Unexpected Love Chapter 5 (Paul)

Limang taon na ang lumipas simula ng umalis ako sa Pilipinas para mag aral dito sa Amerika. Pero hindi ko parin malilimutan and aking mga naging barkada na naiwan ko sa Pilipinas. Mabilis kong natapos ang aking pag aaral dito sa Amerika dahil na-accelerate ako ng tatlong beses. Wala akong balita kung anu na ang nangyayari sa sa kanila doon sa Pilipinas, dahil sa wala akong cellphone at hindi rin ako marunong gumamit ng Facebook, nakakatawa man ito pero ito parin ang totoo. Isa sa mga dahilan ay sadya akong subsob sa pag aaral para mapatunayan at maipakita sa mga taong nagmamaliit sa akin na kaya ko kahit na iaba ang lahi ko at isa akong bakla. Pero kahit na gaano ako kabusy ay nakakahanap parin ako ng oras para isulat sa notebook ang lahat ng bagay na gusto kong ibalita at ikuwento sa kanila doon sa Pilipinas.

Sa makalawa na ang aking flight pabalik ng Pilipinas, napagdesisyonan ko kasi na magbakasyon muna ako ng kahit 1 bwan sa para sorpresahin sila at ang aking ama at ina. Kahit na matagal nang alam ng aking ama’t ina ang aking pag uwi sa Pilipinas eh sadyang si ko sa kanila sinabi kung kelan talaga ang aking uwi para naman masopresa ko parin sila, lalong lalo na ang aking mga naging barakada na sila Aelvin, Anton, Jam at ang minahal kong si Jom.

Kinagabihan bago ang aking Flight hindi na ako dinalaw ng antok, iniisip ko kung ano ang mga sasabihin ko sa kanila isa pa sigurado kasi akong kukuyugin ako nila Jom dahil nga sa limang taon akong di nagpramdam sa kanila di tulad ng sa aking mga magulang na bwan-bwan akong nagpapadala ng pera kaya alam kong alam nila na nasa maayos akong kalagayan saka sa kanila ko lang ipinag paalam na matagal na akong nakapag tapos ng pag aaral ko dahil sa ipinadala ko sa kanila ang Diploma na nag papatunay na nakapagtapos ako ng pag aaral at with highest honors pa. Kahit anong gawin ko ay hindi parin ako dalawin ng anok kaya inabot na ako ng mag damag eh hindi talaga ako nakatulog.

Dahil sa hindi ako makatulog napag pasyahan ko na agad na akong bumiyahe papuntang airport at doon n mag hintay. Tiningnan ko ang aking relo at tamang tama halos apat na oras pa bago ang aking flight at alam kong dapat eh 3 oras or 2 oras bago ang flight eh dapat nasa airport na. Agad akong nagbihis at nag ayos para sa akig byahe. Tinungo ko ang akingmga bagahe at agad na inilagay sa aking sasakyan. Pag tingin ko sa aking relo eh tamang tama 30-45 minutes lang ang byahe papuntang airport kaya agad kong pina-andar ang aking sasakyan at humarurot paalis ng aking bahay. Pag dating ko sa airport ay agad akong nag check in ng aking mga gamit at agad na pumasok sa waiting area. Habang nag hihintay ako ay dinukot ko ang aking Ipod touch at pinanuod ko ang aking paboritong music video

Paborito ko talaga si Avril Lavigne kahit noon pa kaya naman halos lahat ng kanta niya eh meron ako mapa mp3 man ito or music video. Pag katapos ng kantang yun eh hinanap ko agad ang kantang nagbibgay sa akin ng lakas ng loob kahit na bagong labas pa lang ito eh nung marinig ko ay agad ko itong nagustuhan. Kinuha ko parin ang music video niya at ang mp3 sa ngayon para mas maaliw ako habang nag hihuntay ay puro music video ang aking pinipili para naman maejo malibang din naman ako abuting ng pagkabagot. Pagka hanap ko ay agad ko itong pinatugtog.

