Unexpected Love Chapter 11 (Joana)

Di ko inaasahan na makikita ko si insan at si Jom sa childrens park na iyon, nag uusap sila pero parang seryoso ang mukha ni insan kaya nag pasya akong lapitan sila para damayan si insan. Minsan kasi noong bata pa kami pag iniinis nitong si Jom si insan ay ako dumadamay sa kanya para gantihan itong si Jom at pabirong susuntukin. Siguro ay isa nanaman ito sa mga away bata nila madalas kasi silang mag away ni inisan na minsan nauuwi sa pag aaway kahit na ganitong edad na sila.

Habangpapalapit ako sa kanila doon ko napansin na talagang seryoso ang kanilang pinag uusapan, kaya nag pasya na lang ako na di ko na sila pakikialaman. Tatalikod na sana ako at aalis nang marinig ko ang sinabi ni Jom. Naguluhan ako di ko alam kung anu ang magiging reaksyon ko, oo alam kong ako ang girl friend ni Jom at alam kong palabas lang iyon. Kung sa akin lang ay wala naman iyun sa akin dahil barkada naman siya ng aking pinaka-mamahal na pinsan. Noon pa man ay lagi na saking sinasabi ni Jom na ako nga girld friend nya pero may iba talaga siyang mahal. Hindi ko akalaaing si insan pala iyon. Nagtago ako sa di kalayuan para mapakinggan ko ang kanilang pag uusap.

Jam: ako mejo magulo pa eh, pero dahil sa mga kaganapang nagnyari eh, pero Di ko rin inaasahan na aabot din sa ganito ang nararamdaman ko para sayo.

Jom: Jam, sinabi ko yun sa iyo para sa mabawasan na ang bigat na dinaramdam ko.

Jam: kaya nga ikaw nabawasan ang bigat. eh ako, anu satingin mo? mas bumigat ang nararamdaman ko, noon ko pa napapansin ang ibang claseng pag tingin mo sa akin pero di ko ito pinuna dahil sa iniisip ko na kaibigan kita at di ko dapat bigyan ng masamang kahulugan ang pagiging maasikaso mo sa akin.

Jom: ngayon alam mo na, na totoo ang hinala mo! anu ngayon ang gusto mo?

Jam: di ko alam Jom, pero....

Jom: pero anu?

Jam: sinasabi kasi nito (utak) di tayo pwede pero ito (puso) nag sisigaw na mahal na rin kita ng higit pa sa pagkakaibigan. Kaya nga naguguluhan ko di ko alam kung anu ang susundin ko (sabay patak ng mga luha)

Jam: Jam...Jam....shhhhh... wag ka nang umiyak please..... andito ako Jam, mahal kita pero handa akong mag hintay.

Jam: papanu kung di ko kayanin?

Jom: andito nga ako, sabihin mo lang kung di mo na kaya..

Jam: pwes Jom, di ko na talaga kaya ito, kaya mali man siguro pero sa pagkakataong ito siguro ay susundin ko ang sinasabi ng....

Bago po man matapos ang sasabihin ni insan ay pag pasya na akong lumabas at kausapin sila. Ang gusto ko ay malaman kung totoo ang lahat ng narinig ko. Gusto ko malaman sa bibig mismo nila ang katotohanan.

Ako: Oi mga pare anung ginagawa nyu dito?

Pero sa halip na sagutin agad ako ay isang katahimikan lang ang kanilang sinagot sa akin, ni hindi nga maka tingin ng diretso sa mga mata ko si insan samantalang si Jom ay nakatulala parin talaga na mistulang isang statwa na ginaya sa isang taong nakakita ng di kanais-nais. Di na ako nakatiis sa kanilang gawi kaya nag pasay ulit akong mag salita. Pinipilit kong itago ang aking namumuong pakiramdam sa loob dahil di ko alam kung may karapatan ba akong magalit kay insan at kay Jom.

Ako: Hello? Tao po... may kausap ba ako?

Jam: ha? Anu daw?

Ako Ang sabi ko... anu ang ginagawa ninyo dito.. eh childrens park ito diba. Ang tanda nyo na kaya para mag lagi pa dito..

Jom: Joana kasi..

Ako: kasi anu?

Jam: insan nag uusap lang kami..

Nabigla ako sa pagharap sa akin ni insan dahil bakas sa kanyang mukha na umiyak siya. Di ako sanay na makitang umiiyak ang pinsan ko, sa mga ganoong pagkakataon ay medyo nagagalit ako at tinatawag ko siya sa kanyang pangalan sa halip na insan.

Joana: nag-uusap? Eh bakit ka umiiyak?

