mag-alanueve ay nasa lumang bahay na siya ng mga del Rosario. Pagkapasok niya sa loob ay nakita niya si Andrei na nakaupo sa may hagdanan. Nagtataka siya dahil wala namang nakaparadang kotse sa harap ng bahay. Inisip niyang baka naglakad ito papunta duon. Nakaramdam siya ng tuwa ng muling masilauyan ang minamahal niyang siu Andrei. Higit pa ay nakaramdam siya ng kaba sa kung paani ipapaliwanag dito ang sitwasyon.

Maagang nagising si Andrei, agad siyang nagbihis at agad na tinungo ang kanilang lumang bahay. Napagpasyahan niyang maglakad nalang ng sa ganuon ay may mas mahabang panahon siya para mag-isip kung paano kakausapin si Nicco. Isang oras na din siyang naghihintay ng makitang pumasok na ito sa loob. Agad siyang tumayo at pinuntahan ang nuon ay napatigil na si Nicco. Agad niya itong niyakap at sa sobrang kaligayahan ay hindi niya alam kung papakawalan pa ba si Nicco sa mga bisig niya.

“Nicco ko, I Love You.” sabi ni Andrei.

Read more...

No Boundaries - C26

Pakiusap kay Andrew

Bago tuluyang umuwi sa bahay ay pinutahan niya ang mga kapatid para sabihin sa mga ito ang desiyon niya. Nabuhay ang loob niya ng malamang suportado ng mga kanyang mga plano, gayundin ang kanyang ama na sa unang pagkakataon ay naabutan niya sa bahay na hinihintay siya.

May isang buwan na din ang lumilipas nang magkatampuhan sila ni Andrei. Mula nuon ay hindi pa sila nagkikita, maging ang mga tawag nito ay hindi niya sinasagot. Dalawang araw na lang at kakausapin na siya sa seminaryo para tanungin ukol sa gagawin niyang pagbabalik. Mula ng araw na malamn niya ang tungkol sa kalagayan niya, ang bawat gabi sa kanya ay isang napakalaking pagsubok. Sa bawaty umaga ay tila napakihirap harapin para sa kanya, ngunit tulad nga ng kanyang pananaw sabuhay, hanapin sa puso ang mumunting sisdlan ng pag-asa.

Ayaw niyang pumunta ng seminaryo na hindi nakakausap si Andrei, lahat ng paraan na alam niya ay ginawa niya. Maliban na lang sa isang bagay, alam ni Nicco na maging si Andrew ay galit sa kanya, subalit nagbaka-sakali pa din siya na makausap si Andrei sa pamamagitan ni Andrew. Kaya naman tinawagan niya ang kakambal ni Andrei .

“Kuya Andrew” sabi niya sa kabilang linya.

“Nicco, napatawag ka?” sagot ng malungkot na ting mula sa kabilang linya.

“Pwede po ba tayong magkita” sabi nito.

“Sige, gusto din naman kitang makausap tungkol sa ilang bagay” sabi niuto “mamayang hapon, bandang ala-singko magkita tayo sa lumang bahay ng namin.

Pagkasabi niyon ay pinindot na ni Andrew ang end call.

Read more...

No Boundaries - C25

Tampuhang Nicco at Andrei

Nakalipas ang isang linggo at dumating na ang araw ng pagtatapos ni Nicco. Maaga ng ipinaalam ng ama ni Nicco na hindi siya makakasama nitong umakyat sa entablado. Dahil dito si Governor Don Joaquin ang kasama niyang aakyat at tatayong ama niya. Tanghali ng dumating ang mga ito sa Maynila. Kasama ng mag-aamang del Rosario sina Aling Martha, Fr. Rex, Chad, Rome at Stephanie.

Malungkot man si Nicco ay hindi nadin niya ito pinansin. Nalalabi na lang ang araw niya sa mundo bakit pa niya sasayangin sa kalungkutan. Higit sa lahat, may isang desiyon siyang gagwin kung saan ibibigay niya ang lahat ng emosyon niya at kalungkutan para dito. Si Nicco, hindi man nakapagtapos ng Cum Laude ay nakatanggap naman ng natatanging pagkilala mula sa unibersidad. Hatinggabi na ng makatapos ang programa, pinagpasyahan nilang kinabukasan nalang umuwi. Kaya naman si Nicco at Andrei ang magkasama sa kwarto. Si Don Joaquin, Rome, Chad at Andrew sa isang kwarto at si Aling Martha at Stephanie sa isa pa.

