Someone Like Rhon 8

"Nasaan na si Ignacio?"

Tumingin si Drigo sa tauhang si Mando saka bumaling kay Brix. Nakaupo ang dalawa sa harap ng mesang kinauupuan sa loob ng kaniyang opisina.

"Boss, iyang si Mando, binatukan pa si Ignacio ng baril," pagsusumbong ni Brix.

"Kung hindi ko ginawa iyon, siguradong hahantingin tayo noon," depensa naman ni Mando.

Parang nainis naman bigla si Drigo sa palitan ng salita ng dalawa at hindi pagsagot sa tanong niya. Napahampas sa ibabaw ng mesa ang kaniyang nakakuyom na kamao na nagpatahimik sa dalawa.

"Nasaan na ngayon si Ignacio?"

Si Mando ang sumagot, "Nasa basement na boss."

"Siguraduhin ninyong hindi siya makakatakas, kung hindi malalagot kayo sa akin."

Halatang kabado si Brix nang magsalita. "Hindi ho iyon makakawala Boss, mahigpit ang pagbabantay ng iba naming kasamahan sa basement."

Kuntentong tumango na si Drigo. "Sige makakaalis na kayo."

Biglang may naalala si Mando. "Boss Drigo, may iba pa nga palang hinahanap si Wainwright bukod sa nawawalang kapatid na si Prince Ernest."

Nagtatanong ang tingin ni Drigong humarap kay Mando. "Ano iyon?"

"Hindi 'Ano?' Boss, kundi 'Sino?'"

"Sino?"

"Lalaki po. Rhon Santillan ang pangalan."

Read more...

Someone Like Rhon 7

Hinintay pa talaga ni Edong na bumalik galing sa site si Lt. Kenn nang hapong iyon bago niya pinuntahan sa garahe ang service jeep nito para linisin. Nakaupo si Lt. Kenn sa may terrace ng bungalow paharap sa garahe kaya eksaktong makikita siya nito habang naglilinis ng jeep.

Bago siya nagpunta sa garahe ay naghubad muna siya ng damit pang-itaas saka ng shorts at brief. Pinalitan niya ito ng manipis na cotton shorts na kulay puti kaya naman habang naglalakad siya ay ramdam niya ang malamig na hangin sa kaniyang singit at halos lukubin ang palibot ng kaniyang alagang nahampas sa kaniyang kaliwang hita.

Pinuno niya ng tubig ang isang katamtaman na laking timba saka inilagay ang isang tabo. Nagdala rin siya ng liquid soap na galing pa sa Amerika.

Sinadya niyang ngitian si Lt. Kenn nang magtama ang kanilang tingin. Wala itong reaksiyon, para ngang lampasan pa sa kaniya ang tingin nito. Umiinom yata ng kape.

Tignan ko lang kung ganyan ka pa rin pag nag-umpisa na ako, saloob -loob niya. Umpisahan na ang palabas.

Tumakal siya ng tubig saka nagsimulang ibuhos iyon sa jeep. Sinisiguro niyang pagtama ng tubig ay tatalsik sa kaniya para mabasa ang kaniyang katawan lalo na ang harapan ng kaniyang cotton shorts. Ilang buhos pa ay nabasa na ng tuluyan ang kaniyang harapan. Dahil sa manipis nga ito at basa pa ay parang naging kakulay na ito ng kaniyang balat at kumapit sa kurba ng kaniyang malaking alaga na nakapaling sa kaliwang hita.

Hindi niya maintindihan kung bakit sa ginagawa niyang palabas ay siya pa yata ang unang nalilibugan lalo na nang makita niya ang sarili sa side mirror ng jeep. Basa ang kaniyang maskuladong dibdib at may mga butil ng tubig. Naninigas rin ang kaniyang mga utong na light brown. Bandang ibaba ay kapit na kapit na ang shorts na parang pangalawang balat na sa kaniya at nagsisimula ng magkabuhay ang kaniyang malaki at matabang alaga.

Read more...

Chapter 4: Catch Me, Irwin

May kung anong pwersa ang nagtulak kay Irwin na lumabas sa inookupahang guest stateroom at iwan si Onyik sa kinalalagyan nitong pitsel.