Ako: ah...eh....

Joana: a...e.... anu?! Sabihin mo Jam... Sabihin mong mali ang mga narinig ko kanina lang!

Gusto ko na talagang malaman kung totoo ang lahat ng iyon, pero di parin nila ako sinagot kaya di ko na napigilan ang galit na namuo sa loob ko, galit na di ko alam kung may karapatan pa akong ilabas at galit dahil nakita ko nanamang umiyak ang aking pinakamamahal na pinsan.

Ako: anu? Sabihin ninyo!!

Sa pagkakataong ito,sa halip na sabihin agad sa akin ni Jom sa harap ng pinsan ko ay lumapit siya sa akin saka hinila niya ako papalyo kay Jam. Nag pumilit naman akong kumawala sakanyang pagkakahawak pero talagang malakas ang kanyang hawak sa braso ko. Nung matantya na niyan gdi na kami maririnig ni Jam saka niya ako pinakawalan at saka kinaupsap.

Jom: Joana! Anu bang gusto mong malaman ha?!

Ako: yung totoo Jom! Yung totoo!

Jom: anu pa bang totoo ang gusto mo, eh diba noon pa ay sinasabi ko na sa iyo na palabas lang ang sa atin dahil hindi kita mahal, kaya wag kang mag iinarte diyan na parang niloko kita! dahil sa wala talagang tayo!

Ako: oo! Jom alam ko iyon pero.. sa dinami dami ng tao bakit si insan pa? (sabay tulo ng luha) alam mo Jom kung noon mo pa sinabi yan siguro maiintindihan ko pa at magpaparaya ako dahil mahal ko ang pinsan ko..

Jom: oh ngayon! Alam mo na... si Jam ang mahal ko at hindi ikaw... kaya wala kang karapatang umasta ng ganyan...

Dahil sa kanyang sinabi ay napaluhod na lang ako at tuluyang humagulgol sa pag iiyak sa may paanan niya. Ngayon alam ko na ang totoo, si Jam ang mahal niya pero ang msakit lang sa akin ito dahil inilihim ni Jam lahat ng ito sa akin. Pilit akong itinayo ni Jom, at sa aking pag tayo ay agad ko siyang binigyan ng magkabilang sampal, saka ako tumayo ng tuluyan. Bago pa man ako umalis ay tinitigan ko rin si insan, alam ko galit ako sa mga oras na iyon sa kanya pero iyn dahil lang sa nag lihim siya sa akin.

Lumayo ako at tuluyang umalis, sa aking pag-lalakad ay patuloy parin sa pag tulo ang aking luha. Nag iisip, naguguluhan ako sa sarili ko kung bakit ako nag react ng ganun. Pero kahit sino naman ata ang pag salitaan ng ganun ay talagang masasaktan.

Tuliro akong nag lalakad at wala sa sarili di ko ala kung saan ako pupunta ngayon, gusto kong puntahan si insan sa kanilang bahay pero di ko alamkung panu ko siya haharapin matapos ko siya bigayan ng masamang titiig. Di ko alam kung maiintindihan niya ako o magagalit dinsiya sa akin.

Nag pasya na lang akong umuwi na lang muna at doon mag iisip ng paraan kung papanu ko haharapin si insan at si Jom matapos akong mag skandalo. Tinungo ko agad ang aking kwarto at saka binuksan ko ang aking loptop.

Ako: i need music to realx....

Pagkabukas ko agad ng aking computer ay inopen ko agad ang isa sa mga lastest video ng kanta ng paborito kong youtube artist..

I’m running backwards in the rain

Got my hand up for a taxi

I finally got her name

Then we slipped into the backseat

I whisper, “are you okay?”

She nods her head with feeling

I could see the pain

And I cannot explain how

[Chorus]

I am captivated by

The way you look tonight

And I’ve seen what you’ve been into

So I will never cross the line

I won’t tell you any lies

I was sent here for the rescue

[Verse 2]

She couldn’t see past his stare, when desire took them over

With a quick and simple prayer she cried, “God bring this to closure”

“I cannot take this anymore and I know that what I’m waiting for

Is so much bigger, so much better, get me out, please deliver”

So I’m here breaking down your door

Calling out your name

I want to take away the pain

You know I’m here like I was before

Screaming out your name

Waiting for the change

[Chorus]

I am captivated by

The way you look tonight

And I’ve seen what you’ve been into

So I will never cross the line

I won’t tell you any lies

I was sent here for the rescue

[Choir]

Leave your burden, weak and weary, I will lead you home

Amazing Grace, how sweet the sound

Dahil sa kantang iyon, ngayon naliwanagan na ako, bibigyan ko muna ng isang araw ang aking sarili na maabsorb ko sa sarili ko ang mga nangyari ngayon lang. Humiga ako sa kama ko at nag isip ng mabuti. Kailangan ko na talagang tanggapin na kahit kailan ay hindi ako mamahalin ni Jom.