Nang gabing iyon ay natulog na magkayakap si Nicco at Andrei, nakahiga si Nicco sa mga bisig nito habang yapos naman niya ang buong katawan ng binatang iniirog at minamahal niya. Nais niyang kahit man lang sa huling pagkakataon ay maramdaman niya ang katawan nito, ang init na mula sa kanyang mahal at higit sa lahat ang pakiramdam na protektado siya nito, alaga sa anumang oras at ang pakiramdam na mahal na mahal din siya nito. Tumulo na lang ang mga luha niya ng maalalang maaring ito na ang huling pagkakataon na magagawa niyang yakapin ang mahal niyang si Andrei. Maaring bukas o sa susunod na araw ay hindi na niya magagawang maamoy ang halimuyak nito, marinig ang tibok ng puso nito na tila isang musika para sa kanya, maramdaman ang yakap ng binata o makita ang mukha. Nakatulog siya sa ganitong isipin.

Read more...

No Boundaries - C24

Paglantad ng Katotohanang Itatago sa Lahat

Isang linggo na lang at malapit nang matapos ang klase. Kita ang pananabik sa tatlo na muling makabalik sa San Isidro, higit sa kanila ay si Andrew na sabik ng masilayan muli si Stephanie. Sa isang linggong yaon ay talong linggo na ding iniinda ni Nicco ang pananakit ng kanyang likod, batok at leeg. Paminsan-minsan nga ay nararamdaman din niya na namamanhid ang mga ito. Inisip na lang niyang dahil iyon marahil sa puyat at pagod. Madami na din ang nakakapansin na madalas niyang ibinibiling ang kanyang ulo. Una sa mga nakapansin nito an gang Andrei niya.

“Nicco ko” panimula ni Andrei “sumasakit pa rin ba ang likod mo?” may pag-aalala sa himig nito.

“Ah, wag mo na lang akong alalahanin” sabi ni Nicco “mawawala din ito pamaya-maya” dugtong niya sabay ang isang ngiti.

“Ganuon ba, sige hahagurin ko na lang ulit mamaya” saad ni Andrei “sabihin mo sa akin pag hindi pa din umaayos.”

“Sige ba Mahal ko.” sagot nito.

“Kay aga nagpapalanggam kayo dito” nakangiting sambit ni Andrew “patingnan mo na kaya sa doktor yan?” dugtong pa nito.

“Huwag na, pahinga lang ang kailangan nito.” Sagot naman ni Nicco.

“Kasi naman masyado kang nagpapakapuyat, ayaw mo namang magpatulong sa amin.” Wika ni Andrei.

“Alam ko namang busy kayo, saka pagkatapos nito, tapos na ang stress. Mahabang pahinga naman ang kasunod kaya ayos lang din.” Sagot ni Nicco na may himig ng kasiguraduhan.

“Naku, basta dapat maayos na iyan, dapat gumaling ka nab ago dumating ang graduation mo.” Sabi ni Andrew.

“Huwag kayong nag-alala ayos lang talaga ako.” pagdepensa nito sa sariling kalagayan “maligo na kayo para makapasok na tayo.

Read more...

No Boundaries - C23

Masayang Katapusan sa Buong Akala

Isang buwan na lang ang nalalabi at matatapos na ang taunang pampaaralan. Sa kabutihang palad, si Nicco ay makakatapos ng kolehiyo. Naipasa niya ang lahat ng subjects maging ang thesis niya ay tinanggap. Kita ang kagalakan kila Andrei at Andrew ng malaman nila ang tungkol sa magandang balita na ito. Subalit ang kagalakang ito ay panandalian lamang pala at hindi din matatagalan ay mababalot ng lungkot ang tatlo.

“O aking Nicco, san ka pupunta? Sabado ngayon ah.” Nag-aalalang tanong ni Andrewi.

“Andrei ko, may lalakarin lang ako, kukuha ako ng kopya ng birth certificate ko para kung sakaling kailanganin ko di ba?” sagot ni Nicco.

“Samahan kita, hitayin mo lang ako.” sabi ni Andrei.

“Huwag na mahal ko, tapusin mo na lang yang ginagawa mong miniature model” pagpipilit nito.

“Gusto talaga kita samahan” kita ang kalungkutan sa mukha ng binata “pero sabi mo wag na lang, sige pagbubutihan ko na lang itong ginagawa ko” sabay ang ngiti ni Andrei.

