Endorsed to Love : Chapter 3 and 4

Chapter 3

Naputol ang kanyang sasabihin ng napaubo siya ng sunod sunod at ngayon ay kailangan niyang habulin ang paghinga…ng mahimasmasan ay ngumiti siya at akmang magpapatuloy sa sasabihin ng inunahan siya ni Nel.

“Sabi ko naman sayo pwede namang bukas na lang natin ipagpatuloy… kailangan mo ng magpahinga.” anito na itiniklop ang librong pinagsusulatan. Bakas sa mukha niya ang pagaalala… “isa pa wala naman tayong hinhabol na oras.” dugtong nito.

Ngumiti si Rob, at nabahiran ng lungkot ang malamlam nitong mata…

“Ayaw mu na bang makinig sakin?” mahina, animoy nagtatampo na tanong niya.
Napangiti si Nel, sino nga ba naman ang hindi mahuhulog ang loob sa isang tulad ni Rob? Sa napakaamo niyang mukha at mga matang pag tumingin ay tila ba nangaakit.  Bumalik siya sa kinauupuan at hinawakan ang kanyang kamay…

“Hmmm sabihin mo saken… hindi lang iyon ang una at huli nilang pagkikita, hindi ba?” tanong ni Nel.

“Parang ayaw ko ng makinig at magsulat…masyadong maiinit ang mga eksenang binigkas mo, napapaisip tuloy ako na maaaring inaakit mu lamang ako.” Dagdag nito ng pabiro.

“Ikaw ba, gusto mo?” ganting pabiro ni Rob.

Natigilan si Nel at napahagalpak ng tawa si Rob “Kung nakikita mo lamang sana ang itsura mo…” anitong pigil parin ang tawa. 

Namula si Nel at napamaang sa kadiretsuhan ni Rob, paano niya nagagawang biro ang lahat? Sa isip isip niya. 

“Haiss..sige ipagtuloy na lang natin.” Ang nasabi nalamang nito.

Sumilay ang ngiti sa mga labi ni Rob at tila ba nahulog muli sa balon ng kanyang imahinasyon…

-----

Nagising si Geoff na magisa sa kama…bihira siyang nakikitulog sa bahay ng kanyang mga nagiging costumer at kung sakali man ay hindi sa ganito ka late sya nagigising. 

Bumangon siya sa kama ta bahagyang nagulat ng mapansin niya na buhay ang kanyang sandata… napangisi siya at pilyong naisip na wla talagang kapaguran ang kanyang alaga. Hinanap niya ang mga saplot sa paligid at nadako ang paningin niya sa larawan na kagabi lamang ay pinamamasdan niya…inabot niya ito at pinagmasdan at muli ay tinamaan siya ng libog. Sinimulan niyang laruin ang kanyang sandata at hindi niya tinigilan ito hanggat sumabog ang kanyang katas at tumalsik sa kanyang dibdid. Napangiti siya at tumayo, dumeretso sa banyo, naligo at nagpatuyo, nagbihis.

Wala ni ang anino ng lalaking nakaulayaw niya ng paulit ulit kagabi. Lumabas siya sa sala at napansin niya ang puting papel na nakatupi at nakapatong sa center table. Kinuha niya ito at mas lalong lumaki ang kanyang pagkakangiti ng Makita niya ang limang tig iisang libo sa loob nito, at isang note, sulat kamay…

“thanks for lastnight, I enjoyed it. Leave the key under the placemat.” –Anthony

“Kakaiba talaga ang taong ito…” aniya sa sarili.

Umalis sya sa lugar na iyon na umaasang Makita niyang muli ang lalaking iyon na Anthony pala ang panglan. 

“Anthony…Anthony…” ulit niya sa pangalan nito.

Chapter 4

Hindi makapag concentrate si Anthony sa kanyang trabaho ng mga sandaling iyon. Tulala at mayat maya ay kung saan napapadako ang kanyang isipan. 

Naiinis siya sa sarili kung bakit ang mukha ng lalaking iyon ang laging sumasagi sa utak niya… “Geoff…” usal niya…hindi na niya mabilang kung ilang beases na niyang binigkas ang pangalan nito. Iniisip niya kung nandoon parin kaya siya at hinihintay siya sa kanyang paguwi? Parang gusto tuloy niyang hilain ang oras para matapos na ang maghapon. 

“Brod, Okay ka lang?” tapik sa kanya ni Red isa sa mga malalapit niyang kaibigan. “Makaka move on ka din sa kanya, tol. At wag lang magpapakita sakin ang Rafael nay an at baka masapak ko lang” litanya nito na pigil ang galit. Si Rafael ang kanyang bestfriend na umagaw kay Gina.

Lihim na pinagalitan ni Anthony ang sarili sapagkat hindi na siya nakakaramdam ng kahit anumang kirot sa pagtataksil ng kanyang bestfriend at gf. Iba ang laman ng kanyang isip. Si Geoff.