Bukas na bukas din ay kakausapin ko insan, gusto kong malaman niya na handa akong magpaubaya para sa kanya, mahal na mahal ko talaga si insan at ayaw kong masaktan siya, handa akong gawin ang lahat para lang lumigaya ang aking nag-iisang bestfriend pinsan. Dahil dun di ko na namalayan na tumutulo na pala ang aking mga luha. Kasi kahit papanu ay minahal ko rin naman si Jom ng higit pa sa kaibigan pero talgang mas matimbang ang pagmamahal ko sa aking pinsan.

Buo na ang aking pasya hihiwalayan ko na si Jom para kay Jam.

Lumalalim na ang gabi pero di parin ako makatulog kaya binukasan ko ulit ang aking loptop at saka nag patugtog na lang ako ng kanta. Pabotiro ko rin naman ang kantang ito, at ito ang isa sa mga kantang gusto kong marinig ni Jom dahil halos lahat ng saloobin ko at nararamadaman ko ay makukuha sa kantang ito.

He is sensible and so incredible
And all my single friends are jealous
He says everything I need to hear and it's like
I couldn't ask for anything better
He opens up my door and I get into his car
And he says you look beautiful tonight
And I feel perfectly fine

But I miss screaming and fighting and kissing in the rain
And it's 2am and I'm cursing your name
You're so in love that you act insane
And that's the way I loved you
Breakin' down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

He respects my space
And never makes me wait
And he calls exactly when he says he will
He's close to my mother
Talks business with my father
He's charming and endearing
And I'm comfortable

But I miss screaming and fighting and kissing in the rain
And it's 2am and I'm cursing your name
You're so in love that you act insane
And that's the way I loved you
Breakin' down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

He can't see the smile I'm faking
And my heart's not breaking
Cause I'm not feeling anything at all
And you were wild and crazy
Just so frustrating intoxicating
Complicated, got away by some mistake and now

I miss screaming and fighting and kissing in the rain
It's 2am and I'm cursing your name
I'm so in love that I acted insane
And that's the way I loved you
Breaking down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you oh, oh

And that's the way I loved you oh, oh
Never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

Pagkatapos ng kanta ay agad akong nakatulog ng mahibing, di ko na iniisip kung anu ang mangyayari bukas. Bahala na, basta haharapin ko na talaga si insan at si Jom bukas.

Kinabukasan ay pumasok ako sa klase namin na medyo naging balisa parin dahil biglang bumalik sa isipan ko ang mga pangyayari kahapon, pero di dapat ako mag paapekto kailangan kong mag focus para narin sa sarili ko, kay insan at kay Jom. Pagkatapos ng klase ko ay agad kong hinanap silang apat dahil alam kong tiyak na magkakasama sila. Pinuntahan ko ang isa sa mga tambayan nila pero laking gulat ko ng si Aelvin at Anton lang ang nakita ko. Nagpasya akong lapitan sila at tanungin kung asan si insan at si Jom.

Ako: Anton...

Anton: oh Joana! Anu kailangan mo?

Ako: si insan at si Jom asan sila? Bakit di nyu kasama?

Aelvin: si Jom eh........ ahm.........

Anton: Masama ang pakiramdam.

Aelvin: oo tama masama ang pakiramdam. Si Jam naman eh absent di pumasok, nagpadala lang ng excuse letter may family emergency daw. Alam mo ba yun Joana?

Nabigla ako sa narinig, kasi ugali ng buong angkan namin ay kung may family emergency ay pinapa-alam sa lahat para mag damayan at matulungan ang isa’t isa. Di ko alam kung anu ang gagawin ko, bigla akong kinabahan na baka nga may masamang nangyari kay insan kaya di siya naka pasok. Dahil sa narinig ay dali dali akong tumalikod at umalis. Pero bago pa man ako makalayo ay lumingon ulit ako kina Anton at Aelvin saka nag pasalamat.

Agad kong tinungo ang bahay nila insan dahil sa kinabahan ako. pag dating ko sa bahay nila ay nagtaka ako kung bakit tila normal lang naman kaya nag pasya akong kumatok.

Knock...Knock...Knock....

???: sino po sila?

Ako: manang ako po ito si Joana...

Manang: ay kayo po pala mam!!