Pagkatapos ng dalawang kanta eh pinabayaan ko na lang ang mga susunod na kandta tutal naka shruffle naman ito at halos 2000 din naman ang kantang laman nito at 1500 music videos. Sadya atang naging mapagbiro ang oras saakin at sinadya talagang patugtugin ang kantang lagi kong pinakikingan noong naghiwalay kami ni Jom ang hardest thing ni tyler ward, sa katunayan eh may 3 version ang kanta pero ams nagustuhan ko ang 1st version kaya yun lang ang dinownload ko.

Naging mabilis ang takbo ng oras at namalayan ko na lang na tinatawag na pala kami dahil boarding na. Dali dali kong pintay ang aking Ipod at agad na pumunta sa pila para maka pasok na ako sa eroplano. Pagkapasok ko ay agad kong nahanap ang aking upuan dahil nasa isle ito. Ilang minuto pagkapasok ko ay agad na nag salita ang isa sa mga flight attendant.

FA: Hello and welcome to *** flight ***** to Manila, Philippines. If you're going to Manila, you're in the right place. If you're not going to Manila, you're about to have a really long trip.

FA: We'd like to tell you now about some important safety features of this aircraft.

FA: The most important safety feature we have aboard this plane is... the flight attendants. Please look at one now.

FA: There are five exits aboard this plane: two at the front, two over the wings, and one out the plane's rear end. If you're seated in one of the exit rows, please do not store your bags by your feet. That would be a really bad idea. Please take a moment and look around and find the nearest exit. Count the rows of seats between you and the exit. In the event that the need arises to find one, trust me, you'll be glad you did. (This is excellent advice, and something I always do.) We have pretty blinking lights on the floor that will blink in the direction of the exits. White ones along the normal rows, and pretty red ones at the exit rows.

FA: In the event of a loss of cabin pressure, these baggy things will drop down over your head. You stick it over your nose and mouth like the flight attendant is doing now. The bag won't inflate, but there's oxygen there, promise.

FA: If you are sitting next to a small child, or someone who is acting like a small child, please do us all a favor and put on your mask first. If you are traveling with two or more children, please take a moment now to decide which one is your favorite. Help that one first, and then work your way down.

FA: In the seat pocket in front of you is a pamphlet about the safety features of this plane. I usually use it as a fan when I'm having my own personal summer. It makes a very good fan. It also has pretty pictures. Please take it out and play with it now.

FA: Please take a moment now to make sure your seat belts are fastened low and tight about your hips..

FA: To fasten the belt, insert the metal tab into the buckle. To release, it's a pulley thing -- not a pushy thing like your car because you're in an airplane -- HELLO!!

FA: There is no smoking in the cabin on this flight. There is also no smoking in the lavatories. If we see smoke coming from the lavatories, we will assume you are on fire and put you out. This is a free service we provide. There are two smoking sections on this flight, one outside each wing exit. We do have a movie in the smoking sections tonight ... hold on, let me check what it is .... Oh here it is; the movie tonight is Gone with the Wind.

FA: In a moment we will be turning off the cabin lights, and it's going to get really dark, really fast. If you're afraid of the dark, now would be a good time to reach up and press the yellow button. The yellow button turns on your reading light. Please don't press the orange button unless you absolutely have to. The orange button is your seat ejection button.

FA: We're glad to have you with us on board this flight. Thank you for choosing *** and giving us your business and your money. If there's anything we can do to make you more comfortable, please don't hesitate to ask.

Ako: anu ba yan ang dami pang satsat bakit kaya ayaw pang umalis...

Hindi ko na pinansin ang pinag sasabi nang Flight Attendant kasi nang makaupo ako sa designated seat ko sa eroplano eh agad akong dinalaw nang antok. Naging pakahimbing ng tulog ko, namalayan ko na lang ginigising na ako ng FA dahil sa malapit na palang lumapag ang eroplano sa stop over nito sa Honolulu, Hawaii...