“Tama, dapat lang pagbutihin mo, para next year, ikaw naman ang makakgraduate.” saad ni Nicco “O siya , alis na ako” paalam nito.

Habang naglalakad ay nakaramdam ng pagkahilo si Nicco. Naninibago siya sa nararamdaman sapagkat hindi naman siya nagkakaganito. Inisip na lalng niyang dala lang iyon ng matinding init kaya ganuon ang nararamdaman niya. Habang nasa jeep ay tila mas lalo niyang nararamdaman ang pagkahilo. Sa pakiramdam niya ay hinang-hina siya. Hindi naman siya ganito dati, kahti na nga ba sabihing lagi siyang puyat at pagod ay hinid isya nakakaramdam ng panghihina o pagkahilo. Naisip niya na baka namimiss lang niya si Andrei kaya ganuon ang nararamdaman niya.

Read more...

No Boundaries - C22

Pagmamahalang Wagas ni Nicco at Andrei

Natapos na ang bakasyon, ngayon ay haharapin na ulit ang bagong taon para makapag-aral. Si Stephanie ay kumuha ng advance subjects sa Australia kung kayat ang apat na taon sanang pag-aaral ng Public Administration ay naging tatlo. Sa ngayon ang dalaga ay nakapasok sa munisipyo bilang Head ng Public Relations Office.

Lumakad ang mga araw at gaya ng dati ay madals magkaroon ng tampuhan ang dalawa. Madalas magselos si Nicco, higit pa ngayon na naging Mr. Engineering si Andrei. Madaming nakadikit na mga babae at pinapantasya din ng mga bading. Minsan nga ay inaalala nito ang kasintahan na baka may mag-offer ng indecent proposal kapalit ay grades. Mas lalong naging protective si Nicco kay Andrei, mas hinigitan niya ang paglalambing dito. Lagi din niyang inaalala ang academic standings nito kayat ang laging sitwasyon sa apartment nila ganito.

“Andrei ko, pagkakain mo gumawa ka na ng mga assignments mo.” paglalambing ni Nicco.

“Opo mahal kong Nicco pagbubutihin ko para sa iyo” sagot ni naman ni Andrei.

“Dapat lagi kang nag-aaral at nagrereview ng mga pinag-aralan ninyo.” Pagkasabi ni Nicco nito ay lalapit sa likuran ni Andrei para yakapin.

“Ang sweet naman, kaya madaming langgam dito sa bahay dahil sa inyo, naiinggit tuloy ako, sana andito din si Steph.” sabay tawa pagkasabi ni Andrew ng ganitong mga kataga.

“At ikaw naman Kuya Andrew ko, hindi ko mo’t pagmamay-ari ka na ni Steph eh hindi na kita pakikialaman” nakangiting wika ni Nicco.

“Kaya sa iyo ako, kasi hindi ka nakakalimot” isasagot naman ni Andrew kay Nicco.

“Tigil na iyan, baka magselos pa ako.” Idudugtong pa ni Andrei at sabay na magkakatawanan ang tatlo.

Karaniwan na ang ganitong mga sitwasyon sa tatlo tuwing magkakasama.

Read more...

No Boundaries - C21

Pagkabigo ni Andrew kay Nicco at Tagumpay kay Stephanie

Isang maliit na salu-salo ang inihanda ng pamilya del Carmen para idagdiwang ang kaarawan ni Stephanie. Kasama sa inanyayahan ng pamilya ang kambal na del Rosario maging si Nicco. Isang magandang umaga iyon na maaliwalas ang paligid, masarap ang simoy ng hangin at higit sa lahat maganda ang panahon. Napagpasyahan ni Andrew na bisitahin ang kanilang lumang bahay sa may dulo ng bayan. Nais niyang balikan ang mga alaalang nasa lugar na iyon. Mga alaalang masasaya at hindi magaganda, higit sa lahat ang mga alaala ng kanyang mama. Matapos kasing maganap ang trahedyang iyon sa pamilya nila ay lumipat sila ng bahay para unti-unting malimutan ang naganap.

Pagdating niya sa lugar na iyon ay nakita niya ang sasakyan ng kanyang kakambal na si Andrei. Nakaramdam siya ng kaba at mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Pagpasok niya sa loob ay nakita niya ang kakambal na nakaupo sa hagdan, tatawagin na sana niya ito ng mapansing may isa pang tao na naruon. Pagtingin niya sa kayakap ng kakambal ay si Nicco. Masaya silang nag-uusap at tila ba sarap na sarap sila sa bisig ng bawat isa. Sa pagkakakita ng ganuon ayos ay tila nadurog na muli ang puso ni Andrew, subalit pinilit niyang maging kalmado at inihakbang palayo ang mga paa.