Dumaan pa ang mga araw na may pangungulila sa kanyang puso si Anthony. Nakailang beses o ilang gabi at inaabot ng madaling araw na din siyang nakatanaw sa malayo kay Geoff habang nakatambay ito sa lugar kung saan ito madalas nakakakuha ng kostumer. 

Wala syang pakialam kung nagmumukhan syang detective o stalker. Natatakot lang siyang lapitan ito… o marahil ay nahihiya. Isang gabi habang nakaparada siya sa di kalayuan ay tanaw niya si Geoff sa usual nitong pwesto at prenteng naghihintay. May humintong sasakyan sa pwesto nito at nakita niya kung paano niya ito nilapitan, sa may kadilimang bahagi ay marahil nakikipagpresyuhan ito… medyo matagal ng nakahinto ang sasakyan duon at makalipas ang ilang sandali ay umandar na ito papalayo. Hindi niya nakita si Geoff, marahil ay sumama ito. 

Madalas kasi sa kanyang pagmamasid, na kung minsan ay hindi sumasama si Geoff…namimili ito ng customers. Ilang minuto muna syang ngmasid sinigurado niyang wala siya doon bago siya naglakad patungo sa pwesto nito… naupo sa madalas niyang inuupuan at doon ay nagmumunimuni. Ano ba ang nagyayari saking sarili, tanong niya sa sarili... Bakit ba ko nagkakaganito sa isang lalaking… hindi niya maatim na bigkasin kung anong klaseng lalaki siya at kung bakit sa kanya pa tumibok ang puso nito.
napayuko siya at sinapo ng knayang mga palad ang kanyang ulo…gulung gulo na sya sa kanyang nararamdaman. 

“Malamok d’yan…” mula sa dilim ay lumabas si Geoff. Napatayo bigla si Anthony at animoy napako sa kinatatayuan. Kung maliwanag lang siguro ay kitang kita ni Geoff kung gaano siya namula sa pagkapahiya. 

‘A…e- nap-..napadaan lang a-ko.” Pautal na depensa ni Anthony.

Napatawa ng walang tunog si Geoff… “Ahhh..at halos gabi gabi kang napapadaan ditto.?” Ngumiti ito ng makahulugan at animoy nanunukso.

Namutla si Anthony…sukol na siya. “A-alam mo na.,.na…” 

Tumawa uli ito, ngayun ay dinig ang impit na halakhak nito. Tiningnan lang niya ito ng makahuluan.

“Tulad nga ng sabi ko malamok d’yan…kung gusto mo lakad muna tayo…may alam akong kapehan d’yan lang sa malapit.” Nagpatiuna na ito ng lakad. Ilang Segundo din bago natauhan si Anthony at sinundan niya ito. Hinabol at sinabayan sa paglalakad si Geoff na nuon ay binabagalan na ang lakad.

“Siguro naman ay pwede kong tanungin kung bakit ka laging pumupunta dito… at mukhang hindi ka naman namimick up?” Nakangiting tanong nito.

Hindi nakasagot si Anthony dahil hindi niya alam kung paano sasabihin sa kanya ang kanyang nararamdaman.

“Nakita kita minsan habang sakay ako ng aking customer, ang akala ko hindi ikaw yon…pero sa mga sumunod na gabi ay palihim ko ng tinitingnan ka sa di kalayuan…I mean mula dun sa pwesto ko.” 

Hindi parin siya sumagot hanggang sa narating nila ang isang stall na nagbebenta ng kung anu ano kahit halos hating gabi na. 

“Ate dalawang kape nga.” Sabay ng pagdukot nito ng bente pesos sa bulsa at iniabot sa inaantok na tindera. 

Nakamasid lang si Abthony at hindi nagtagal ay iniabot sa kanya ni Geoff ang isang basong styro na may lamang umuusok na kape. “Tara dun tayo.” sabi nitong humigop sa kanyang kape.

Umupo sila sa isang kongkretong upuan sa lilim ng mga puno, medyo madilim at tanging ang liwanag lamang mula sa di kalayuang street light at pag tumamatama sa kanilang pwesto ang panaka nkang pagdaan ng mga sasakyan.

Tulad ng dati wala na naman silang imik, nagpapakiramdaman lamang.

Sa di kalayuan ay natanaw nila na may humintong isang sasakyan sa isang na nakatambay na lalaki… lumapit ito at nakipagusap sa bukas na bintana ng sasakyan. Ilang sandali lang ay may isa pang lalaki na lumapit din, mukhang mas bata at mas maganda ang katawan…nagkausap…nagkapresyuhan…at mayat maya ay umikot ang panglawang lalaki sa may passenger seat at sumakay ito.