Medyo matagal din ang stay namin sa Hawai kay kahit papanu ay naejoy ko ang scene. Nakapamili ako ng konting souvenir. Di nagtagal eh nag announce na ulit sa loob ng Airport na bording na ulit. Agad akong bumaliks a cabin. Siyempre ayoko kayang maiwan sa Hawai.. kahit na maganda dito eh hindi kasama sa palno ko ang mag stay dito. Ilang minuto lang after nang pagbabalik namin sa loob ng cabin eh nagsalita ulit ang FA para sa safety reminders. Di ko na pinansin dahil rewind lang naman kaya yun nang sinabi niya sa L.A. kaya agad akong nag seat belt at natulog. Medyo naging mas mahaba ang tulog ko sa oras nayon at di ko na rin namalayan ang oras dahil nga sa puyat ako galing sa L.A. at sa Hawaii.

Nagising na lang ulit ako sa pag sasalita ng FA na malapit ilang minuto na lang eh malapit na kami sa NAIA..

FA: “Ladies and gentlemen, we have just been cleared to land at the NAIA terminal 2. Please make sure one last time your seat belt is securely fastened. The flight attendants are currently passing around the cabin to make a final compliance check and pick up any remaining cups and glasses. Thank you.”

Maya-maya ay nag touchdown na ang eroplano at nakapag landing na kami. Nagsalita ulit ang FA.

FA: “Ladies and gentlemen, welcome to Ninoy Aquino International Airport. Local time is 10:30 am.

FA: For your safety and comfort, we ask that you please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about.

FA: Please check around your seat for any personal belongings you may have brought onboard with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight.

FA: If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you.

FA: We remind you to please wait until inside the terminal to use any electronic devices (or to smoke in the designated areas.)

FA: On behalf of *** and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day!

Ako: Talgang i will have a nice day. Sa tagal ba naman ng hindi ako nakauwi ditto. (sa isip ko lang)

Agad kong tinungo ang isang Hotel na kung saan ako nakapa reserve ng isang suite. Pag kadating ko sa aking kwarto, agad akong tumungo sa banyo para mag hilamos at mag bihis, balak kong sorpresahin si Jom agad....

Since malapit lang naman ang aking hotel sa bahay nila Jom ay agad akong lumbasa upang sopresahin siya. Pero habang nag lalakad eh ako ang nasorpresa sa aking nakita. Si Jam naglalakad papalayo sa bahay nila Jom, tila balisa at may malalim na iniisip. Bilapitan ko siya at kinausap...

Ako: Hoy! Jam! Hello? Earth to Jam?

Jam: Ha? Anu- ano sabi mo?

Ako: naks naman, na star struck ka ata saakin ah. Type ko ako hanu?

Jam: Ulol, may na-alala lang ako.

Ako: Anu? Or better yet, Sino?

Jam: Loko ka talga Paul kahit kailan, may mga naalala lang akong mga dapat ko sanang gawin pero tinatamad ako. gusto ko mag libang muna at mag liwaliw.

Ako: Ganun ba? Sige mauna na ako may pupuntahan pa ako eh (sabay ngiti na parang may masamang binabalak)

Jam: Huwag na, sa susunod mo na lang yan gawin ideya mong karumaldumal. Samahan mo na lang muna ako mag kuwento ka muna sakin dahil may kasalanan ka sa amin. Simula kasi nang umalis ka eh wala na kaming naging balita sayo. Kaya ngayon sasamahan mo ako.

Ako: sa susunod na lang please, importante talaga tong gagawin ko..

Jam: Ayoko samahan mo muka ako. kunghindi sasabihin ko sa grupo na bumalik ka na ng walang pasabi. Bahala ka lagot ka sa tatlong yun kukuyugin ka nun. Sige na dali!!!

Hinila ako ni Jam ng malakas, di ko alam pero tila natunugan na niya ang balak kong gawin (ang dalawin si Jom) wala akong magawa dahil sa sobra niyang kulit na parang isang maliit na bata kaya pumayag na lang ako sa gusto niya.

Ako: Saan ba tayo pupunta?

Jam: Diyan lang...

