Task Force Enigma : CODY UNABIA 1

Hello there! Here is the next installment of The Task Force Enigma. Ito ay alay ko sa aking anak na si Cody Unabia. Namesake lang po siya dito. Pati na rin kay Kearse Allen Concepcion, namesake lang din kaya huwag pong seryosohin. Para rin ito kay Migs at kay Jaime. Wala lang naaaliw lang ako at kayo ang napagbuntunan ko ng kaaliwang iyon.

Sa mga sumubaybay sa Task Force Enigma: Rovi Yuno, Maraming Maraming Salamat po! I love you guys! Sana ma-enjoy ninyo ang ikalawang libro ng TFE. Handog sa inyo ng nag-iisang Dalisay! Bwahahaha...



CHAPTER 1

Kakamut-kamot na lumabas ng kanyang silid si Kearse Allen Concepcion mula sa maghapong pagtulog dahil sa gabi siya nagsusulat ng kanyang mga obrang nobela. Isa siyang writer sa LadLad Publishing na nagre-release ng mga M2M romance fictions. Napatingin siya sa orasan. Alas-sais na ng gabi. Karaniwan ng nanonood ng balita ang mga tao sa Pilipinas sa ganoong oras. Pero siguro, pamilya talaga sila ng abnoy dahil sa halip na ang problema ng bansa ag pinapanood nila ay pagbi-videoke at pag-iinuman ang inaatupag ng kanyang ama at dalawang nakababatang kapatid.
Lasing na siguro ang kanyang ama dahil ayun at plastado na ito sa sofa at nag-aatungal na naman ng mga hinaing nito sa buhay.

“Wala na akong kwenta! Hindi niyo na ako iniintindi. Por que matanda na ako. Tandaan ninyo! Balang araw… Balang araw…”

Naiiling na tinungo niya ang kusina para magsepilyo at ipaghanda ang sarili ng makakain. Sabado naman ng gabi kaya okay lang na magtutungayaw ang mga kapatid at ama sa pagkanta.

“Alshado na ako! Hindi niyo na ako pinapahalagahan. Mga wala kayong kwenta! Por que nakapag-aral na kayo. Wala ng silbi ang tingin niyo sa akin.”

Read more...

Ang Soybeans Vendor Na Tisoy

By: Mikejuha

email: getmybox@hotmail.com

blogspot: http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/

 ----------------------------------------------------------------

 Part 1:

Fifteen years old lang ako, nasa high school nung tumulong-tulong sa sari-sari store ng bayaw ko. Maliit lang ang tindahan pero ok naman ang kita. Asin, asukal, mantika, bawang, posporo, at kung anu-ano pa ang mga paninda. Dahil na rin sa tulong nila sa pagpapaaral sa akin, tumutulong din ako sa kanila sa pagbantay o pag-repack ng asukal, asin, bawang at kung anu-ano pa.

Sa simula palang, dun na rin naka-pwesto ang mga batang nagtitinda ng mga powdered soybeans na tingi-tingi. Yun lang ang paninda nila at kahit papanu, kumukita din naman. Dala-dala ang mga metal containers pumu-pwesto silang nakaupo sa isang kanto naghihintay ng customer. At dahil sa ang pwesto namin ay mejo malamig, paborito nilang lugar ito. “Mga taga Mindanao daw ang mga yan”, sabi ng ate ko. “Sa Mindanao nanggagaling ang soybeans at sila mismo na galing din dun ang nagbebenta”.

Isa sa naging kaibigan ko si Jerry, taga Butuan City. Siguro, kasing-edad ko lang. Mestiso, medium built, matangkad at talagang may hitsura. Kung hindi lang sa mejo gusgusin at lumang mga suot nya, sasabihin mo talagang anak-mayaman dahil sa kinis ng balat lalo na ang mukha. May pagka-blonde ang buhok na mahaba, brown ang mata, matungis ang ilong at may mamumula-mulang labi na perpektong match naman sa mapuputi at pantay na mga ngipin. Kumbaga, flawless. Ang totoo daw, mayaman ang papa nya na half-Spanish ngunit bumagsak ang negosyo at nung mamatay, nabalot na sila sa kahirapan. Kaya imbes na mag-aral, nagbanat na siya ng buto kasama ang nanay at dalawa pa nyang kapatid na babae para makatawid sa pang araw-araw na kailangan.

Read more...

Eternity

By Gian Carlo Licanda

****************************************************

I stared at the old photo of grandma when she was at my age, eighteen. She’s very beautiful and charming. Lot of people says I resembled her. I am a new version of her, and I agreed with them.

I really do love staring at her pictures. It was like staring at myself, wearing old clothes and with old hairdo. It’s fascinating. Every vacation when I moved her, I always asked grandma to open her wooden box, where she puts her old treasures like combs, mirrors, hair clips and photographs. I just love it.

“Gabrielle”, Gran called in her croaky voice. “I want you to have this. It’s been on my possession for very long years”.