Napatawa ng mahina si Geoff, dito ay napatitig sa kanya si Anthony mas lalong lumalabas ang kakaiba nitong appeal kapag ito ay nakatawang ngiti at ang hagod ng boses na mahina. 

“Ganyan ang kalakaran dito…Mas gwapo, mas bata, mas maganda katawan…mas maraming kostumer at syempre mas malaki ang kita.” Sambit nito na nakangiti.

“Bakit niyo ginagawa ito?” ang tanong ni Anthony.

Nawala ang ngiti sa mga labi Geoff at gumuhit sa mga mata nito ang kakaibang lungkot. Salamat na lamang sa dilim at hindi iyon napansin ni Anthony.

“Ano ba nga bas a palagay mo ang dahilan?” balik tanong nito at humigop muli sa kanyang kape.
“Pera.” Sagot nito sa tonong iyon lang ang maaring dahilan.

Naramdaman ni Geoff ang parang kurot sa kanyang dibdib sa tono ng pagkakasagot nito. Hindi niya pinahalata na sya ay nasakatan atpinakawalan na lamang niya ang isang pagak na tawa.

“Ano pa nga ba?...” sulsol pa niya. “Yun lang naman ang dahilan hindi ba?” dagdag pa nito. At hindi niya naitago ang pagigijng sarkastiko ng kanyang tinuran.

Marahil ay nakaramdam si Anthony, “Sorry I didn’t mean it… I didn’t mean to-…”

“Okay lang. Totoo naman eh.” Pagputol niya sa mga sasabihin pa sana nito.

“Pera naman talaga ang dahilan, pera…” idiniin niya ang huling salita bago pinagpatuloy “pera ang nagpapaikot ng mundo.”

Tinitigan lang siya ni Anthony at pilit na inaaninag ang mukha nito sa dilim. Hindi siya maaring magkamaki na dama niya ang pait at paghihirap nito. Na sa bawat ngiti nito ay may nakatagong kirot.

Nanaig uli ang katahimikan sa kanilang dalawa. Ilang minute din silang nagpapakiramdaman ng biglang tumayo na si Geoff.
“Panu ba yan…kailangan ko ng sumibat.” 

“Sandali lang..” napatayo na rin si Anthony. Humugot ito sa bulsa, inilabas ang wallet at kumuha ng dalawang libong buo sabay abot sa kanya.

“Thanks for the time.” Napatingin si Geoff sa perang iniaabot nito. Gumuhit ang kirot sa mukha nito ngunit nagawa nitong abutin ang pera. Kinuha nito ang isa at ibinalik niya ang isa.

“Sobra sobra ito…isa pa wala naman tayong ginawa. At wag mong ipilit na ibigay sakin yan dahil hindi ko tatanggapin..” nginitian niya si Anthony sabay talikod dito.

-----
Hirap, ngunit nagawang buksan ni Rob ang isang box at duon ay may kung ano itong hinanap.

“Wag mung sabihing may regalo ka na naman sakin?” ang patuksong sabi ni Nel “Maniniwala na ako niyan na ako talaga ang paborito mo sa lahat samin dito. Well kung sabagay hindi kita masisisi… sa kapogian ko ba namang ito?” sabay lagay ng kanyang nakaunat na hinlalaki at hintuturo sa ilalim ng kanyang baba at kumindat sabay ng napakatamis na ngiti kay Rob.

Napailing lang at napangiti ito sabay kuha ng isang putting envelope sa box.
Sa nanginginig na kamay ay iniabot niya ito sa kanya.

“Ano yan?” tanong ni Nel ng may pagtataka.

“Buksan mu lamang yan pagkatapos mong maisulat ang kabuuan ng kwento ko.”  ang sabi nitong seryoso ang mukha. “Napakahalaga niyan sakin.” 

Inabot ni Nel ang puting envelope at nagtatakang nakatingin sya dito. Marahil ay matagal niyang pinagmamasdan at nagiisip kung ano ang laman niyon dahil ng lingunin niya si Rob ay payapa na itong natutulog… marahil ay dahill sa kapaguran.

Napangiti si Nel at isinilid niya ang envelope sa loob ng librong pinagsususlatan niya. Kinuha niya ang kanyang bag sa may paanan ni Rob at tinungo ang pintuan. Bago siya tuluyang lumabas ay sinulyapan niyang muli si Rob na mahimbing na sa pagkakatulog.

Bukas kaya? Maitutuloy pa kaya nila ang kwentuhang iyon? Ang libro…seryoso kaya ito at naniniwala kaya itong maisusulat niya lahat ng kanyang ikinukwento, magagampanan kaya niya ang ipinangakong siya ang magpapatuloy ng pinapangarap ntitong makapagsulat ng isang libro? Isang kwento ng pag ibig, pag-ibig na hindi pa lubos na natatanggap ng lipunan.  Mabigat at may pagaalalang isinara ni Nel ang pintuan.