“Nicco, Nicco, Nicco, bakit patuloy akong nasasaktan kahit tanggap ko ng hindi ka sa akin.” mahinang usal niya “Stephanie, patawarin mo ako, hindi ko naman sinasadya na ganito ang maramdaman ko.” dugtong pa niya.

Dumiretso na si Andrew sa tahanan nila Stephanie dahil tanghalian ang salu-salong inhanda ng pamilya. Isang oras na din siyang anduon ng dumating ang kakambal kasama si Nicco. “Magandang tanghali po” bati ng mga ito sa mga magulang ni Stephanie.

“Oh, Andrew, kamusta kanina ka pa ba nadito?” tanong ni Nicco.

Pilit man ang ngiti ay sumagot si Andrew “Oo, mga isang oras na din.”

Read more...

No Boundaries - C20

Si Andrew at Stephanie

Nang gabi ding iyon muling naalala ni Andrew ang mga pinagdaanan nila ni Stephanie. Sa pakiramdam niya ay lalong nahulog ang loob niya kay Steph ngayong nakita niyang mas naging kaakit-akit ito. “Oh, Steph, akin ka lang” nasabi niya sa sarili.

Magkaklase sina Andrew, Andrei at Steph sa Colegio de San Isidro. Magkatabi ng upuan si Andrei at Steph samantalang si Andrew mula’t sapul ay nagkagusto na sa dalaga kung kayat hindi niya ito malapitan. Si Andrei ang naging daan para magkakilala ang dalawa, hanggang sa lumalim ang pagtitinginan.

Simula nang makita ni Andrew si Steph ay hindi na niya makalimutan ang dalaga. Lagi itong naglalaro sa kanyang isipan. Binabalak ligawan subalit nahihiya siya dahil ayaw niyang masira ang namamagitan sa kanilang pagkakaibigan kung sakaling pumalya ang panliligaw niya. Ayaw niyang malayo si Steph sa kanya.

Samantala, nang minsang gabihin ng uwi si Steph ay may mga lasing na humarang sa kanya. Sakto namang dumating si Andrew na siyang naging daan para makatakas sila. Hinatak siya ni Andrew at sabay karipas ng takbo. Nang mapansin siya ni Andrew na pagod na ay kinarga siya nito at lalong binilisan ang pagtakbo para hindi mahabol. Mas lalo niyang hinangaan ang binata nang imbes na magtago ay dumiretso sila sa police station para magsumbong. Dahil dito unti-unting nahulog ang kanyang loob sa binata.

Napagpasyahang ligawan ni Andrei si Steph ng may magsabi sa kanyang may gusto din ang dalaga sa kanya. Wari bang ito ang maituturing niyang senyales para ligawan ang dalagang iniirog. Sa una ay nahihiya, subalit dahil sa angking kabaitan ni Steph ay pumanatag ang kanyang kalooban.

Read more...

No Boundaries - C19

Pagbabalik ni Stephanie

Dalawang taon na ang nakalilipas buhat ng lisanin ni Nicco ang seminaryo. Isang magandang bagay din at sa pagpasok niya sa unibersidad ay hindi na siya nagdaan sa first year. Hindi nasayang ang isang taon niyang pamamalagi sa seminaryo. Ngayon nga ay bakasyon at pagpasok nila ay forth year college na sila. Siya ay umaasang makakatapos sa oras. Napagtanto niyang napakahirap pala ang kumuha ng ABPhilosophy sa labas ng seminaryo. Isang kursong tunay na pumapanday sa karunungan ng isang tao. Si Andrei ay 5year course, kung kayat may dalawang taon pa itong bubunuin sa pag-aaral. Samantala, si Andrew naman ay hindi kumuha ng mga advance subjects kung kayat ang dapat na 4years ay magiging 5years.

Matagal na ding tumatakbo ang relasyon nila Nicco at Andrei. Hindi maiiwasan ang tampuhan, sa tuwing darating ang mga oras na ganito ay si Andrew ang lagi nilang takbuhan. Natanggap na ni Andrew unti-unti ang kapalarang hindi na magiging kanya si Nicco. Kung kayat naging malaking tulong siya upang lalong tumibay ang samahan ng dalawa.