Ako: asan si insan?

Manang: ay wala po mam, umalis kasama momy at dady niya.

Ako: ha? Saan daw pumunta?

Manang: ang sabi eh sa, Tagaytay daw po. May gusto daw kasing gawin dun si Sir Jam kaya sinamahan na lang siya nila Mam at Sir.

Ako: ganun ba? Sige po manang salamat po.

Laking pagtataka ko kung bakit umalis sila auntie ng walang pasabi, dati rati ay alam ng lahat kung saan pupunta ang bawat miyembro ng ankan.

Nagpasya na lang akong umuwi, habang nasa daan ako iniisip ko kung pupuntahan ko na ba si Jom o hindi, gusto ko kasing makausap muna si insan bago ko siya harapin at gusto ko kasama ko si insan pag haharapin ko na siya.

Nagpasya na lang akong umuwi, pag dating ko sa bahay ay agad kong kinausap si momy..

Ako: momy!

Momy: anu yun? Bat parang gulat ka?

Ako: kasi po momy.. absent po kanina si Jam at ang dahilan niya ay family emergency daw?

Momy: ahhh iyon ba? Naku wala yun... kagabi lang din namin nalaman pero ang paki usap ni Jam ay huwag daw munang sabihin sayo... maging ako ay nagtataka kung bakit pero, nirespeto ko ang gusto nila. Teka nga, nag away ba kayo ng oinsan mo?

Ako: ay wala po momy.. kondting di pag kakaunawaan lang..(ang naging palusot ko kay momy ayaw ko kasing malaman niya na nag ayaw kami ni insan dahil kay Jom). Momy anung emegerncy daw po iyon at biglaan naman yata?

Momy: wala, gusto lang daw ni Jam mag bakasyon, pero pinalabas lang na family emergency para pumayag ang paaralan ninyo, isa pa nag paalam nanaman sila sa buong ankan at pumayag naman na gamitin nila ang family emergency.

Ako: ganun po ba? Sige po momy.. akyat na po ako.

Momy: teka kumain ka na ba?

Ako: opo.. sige po.

Tanapos ang buong araw na nagiisip ako kung bakit ayaw ipaalam ni insan saakin na umalis siya, at kailangang kina monang at momy ko pa malaman ang totoo. Kinabukasan ay ganun parin wala parin akong Jam na nakita pati na rin sa mga sumunod na araw ay wala paring Jam. Tatlong araw na siyang di nagpaparamdam saakin pati sin si Jom ay ganun din tatlong araw na ring laging matamlay at walang gana.

Dahil sa mga pangyayari ay nagpaalam ako kay momy kung pwede ko bang sundan sila auntie sa tagaytay. Buti naman at pumayag din si momy sa gusto ko, parti na rin ang buong ankan dahil maging sila daw ay nag-aalala na kay Jam dahil nga tatlong araw nang di nagpaparamdam, pag kinokontk naman daw sila auntie ay laging “OK” lang ang sagot nila kapag si Jam na ang tinatanong.

Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong bumiyahe patungo sa resthouse nila auntie sa tagaytay para na rin kumustahin sila doon tutal wala namang pasik ngayon. Pag dating ko sa resthouse ay agad akong sinalubong ni auntie ng yakap. Dahil doon kinabahan ako dahil nararamdaman kong parang may mali. Kaya tinanong ko na lang si auntie kung asan si insan.

Ako: auntie si insan po?

Lumingon si auntie kay Uncle at saka sumagot.

Auntie: wala sin siya dito.

Ako: anu! Eh asan po siya? Diba ang sabi ay kasama ninyo siya?

Uncle: oo kasama namin siya paunta dito, pero pag dating namin dito ay nag paalam siyang aalis muna siya at magpapakalayo. Mga isang linggo daw, at gusto niyang mag isip at mapag isa.

Ako: san daw po siya pumunta?

Auntie: iyon nga ang problema namin eh dahil mgaing kami ay di namin alam kung saan siya nag punta. Sinusubukan naming tawagan siya pero pinapatay niya ang kanyang cellphone pag tumatawag kami, sinubukan naming tumawag ng ibang number pero ngn sagutin niya ito at nalamang kami iyon ng uncle mo ay agad niya itong pinatay. Saka nag text lang siya eto.