Ako: Anung “diyan lang” eh kanina pa tayo naglalakad eh

Jam: Basta, sumama ka na lang, alam mo naman na malaki kasalanan mo sa amin, ang tagal mo kayang di nag paramdam.

Ako: hay....

Napabuntong hininga na lang akong sumama sa kanya, nasira tuloy ang plano ko sa buong araw. Sayng balak ko pa namang kausapin si Jom ng masinsinan. Tuloy dahil sa kakulitan ni Jam ay siya ang aking nakasama at hindi si Jom. Dumating kami sa isang kilalang mall. Nagliwaliw kami sa loob kumain at nag laro pagkatapos eh kumain ulit. Naikuwento ko na sa kanya an karamihan sa mga nagnyari sa akin sa Amerika.

Jam: Mr. Paul Dizon!!

Ako: huh?

Jam: sisingilin na nakita ng utang mo sa akin?

Ako: ha?! Ako may utang sayo? Kailan pa?

Jam: oo meron po. Tsaka hindi naman po pera utang mo. Kaya masisingil kita ngayon.

Ako: ok,ok.. akala ko pera, naku naman sa dami ng nagastos ko ngayon dito dahil sayo tapos may utang pa ako?

Jam: Oo naman..

Ako: anu ba utang ko Kiss? Tara bayaran na kita kahila ilan pa, san mo gusto sa cheeks, sa lips or sa tiyan?

Jam: YUCK!! Ako mag kiss sayo? Naku baka may magalit bombahin pa bahay namin.

Ako: hahahaha. YUCK ka diyan, hoy Mr. Jacob Anthony Mathew Del Rosario lagi po ako nag tooth brush saka wala po akong naging boyfriend sa Amerika eversince nag hiwahiwalay tayo.

Jam: hahahaha. Kahit na. Ayoko parin (sa isip ko. Ayoko baka mawala ang kiss ni Jam kanina, TEKA BAT AYAW KONG MAWALA ANG KISS NIYA? ERASE ayoko nun..)

Natahimik si Jam saka biglang pinunasan ang kanyang labi na mistulang may di kaaya-ayang lasa na nasa labi niya.

Ako: hoy anu yan? Bat mo pinunasan labi mo? Getting ready for teh kiss?

Jam: ulol.. tumugil ka diyan, medyo masama lang lasa ng nakin ko..(buti na lang nakapag isip agad ako ng paraan)

Ako: huh? Masama ang lasa? Pero naka 3 order ka. Ibang klase ka rin anu..

Jam: (patay na pansin niya) hindi yung last na inorder ko mediyo masama na ang lasa..

Ako: ahhh ganun ba. Anu nga ba yung sinasabi mong utang ko sayo?

Jam: mag-kukwento ka po kasi naman Mr. Paul Dizon eh limang taon ka lang naman po hindi nag paramdam sa amin, sige ka lagot ka, pag makita ka nila sigurado ako kukuyugin ka nang mga yun.

Ako: naku mahabagn kuwento. Ganito na lang, maayos naman buhay ko sa Amerika sa katunayan nga eh na aacelerate ako ng tatlong beses kaya naman eh maaga akong nakapag tapos sa kursong Business Management at with highest honors pa.

Jam: aba ang yabang ng isa diya ha..

Ako: siyempre naman magyayabang ba ako kung wala naman kuwenta. Hahaha saka po magbabakasyon lang ako dito mga 1 month or more.

Jam: ows, sure ka? 1 buwan? Lubusin mo na tagalan mo na.

Ako: sure na ako na 1 month, pero mahaba pa ang panahon malay natin baka bigla akong mag stay dito ng 2-3 mos more. Heheheh

Jam: aba talagang ang yabang mo na ah, nakarating ka lang sa Amerika tapos ganyan ka na.

Ako: hindi naman (sabay tawa ng malakas)

Jam: oh anu pa, dali kuwento ka pa..

Ako: huh? Teka anung oras na ba?

Jam: almost 8pm na po..