“Hey, Andrew and Andrei” sabi ng tinig habang kumakain sila sa isang karideryang malapit sa simbahan “Did you miss me?” tanong ng babae.

“Stephanie, is that you?” tanong ni Andrei na may pagkamangha sa itsura ng dalaga “lalo ka atang gumaganda” dugtong pa ng binata.

Hindi alam ni Andrei, dahil sa ginawa niya ay nakaramdam ng inis ang batang si Nicco. Alam ni Nicco ang tungkol kay Stephanie kung kaya’t lalo itong nagpasiklab sa kanyang damdamin upang magselos.

“Yes, it’s me.” sagot ni Stephanie at napatingin kay Nicco “Nicco, ikaw ba yan? Biruin mo nga naman, walang pinagbago.”

“Tama! Same old Nicco. Nothing changes but quality wise, I’m improving, that is what men need to achieve” kasunod ang mahinang tawa.

Read more...

No Boundaries - C18

Pag-amin kay Andrew ng Katotohanan

“Sa wakas at naayos na din ni Nicco lahat ng papel niya” masayang pagbabalita ni Andrew “talagang dito na siya mag-aral kasama natin”

“Oo nga eh, salamat sa tulong ninyo ah” pagsang-ayon ni Nicco.

“Wala ka dapat ipagpasalamat, ayos lang yun” sagot naman ni Andrew.

“Salamat talaga” giit ni Nicco “buti na lang may mga kuya akong gaya ninyo.” masayang dagdag ni Nicco.

“Siya nga pala, paano na yan, magkakahiwa-hiwalay tayo bukas” sambit ni Andrei.

“Oo nga pala, hiwa-hiwalay tayo bukas” sang-ayon ni Andrew “si Nicco sa College of Liberal Arts, si Kuya Andrei sa College of Engineering at ako sa College of Accountancy”

“Bakit ganuon?” tanong ni Nicco “di ba nakapag-enroll na tayo online? Ano pa ba ang kailangan nating gawin?”

“Kukunin pa natin ung katibayan na nakaenroll na tayo. Papakita natin sa College Offices ung resibo galing sa bangko saka ung pinirint natin galing sa site.” Pagpapaliwanag ni Andrei.

“Ganun ba iyon, di ko alam kasi eh” sabay ang nakakalokong ngiti.

Kinabukasan, maagang nakatapos si Nicco kaya mas nauna siyang makauwi sa tinutuluyan nilang bahay na malapit sa unibersidad na kanilang pinapasukan. Hindi niya namamalayan na nakatulog na pala siya. Samantala, kasunod niyang naka-uwi si Andrew at nakita nitong mahimbing ang tulog ni Nicco. Nilapitan siya ni Andrew at kita dito na nakakaramdam ito ng matinding kaba. Dahan-dahan niyang nilapit ang kanyang mukha sa mukha ng nahihimbing na si Nicco. Napalunok muna siya ng laway bago tuluyang inangkin ang mga labi nito. Sandali lamang at agad din niyang inilayo ang mga labi. Wari niya ay sobra sa kaligayahan ang kanyang nararamdaman sapagkat matagal na niyang inaabangan ang ganuong pagkakataon. Ang pagkakataong masolo si Nicco. Lagi kasing kasama ni Nicco ang kuya Andrei niya. Nasa gitna siya ng pag-iisip at pagnamnam sa mga labi ni Nicco ng dumating ang kuya Andrei niya.

Read more...

No Boundaries - C17

Lihim na Pagsasama sa Kaligayahan

Nalaman na ng buong San Isidro ang desisyon na iyon ni Nicco, at sa bawat isang nagtatanong, isa lang ang lagi niyang sagot “Mahirap po kasing gawin ang mga bagay na hinid naman ikinaliligaya ng puso.” Madami ang nanghinayang, gayunpaman, madami ang suportado ang desisyon niya. Isa na sa mga sumuporta dito ay ang kanyang pamilya.

Isang linggo na din ng makauwi siya ng San Isidro, pagkagaling sa labasan ay inabutan niya ang mga kapatid sa kanilang bahay. Hindi siya sanay sa ganuong pangitain, lalo na at hindi niya inaasahan ang pagpunta ng mga ito sa bahay nila.

“Magandang hapon mga kapatid ko.” panimula niya, bagamat may pangambang baka ang mga ito ay galit sa kanya ay pinilit niyang itagao ang nararamdaman. “Kumain na ba kayo?” kasunod na tanong nito.

