Ang Kwintas, ang Snickers at Si Patrick. (Part 31)

Salamat sa mga patuloy na sumusubaybay ng series na ginawa ko. Ganun din sa mga silent readers na nagbabasa rin ng series ko. Nawa'y kung merong mga GRAMMAR FLAWS kayo na makikita especially this EPISODE, ipagpaumanhin ninyo na lang kasi first time ko lang magsulat.

Sa pagkakataong ito, gusto ko munang sabihin sa inyo na every new year, lagi kong naalala si Cheney maybe because of her memories with her every new year na lagi kaming magkasama. Well Cheney, kung nasaan ka man ngayon, I hope you'll be safe there. Patrick and I will never forget you!! I LOVE YOU, CAKIE!!

Salamat din sa mga:

Kaibigan ko, kaklase ko sa block section ng MBA sa PLM, mga ka-officemate ko na habang tina-type ko ito ay binabasa ng patago ang nobela ko, sa bestfriends ko at mga barkada ko, at higit sa lahat, kay Patrick na siyang naging dahilan para makapagsulat ako ng ganito. (Sino siya?! Well... Secret!! Hehehehe..)

Siyempre, sa mga avid readers na palaging nagko-comment ng nobela ko:
Sina Dada, jac, mArk, mcfrancis, j.v, -Ram, makki, Nujum, LightRundle, Erion, boy jazz, coffee prince( number one fan ng novel ko! Thanks ulit ah!!) Kuya Nitro, mga anonymous readers (mga mentor ko pagdating sa grammar and spelling) Ross ram, salamander, jeh, Aqua16, Sen Janus(Don't worry, i will post some of my missing parts of my story ASAP, but not now..) dark_ken(Ano na kaya nangyari sa last series niya? Hindi na ako updated eh..) jasper.escamillan, Ernes_aka_jun, Magno, Jay aka Jcoi, BourbonConan, chris018, jayfinap(in-add ako sa account niya at isa sa mga idol ko pagdating sa series) zenki, Ronn, ogie8906, at si JhayCie. Guys.. Sana nagustuhan ninyo ang story ko!!!



ANY COMMENTS, OPINIONS AND VIOLENT REACTIONS ARE AFFABLY WELCOME!!!

(This story is based on my real life. I changed the names of those persons involved including myself to keep our characters confidential and personal.)

Any commonality to any individual, place, or written works are absolutely COINCIDENTAL.

DISCLAIMER: The author withholds all his prerogatives to the work, and requests that in any use of this material that his rights are purely respected. No part of this story maybe reproduced or transmitted in any form or by any means: replicating, copying, duplicating or otherwise, without the prior consent or permission of the author himself.

To visit my accounts, just get me in track here, AyT?!:

Blog: http://pinnohy.blogspot.?com/

FB: http://www.facebook.com/pINNOHy

TWITTER: @pINNOHy (just follow me and I'll follow you back!!)

----------------------------------------------
Part 31

"Pare, mukhang may kaya 'tong batang 'to, tiba-tiba tayo dito!"

"Oo nga pare, kailangan nakuha natin yung bag niya, parang may kayamanan sa loob na kailangan nating makuha. Pre, jackpot tayo dito!!"

Habang natutulog sa may gilid ng simbahan, bigla akong naalimpungatan sa ingay na narinig ko. Bigla akong kinabahan. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Habang nagtutulog-tulugan, nararamdaman ko ang paglapit ng dalawang lalaki sa akin. Habang naririnig ko ang mga paglakad nila, sumasabay ang lakas at kaba ng dibdib ko. Hanggang sa...

"Hoy!! Anong ginagawa nyo sa binatilyong yan? Mga oportunista!"

"Teka, sino po ba kayo?!"

"Wala na kayong pakialam kung sino ako, umalis kayo sa kanya.. Hay naku! Kung hindi, tatawag ako ng pulis!"

Kumaripas ng pagtakbo papalayo sa akin ang dalawang lalaki. Sabay nun ang pagbangon ko sa kinahihigaan ko at nakita ko ang pamilyar na mukha.

"Aling Linda!!"