She slowly opened her palm and revealed a beautiful silver necklace with a butterfly pendant. I sat beside her and she clasped the necklace around my neck. I held the pendant and watched myself in the mirror. “It’s beautiful”, I whispered in astonishment. “Thanks gran”. I said and embraced her.

Read more...

Chapter 18 : In Love With Brando - Ending

By Joshx

----------o0O0o---------

INILAPAG KO ANG basket ng beautifully arranged fresh flowers sa may taas ng lapida ni Tito Chairman saka sinindihan ang kandilang nakatirik. Medyo malamig pa ang simoy ng hangin at kalat pa rin ang hamog na marahang pinaglalaho ng papasikat na araw. Isang lingo na rin ang matuling lumipas mula nang mailibing si Tito Chairman.

Tumayo akong muli saka pumagitna kina Daddy Clyde at Mommy Beng.

“Napakabait pala niya Daddy,” sabi ko habang titig pa rin sa naka-engrave niyang pangalan in gold letters sa itim na marmol na lapida.

“Oo, Rhett. Kung sa iba lang, malamang hindi gagawin ang ginawa niya.”

Tumango ako ng marahan. “Oo nga, Daddy. Ako nga din ay nagulat nang basahin ng kaniyang Attorney ang last will and testament four days ago na nagsasabing lahat ng kaniyang properties ay ipinamamana sa iyo.”

“And he did that last changes in the will bago siya inatake nang malaman niyang buhay ka pa nang magkausap sila ng kinilala mong Mommy.”

Nalungkot ako sa isiping ang ipinamana lang kay Kuya Brando ay cash na nasa bangko na nagkakahalaga ng 300 million pesos. Sabagay malaking halaga na iyon pero siyempre kung titingnan ng marami dapat ay kay Kuya Brando ipinamana lahat ng ari-arian dahil legally adopted naman ito.

Read more...

Chapter 17 : In Love With Brando

by Joshx

----------o0O0o----------

 

IT WAS ONLY A DREAM no matter how vivid it is. Iyon agad ang pumasok sa isip ko nang naghahabol-hiningang nagmulat ng mga mata mula sa pagkakaupo ng nakasandal sa punong pinagkublian ko sa loob ng memorial park. Nakatulog pala ako sa pananatili sa ganoong posisyon kaninang makita ko sina Kuya Brando at Kuya Rhon na paaalis sakay ng kotseng puti. Butil-butil ang pawis sa noo at mukha dahil na rin sa kasagsagan ng init ng araw na sentro na mismo sa puno na naghuhudyat na alas-dose na ng tanghali.

Nagpunas ako ng pawis saka napapikit at nagdasal ng pasasalamat dahil panaginip lang pala ang pagkabaril ni Jimson kay Tiya Beng. Buti na lang at panaginip lang at hindi ko pa rin nagawang barilin si Jimson.

Habang papalapit naman ako sa puntod ay naisip kong hindi kaya ang panaginip ko ay isang babala? Isang premonisyon sa maaring maganap? Inilahad sa akin sa pamamagitan ng panaginip para mapaghandaan ko at hindi makagawa ng isang pagkakamali na pagsisisihan ko sa bandang huli?

Nakita ko ang pangalan ni Stephen James Ramirez sa lapida ng puntod. Confirmed nga na si Phen ang nakalibing doon. Pero medyo nag-isip ako sa pagkakita sa mga fresh flowers at nakasinding kandila. Ganoon na ganoon ang nasa aking panaginip. Dinismis ko ang pagkakapareha. Maaaring nagkataon lang.

Read more...

Chapter 16 : In Love With Brando

By Joshx

----------o0O0o----------

MAG-AALAS-DIYES NA NANG umaga nang magising ako kinabukasan. O mas tama yatang sabihing noon na lang ako nagdesisyon na bumangon sa kama dahil hindi naman talaga ako nakatulog sa buong magdamag. Napakahapdi tuloy ng mga mata kong hirap na imulat sa pagtama ng sikat ng araw na lampasan sa aking bintana.

Dala ko pa rin hanggang ngayon ang negative feelings mula kagabi. Hindi pa rin mawalawala ang sakit sa puso ko ng mga pangyayari. Napakabigat na yata ng eyebags ko sa kaiiyak at wala na rin ang composure ko sa sarili. Naging larawan tuloy ako ng devastation, hopelessness at walang direksiyon ang buhay.

Hindi ko rin alam kung saan ako huhugot ng lakas ng loob para ituloy pa ang buhay. Naisip ko ang aking OJT na dapat sana’y kanina ko pa napasukan o at least man lang ay nakapag-text ako kay Engr. Clyde na hindi makakapasok lalo na’t kababalik ko pa lang sa SJR.

Bigat na bigat ang katawan na inabot ko ang cell phone sa sidetable.