Kinuha ni auntie ang kanyang cellphone at saka pinakita sa akin ang text ni insan

“sorry po momy.. pero pabayaan nyo po muna ako.. gusto ko lang munang mapag isa ngayon. Please huwag po kayong mag-alala sa kalagayan ko. Ok naman po ako dito. Please po huwag ninyo po numang ipaalam sa iba na di ninyo ako kasama lalong lalo na po kay Joana. Sana po pagbiyan ninyo ako”

Tumulo lang ang luha ko dahil sa nabasa, hindi ako makapaniwalang siya mismo ang nagsabi na huwag saakin ipaalam. Samatalang noon ay ako lagi ang unang nakaka-alam kung asan siya tuwing may problema siya.

Naguilty ako dahil alam kong isa mga dahilan kung bakit siya nagalit ay dahil sa tinitigan ko siya ng masama. Halos humagulgol nanaman ako sa iyak nang maramdaman ko ulit ang yakap ni auntie at narinig ko ang boses ni uncle.

Uncle: Hija.. anu ba ang problema ninyong mag pinsan? At daig pa ninyo ang mag nobyo na nag away?

Ako: wala po uncle.. konting di pagkakaunawan lang po..

Auntie: o siya-siya tama na iyan.. halika pasok ka muna. Anu anu na ngayon ang plano mo?

Ako: di ko po alam auntie? Siguro po ay babalik na lang po muna ako ng maynila..

Uncle: ipag paliban mo na lang ang iyong pag alis dahil alam naming pagod napagod ka rin. madyo nasasaktan man kami ngayon dahil sa pinag daraanan ng pinsan mo kung anu man iyon pero mas masasaktan kami kung may masamang mangyari sayo dahil sa pumayag kaming agad kang bumalik ng maynila.

Ako: sige po uncle, bukas na lang po ako aalis.

Pumasok ako sa loob at sa kwarto no insan ako natulog. Doon sa loob ng kanyang kwarto ay sumariwa sa ala-ala ko ang mga masayang pag-sasama naming dalawa. Halos mapaiyak nanaman ako dahil sa galit ko sa sarili ko, dahil kasi sa ginawa ko ay nagalit tuloy sa akin ang aking pinakamamahal na pinsan at ngayon ay ayaw tila iniiwasan pa ako.

Kinabukasan ay agad akong nag paalam kina uncle at auntie para bumalik na nang maynila. Halos apat na araw pa ang lumipas na walang Jam akong nakikita sa paaralan, pati sina anton ay nagtataka narin kung bakit ang tagal bumalik ni Jam.

Dalawang linggo simula nang lumiban si Jam ay nabalitaan ko na lang na nakabalik na ng maynila sila auntie, nang malaman ko iyon ay agad akong pumunta sa bahay nila para tanungin kung asan si Jam.

Pag dating ko sa bahay nila ay di ko alam kung anu ang sasabihin ko.

“Knok...Knock...Knock”

???: sino yan?

Natuwa ako dahil sapamilyar ang boses na narinig ko. Hindi ko siya sinagot, bagkus ay kumatok na lang ulit ako para pagbukasn niya ako pinto, ginawa ko ulit ang signature knock ko para ipaalam sa kanya na ako iyon. Pag bukas niya ng pinto ay agad ko siyang sinalubong ng isang mahipit na yakap. Labis din ang kanyang pagtataka at sinagot na lang ako.

Jam: oh anu ginagwa mo dito?

Ako: Obvious ba? Ehdi gusto kong makita nag pinakamamahal kong pinsan....

Jam: so? Nakita mo na ako... masaya ka na?

Ramdam ko parin na may tampo pa siya sa akin kaya sa halip na yakapin at saguti siya ay isang malakas na sampal na lang ang singaot ko.

Jam: Aray!!!! Anu ba problema mo?

Ako: ikaw itong may prblema insan. Alam mo bang nag alala ako ng husto sa iyo. Alam mo bang handa akong gawin para lang lumigaya ang pinsan ko? Alam mo bang hihiwalayan ko na siya para lang maging masaya ka?

Di na siya nakasagot sa mga sinabi ko, natulala na lang siya at saka ng halos isang minuto bago siya ulit nakapag salita at nag- paliwanag..

Jam: kung ganun insan, bakit ganun.. bakit galit ang nakita ko sa mga mata mo nung nalaman mo ang totoo sa amin ni Jam?

Ako: teka anu balak mo dito tayo sa pinto mag uusap? Di mo ba ako papapasukin?

Jam: oh siya-siya halika pasok ka na.. naku kung di lang kita pinsan...

Sa sofa kami nag pagtuloy ng pag uusap ni insan, ngayon ay ramdam ko na na hindi na siya galit sa akin, at bumalik na rin ang dating pakikitungo niya sa akin. Isa na lang ang kailangan kong gawin ngayon, ang harapin at hiwalayan si Jom.

Itutuloy...