Napasigaw ako nang nakita ko siya. Si Aling Linda pala ang tumatawag sa akin. Lumapit siya sa akin at tinanong kung ano ang ginagawa ko dun.

"Iho.. Hindi ba sinabi ko sa'yo, siya lang ang pag-ibig mo.. Bakit mo siya iniwan!!"

"Aling Linda, ano po ang ibig nyong sabihin?!"

"Iho halika nga dito, ganito, kung ano ang ituturo ko sa'yo ito palagi ang susundin mo.."

Itinuro niya ang puso ko, pagkatapos nun ay bigla niya akong binigyan ng pagkain.

"Oh iho, alam kong gutom ka, kumain ka muna!"

Pinagsaluhan namin ang nakaplastic na ginisang munggo at pritong galunggong. Hindi ko alam na mabait pala siya, despite na alam niya kung sino ang lalaking nakatakdang mamahalin ko. Habang kumakain, ikinuwento niya sa akin ang kanyang nakaraan.

"Alam mo iho, ang pagsisisi ay laging nasa huli. Totoo yan! Ilang beses na akong nasaktan sa buhay ko.(biglang napahinto sa kinakain at ibinigay niya ang kinakain niya sa akin) oh eto pa! Mukhang gutom na gutom ka ah! Sige iho, iku-kwento ko sa iyo."

"Yung lalaki na iku-kwento ko sa'yo ay yung minsan sa buhay ko na minahal ako. Mahal na mahal ko siya. Siya kasi yung unang lalaki na nagpatibok ng mabilis sa puso ko. Nagmahalan kami, kaso sa huli iniwan niya ako. Hindi pala niya ako mahal. Masakit sa parte ko, kaya wala akong magagawa kundi hiwalayan ko siya at hanapin ang kaligayahan na hindi siya kasama. Ikaw iho, batid ko na hindi siya ang nakatakda sa'yo! Hindi siya yung lalaking nakatakda na mamahalin mo, aasa ka sa kanya, Oo! Pero, mabibigo ka lang!"

"Ano po ba ang ibig nyong sabihin?!"

"Huwag kang impokrito iho! Eto..(sabay turo sa puso ko) eto ang sundin mo! Huwag kang manhid sa pakiramdam mo! Huwag mong pahirapan ang sarili mo! Batid kong mahal mo siya! Sundin mo yun at makikita mo ang walang hanggang pagmamahal sa piling niya.. Teka iho, kukuha lang ako ng softdrinks na maiinom natin ah!"

Umalis si Aling Linda para kumuha ng sofdrinks sa ibaba, ano kaya ang ibig sabihin ng mga pahiwatig niya sa akin? Si Lei ba? Hindi ba si Patrick ang nakatakda sa akin? Hindi ba siya ang sinabi niya sa akin na nakatakdang mamahalin ko habang buhay? Kung sabagay, nagbago na si Patrick. Hindi na siya yung tulad ng dati na akala ko ay talagang mahal niya ako. Ang akalang pagmamahal na ibabalik namin ay mukhang suntok na lang sa buwan. Ang sakit pero kailangan ko itong tanggapin para sa relasyon namin. Mahal ko siya pero hindi ko ramdam sa kanya ang tunay pagmamahal.

Nag-ring ang CP ko at biglang tumawag si Lei.

"Kuya.. Alam ko ang nangyari sa'yo!! Tumawag sa akin ang mommy mo! Ayaw kasing sagutin ni Jan yung tawag ko kaya pupuntahan kita diyan. Wag kang aalis diyan kuya ah!!"

Si Lei. Siya ba ang sinasabi ni Aling Linda na mamahalin ko habang buhay? Pero hindi! Hindi siya yung batang si Patrick na minahal ko. Siya lang ang lalaking nakilala ko noong second year high school pa lang ako. Hindi!! Hindi maaaring siya ang nakatakda para sa akin.

Habang iniisip ko ang mga bagay na tumatakbo sa isip ko, biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Nararamdaman ko ang alaala sa piling ng kapatid ko. Bigla kong naalala ang pagmamahal na naramdaman ko sa kanya. Parang napakasaya ko kapag nasa piling niya? Hindi kaya siya?