“Nicco” sabi ng Ate Lourdes niya “bakit mo biglang naisipan na huwag ng ituloy ang pagpapari?” tanong nito.

Kahit pinaghandaan ni Nicco ang ganitong posibilidad ay hindi niya alam kung bakit tila nablanko ang isip niya at bigla siyang napipi. Nanatili na lamang siyang nakatahimik.

“Bakit hindi mo man lang sa amin ipinaalam?” dugtong pa nito.

Gusto sana niyang sabihin na “Paano ko sasabihin sa inyo, ni hindi nyo nga ako nabisita sa seminaryo, ni hindi ko kayo makausap” – subalit pinili na lang niyang itikom ang bibig. Pakiramdam niya ay nais tumulo ng luha sa kanyang mga mata sa isiping ang realidad ay may pamilya siyang walang pakialam sa kanya.

“Ano pa ang silbi nang pagiging kapatid namin sa iyo, kung hindi mo kami magawang pagsabihan ng mga balak mo?” sabi naman ng Ate Nica niya “kahit naman ganito kami, inaalala ka pa din namin” saad din nito.

Hindi na talaga mapigilan ni Nicco at umagos na paunti-unti ang mga luha sa mga mata niya. Yumuko na lamang siya ng sa ganuon ay hindi nila ito mapansin. Binigyan lakas niya ang sarili at nagsalita “Mahirap tumupad sa isang bagay lalo na kung paunti-unti ay lumalayo ang puso mo dito. Pakiramdam ko hindi ako masaya sa ginagawa ko. Pakiramdam ko may kulang sa akin. Pakiramdam ko mas magagawa kong makalipad ng malaya sa labas ng seminaryo. Higit sa lahat, hindi ko kaya na mabuhay sa isang mundong ipinilit lang sa akin para tahakin.”

Read more...

No Boundaries - C16

And Desisyon ni Nicco

Matapos ang pag-uusao na iyon sa pagitan ni Dok Matthew at Nicco ay tila ba punung-puno ang puso niya ng pag-asa at unti-unting nabubuo ang loob niya para sa kanyang desisyon. Lumipas ang mga araw ay wala pa ding Andrei at Andrew na nagpapakita sa kanya sa seminaryo. Walang sulat o tawag na mula sa mga ito. Malapit ng magwakas ang 10buwan para masabing nakapagsikap siya ng isang taon sa loob ng seminaryo.

Dumating ang araw, saktong dalawang linggo bago sila pauwiin sa kani-kanilang mga bahay, may hindi inaasahang bisita si Nicco. Ang kanyang mga kuya-kuyahan ay bumalik, matapos ang madaming linggo ay muli nila itong pinuntahan. Magkahalong pananabik at tuwa ang naramdaman niya.

“Niks, pasensya ka na ngayon lang kami nadalaw ulit.” Sabi ni Andrew na nakangiti “madami lang kasing ginagawa.” dugtong pa nito.

“Ayos lang iyon” sagot nito “mas mahalaga at nakadalaw pa kayo”

Tila walang kibo si Andrei ng mga sandaling iyon. Tila baa yaw siyang makausap o kung ano pa man. Hindi makatiis si Nicco sa ganuong siwasyon kaya siya na mismo ang gumawa ng hakbang para mabali ang katahimikan nito “Kuya Andrei, may magandang balita azko sa iyo, pero hindi ko muna sasabihin” pagkasabi nito ay ngumiti si Nicco.

Napaisip ang dalawa lalo na si Andrei – “ito nab a ang hinihintay kong pagkakataon para makasama ka Nicco” tanong ng isip ni Andrei sabay ngiti.

“Malamang tama ang iniisip mo ngayon” nakakalokong saad ni Nicco “basta ba susunduin niyo ako dito pagpinauwi na kami eh” dugtong pa nito.

Nawala ang kalungkutan sa puso ni Andrei, nawala din pagtatampo dahil sa paniniguradong sinabi ni Nicco. Mas nanaig ngayon ang pananabik na makasama ang taong nagpababago sa kanya.

Pagkaalis ng dalawa ay agad na tinungo ni Nicco and opisina ng Rector para sabihin ang binabalak nito. Sa una ay hindi matanggap ng rector ang pamamaalam ni Nicco subalit lubhang mapilit at mapanindigan ang bata kaya pinayagan na din niya.

Read more...