Ako: naku bukas naman, wala pa akong pahinga galing sa byahe. Sa susunod ko na lang ikukwento lahat. Mas masaya pag kumpleto na tayong lima.

Jam: ganun? Maya ka an umalis..

Ako: sige na sa susunod na man. Mawawalan ng thrill ang kuwento eh, mas maganda kung kumpleto.

Jam: sige na nga.. tutal medyo napagod din naman ako, sige na nga txt mo na lang ako. eto number ko 0908*******. Mag txt ka ha.

Ako: naku wala pa akong cellphone eh. Halika bilis samahan mo ako bili tayo ng cellphone ko para matxt kita agad.

Jam: kaya naman pala di ka nag paparamdam eh. Sige saan tayo?

Ako: anu ba magandang phone?

Jam: hmm kahit saan basta magamit ko habang nandito ako sa Pilipinas.

Ako: ahh sige-sige

Tumayo kami at naglibot ulit nang mall para mag hanap ng cellphone. Pumasok kami sa isang cellphone shop at nag tanong tanong..

Ako: miss anu po ba latest phone nyo ngayon?

SL: ah sir eto po sir. (sabay labas ng isang cellphone na touch screen.)

Ako: ahh miss original ba yan?

SL: siyempre naman po sir, anu akala nyo saamin CHEAP!!

Ako: aba naman, para nag tatanong lang naman ako (sa isip ko lang)

Jam: pag pasensyahan nyu na po siya ate ganyan talga yan palabiro (sabay siko kay Paul ng mahina)

Ako: arekop.. sige po ate mag kano po ba yan te?

SL: P25,000.00 po sir (sabay taas ng kilay) cash po ba?

Ako: hindi eto oh (sabay abot ng aking credit card) saka ate sabayan nyu na rin ng sim card ah yung ****T

SL: sige po sir, eto po sir, may two years po kayong serive warranty sir. (sabay abot ng isang bag na may lamang kahon ng cellpphone at ang simcard)

Ako: sige miss salamat.

Jam: ikaw talaga kahit kailan pasaway ka, tingnan mo natarayan tuloy tayo.

Ako: sorry na kasi naman po, walang counterfeit na cellphone sa Amerika. Saka masama bang mag tanong. Ang taray niya ah di naman kagandahan. Mas maganda kaya ako dun, hahahaha

Jam: (batok ng mahina kay Paul) loko ka talaga kahit kailan. Limang taon kitang hindi nakita pero ang ugali mo parang kahapon lang tayo huling nagkita ah.

Ako: hehehe sorry na. Sige anu nga ulit ang number mo?

Jam: 0908*******

Ako: sige txt na lang kita, saka pahingi ng number nila Jom.

Jam: sige eto number nila

Jom – 0909*******

Anton – 0918*******

Aelvin – 0999*******

Ako: salamat ha. Kayong apat lang ang laman ng cellphone ko, hehehe. Sige text-text na lang.

Jam: sige salamat ha. Sa uulitin.

Naghiwalay kami ni Jam mga bandang 9:45 na nang gabi tamang tama halos pasara na ang Mall. Kahit pagod ako ay napag pasyahan ko paring ituloy ang pagpunta kila Jom. Habang nasa Taxi ako ay tinext ko siya.

Ako: hi kumusta ka na?

Jom: huh? Hu u?

Ako: si paul to.

Jom: sinong paul?

Ako: Aray ang sakit, nakalimutan mo agad ako.

Jom: sorry po ha. Marami kasi kayong Paul na kilala ko.

Hindi muna ako nag reply sa kanya dahil sa malapit na ako sa kanilang bahay. Pag kadating ko sa tapat ng kanilang gate ay agad akong nag text sa kanya.

Ako: Jom, labas ka muna andito ako sa labas ng bahay ninyo..

Ilang minuto pagkasend ko ng txt eh narinig ko ang pagbukas ng pinto. Pag bukas ng pinto nila ay agad ko siyang binati.

Ako: hi!!

Jom: PAUL!!

Itutuloy...