Magaling talaga ang Tagapayo sa pagtuturo nito sa kaniya ng lahat ng tungkol sa tao. Gaya na lang ng simpleng pagbubukas ng pinto sa paraang pagpihit. Kaya naman pati na ang mga nakikita niya sa loob ng yate na ipinakita na rin sa kaniya sa pamamagitan ng mga larawan ay hindi na rin naging kagila-gilalas sa kaniya. Of course mas maganda iyong actual kumpara sa larawan, kaya naman mas masaya ang pakiramdam ni Irwin na anyong tao na nga siya ngayon.

Gusto niyang makita si RJ. Gusto niyang makilala ito ng lubusan. Lumapit siya sa pintuan ng master stateroom. Nakita niya kaninang dito pumasok si RJ pagkatapos ibigay sa kaniya ang mga damit.

Masikip talaga sa kaniya ang tshirt na kulay green. Pakiramdam ni Irwin ay hirap siyang huminga kaya hinubad niya ang tshirt saka isinampay sa kanang balikat. Halos kiligin naman siya nang maramdaman sa hubad ng katawan ang hampas ng malamig na hangin galing sa airconditioner ng yate.

Naitaas na niya ang kanang kamao nang magdalawang-isip siya sa pagkatok. Ano nga ba ang sasabihin niya kay RJ kapag pinagbuksan siya nito?

HINDI MAALIS SA isipan ni RJ ang estrangherong si Irwin. Kahit wala naman ito sa kaniyang harapan ay paulit-ulit itong pumapasok sa kaniyang isipan.

Hanggang ngayon parang nakikinikinita pa rin niya itong nakahiga sa may fishing deck, hubo't hubad. Nakabalandra ang V-shaped nitong pang-itaas na bahagi ng katawan. Hindi rin maalis sa isip niya na nang gumalaw ito ay lumitaw ang alaga na sa haba at taba ay sumayad na sa fiberglass deck floor ang pinakaulo habang nakahiga itong patagiid.

Sa tagal ng panahong hindi na siya nakikipagtalik sa ibang lalaki dahil sa konsentrasyon sa pag-aalaga kay baby Keno, kakatwang muli siyang makaramdam ng ganito. Sobrang apektado siya sa pagsulpot ni Irwin. May isang bahagi ng pagkatao niya ang nagising at nakaramdam ulit ng isang masidhing pagnanasa.

Lalo pang nadagdagan ang pakiramdam na iyon nang iabot niya kay Irwin ang mga napili niyang damit na ipapasuot sa lalaki. Nahawakan kasi ni Irwin ang kamay niya. Buti na lang mabilis din niyang napigilan ang pangangatog ng tuhod nang maramdaman niya ang kuryenteng dumaloy sa kaniyang kamay na nahawaka ni Irwin.

Read more...

The Last Kiss (Chapter 3)

THE LAST KiSS (CHAPTER 2). <—- CLiCK THiS to READ THE CHAPTER 2

Memories at CrossingBridge

I left the locker room a few minutes after Lance left me. After he left me alone, crying. After he left my heart in pain.

I walked in the hallway like a zombie, not even turning to Kirsten when she called me. I just concentrated in making my every step, in putting my foot over another. I wanted to run, eager to be in the parking lot so I can lock myself inside my car. But my legs were too weak as my heart that it can’t even make me run, or to just simply half-run.

The moment I got inside my car, I immediately put my key into ignition and started the engine and headed home. I badly wanted to go home, lock myself in my bedroom, fling on my bed, bury my face on my SpongeBob pillow, and cry my eyes out like a big stupid and pathetic baby.

Just as I was about to turn onto my street, I thought of a better thing to do. I mean, I can’t allow myself to do that somehow too stupid thing. So instead, I made a U-turn heading downtown. I passed the narrowCrossingBridge Streetwhere I used to walk with Kirsten and Arielle when we went out to enjoy ourselves, letting our feet lead us anywhere.

And then a memory played on my mind. I gripped my stirring wheel very hard as I let my mind travel back in time.

It was an hour and a half before dawn, but the melting snow that covered the pavement seemed to be basking itself in the light of a full moon. With the street roads unfussy, and the air blowing smoothly and silently, nothing disturbed the calmness of the midwinter. Well, except me, Kirsten and Arielle who were singing on the top of our voices. We were from Kyle’s, attended his thrown birthday party.

We were soon out of CrossingBridge street, and would be turning our way along the lane towards the village. There would still be few miles until we get to the village. Then there would be no more nasty dark corners that were giving me the creeps. It’s like that there will be something fanged beast that will come out from them.

Read more...