Shit! Battery empty. Malamang pagkatapos ng walang katapusang redial kagabi ay namatay na ito ng tuluyan. Itinabi ko na lang ulit at hindi ko na pinagaksayahan pa ng panahong i-charge tutal wala na naman akong ini-expect pang tatawag o magti-text sa akin. Imposibleng gawin pa iyon ni Kuya Brando. Not now na okay na sila ni Kuya Rhon.

Read more...

Chapter 15 : In Love With Brando

By Joshx

--------o0O0o----------

Sa kabila ng excitement ko na makita si Kuya Rhon sa kaniyang pagdating, hindi ko maiwasan ang galit na nanulay sa aking dibdib. Pakiramdam ko’y parang isang kapapasok lang sa loob ng sinehan sa gitna ng palabas na hindi nasaksihan o nadinig ang mga unang eksena. Ang masakit pa ay ako ang pinag-uusapan. Isang paksa na dapat pala’y matagal ko ng alam pero bakit kailangan ilihim sa akin. Ano kaya ang tungkol doon?

Nagpasya akong bumalik na sa may pintuan kaya hindi ko na tuloy napansin na nakita pala ako ni Mommy na nakasilip sa bintana.

Kabadong-kabado ako nang kumatok ng tuloy-tuloy sa pintuan. Kabado dahil sa napipintong katotohanan na dapat ko nang malaman. Ang pagkatok ko ay nilakasan ko pa lalo nang wala pa ring nagbubukas sa pinto after a while bagkus ay puro mga nagmamadaling mga galaw ang dinig ko sa loob.

“Buksan ninyo ang pinto!”

Nanahimik sa loob at ilang saglit pa’y may narinig na akong mga yabag palapit saka ang marahang pagpihit ng door knob at tuluyang pagbukas ng pinto.

Read more...

Chapter 14 : In Love With Brando

By Joshx

----------o0O0o----------

Sinulit namin ni Kuya Brando ang buong maghapon, kumain kami sa isang sikat na restaurant na pwedeng magpaluto ng vegetarian food. Sa kainan na iyon malayang nakakapag-request si Kuya Brando, halimbawa ay huwag lagyan ng karne ang gulay na nasa menu, huwag gumamit ng mga meat flavored seasoning at animal oil at lard sa pagluluto. Masaya kaming kumain habang nagkukwentuhan ng mga sweet nothings. Sa hapon ay nag-stroll kami sa SM, nanood ng sine, naglaro saglit sa may arcade saka nagpunta sa plaza sa bayan na katapat ng police station. Umupo kami sa bench doon habang kumakain ng fries at juice na pinatake-out namin. So far, ito na yata ang pinakamasayang parte ng buhay ko. Ang sarap talaga ng feeling ng in love, nakaaadik. Alive na alive ang pakiramdam. Tama nga ang sabi nila: Love is life. And if you miss love, you miss life.

Kaya naman medyo nalungkot ako nang ihatid na ako ni Kuya Brando sa amin. Kasi nama’y ayaw ko na talagang matapos ang maghapon, ayaw ko na ring magkahiwalay pa kami. Kaya bago ako pumasok ng tuluyan sa gate, niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit. Niyakap naman niya ako, ramdam ko ang init sa kaniyang katawan at amoy ng peras at banilya.

Niluwagan ko ang aking pagkakayakap at tumingin sa mukha niya. “I love you,” sabi ko na punom-puno ng emosyon ang tinig.

Read more...

Chapter 13 : In Love With Brando

By Joshx

----------o0O0o---------

“ANG SASABIHIN KO SA IYO ay batay lang din sa nalalaman ng mga kapitbahay noong mga panahong iyon. Two months old ka pa lang Rhett nang mangyari ito. Ang Daddy mo ay nasa trabaho – wala noon ang Kuya Rhon mo at nasa camping ng Boy Scout sa eskwelahan. Kayo lang ng Mommy mo ang naiwan. May isang lalaki na nagpunta dito. Ayokong paniwalaan dahil alam kong mahal na mahal ng Mommy mo ang Daddy mo, pero ayon sa usap-usapan, ang lalaki daw na iyon ay kalaguyo ng Mommy mo. Umuwi ang Daddy mo at nahuli niya ang dalawa na magkayakap. Nagalit ang Daddy mo, umalis siya ng bahay. Nagpakalasing siya saka nagmaneho at nabangga ang kotse niya sa isang poste ng Meralco. Dead on the spot siya.”

“Sino ang lalaking iyon Tiya? Kilala mo ba siya? May nakakakilala ba sa kaniya?”

Umiling si Tiya Beng bilang tugon.

“Kung totoo iyon Tiya, bakit sa akin ibubunton ni Mommy ang nangyari samantalang siya naman pala itong nangaliwa?” Nakaramdam ako ng galit kay Mommy at pagkahabag naman para kay Daddy. Pakiramdam ko’y panaginip lang ang nangyayaring ito. Lahat ng sinabi ni Mommy maging itong pagsisiwalat ni Tiya Beng sa akin.

Read more...