Ilang minuto ang nakalipas at nakita kong lumalakad si Aling Linda sa harapan ko.

"Oh iho, softdrinks mo! Inumin mo na yan habang malamig pa. Ramdam ko na may pupunta ngayong gabi para tulungan ka. Mahalin mo siya, iho!! Mahalin mo siya!!"

Si Lei?! Pano niyang nalaman na pupunta si Lei ngayon? Teka, mukhang nakakahalata na ako ah! Siguro alam din nito kung kailan ako mamamatay. Alam niyang lahat eh! Parang wala na akong kailangang itago pa.

Habang kausap ko si Aling Linda, bigla kong nakita si Lei. Ang gwapo ng mukha niya at maskulado na siya ngayon. Naka-muscle type na t-shirt niya na bumabakat ang mga dibdib nito. Nakaka-in love!!

"Kuya! Halika dito! Bilis.."

Bigla akong tumayo sa harapan ni Aling Linda para salubungin si Lei.

"Hala.. Sige!! Humayo kayo at magmahalan! Kayo ang itinakda ng mahal na poong Sto. Niño at walang makakapigil sa pagmamahalan ninyo!!"

Sumigaw sa harapan ko habang naglalakad si Aling Linda. Napangiti tuloy si Lei ng hindi oras. Kinuha ko ang gamit ko sa gilid ng simbahan at lumakad papunta kay Lei. Pagpunta sa harapan niya mismo ay kinuha niya ang bag ko at inilagay sa likod.

"Ako na diyan, kuya.. Ayaw kong nakikita kang nasasaktan. Di ba sabi ko sa'yo hindi kita iiwan."

Napaiyak ako sa sinabi sa akin ni Lei. Nilagay niya ang bisig niya sa leeg ko at sabay humarap kay Aling Linda para magpasalamat.

"Salamat po Aling Linda! Pakakatandaan ko po ang sinabi ninyo sa akin!"

"Sige iho!! Humayo kayo! Pagkakaingatan ninyo ang pagmamahalan ninyo dahil mamamatay kayong magkasama habang buhay!"

Bigla akong nagulat sa sinabi ng matanda. Siguro nga dahil seryoso niyang sinasabi sa aming harapan ang mga bagay na yun. Umalis kami sa matandang nanghula sa amin tungkol sa pag-ibig ko habang patuloy pa rin na nakapatong ang bisig ni Lei sa leeg ko.

"Bakit ba ginawa sa'yo ng daddy mo yan?! And so what if you're gay? Wala siyang karapatan para pagsalitaan ka ng ganun!"

Ramdam ko kay Lei na alalang-alala siya sa akin. Kung siya lang talaga si Patrick at hindi si Jan, siguradong siya lang ang mamahalin ko.

"Ganito, I'm allowing you to stay temporarily to my aunty's house. Alam na niya rin ang nangyari sa'yo. Kailangan mong sabihin sa akin simula una hanggang huli kung bakit ka tinakwil ng daddy mo."

Tumingin ako sa mga mata ni Lei. Naisip ko na mahal ko rin si Patrick, pero kung patuloy akong sasaktan at pahihirapan sa kamay niya ay mas pipiliin ko na lang na mahalin si Lei.

Bumili siya ng pizza sa greenwich malapit sa simbahan para kainin namin sa bahay. Pagkatapos ay sumakay kami ng jeep. Habang nasa biyahe, nakakita kaming dalawang lalaki, siguro mga nasa 25-28 years old na nagho-holding hands habang may binabasang blog sa CP nila. Ang sweet nila kung tutuusin. Habang tinitignan, pumasok sa isip ko si Patrick. Simula nang nagmahalan kami nung nahuli ko siya na nagtatago sa katauhan ni Jan ay unti-unti kong nalalaman ang ugali nito. Malayong-malayo sa ugali ng Patrick na kilala ko nung bata. Bigla akong nakaramdam ng lungkot. Lungkot sa pangungulila ng batang Patrick na kilala ko at hindi sa Patrick na nasa piling ko ngayon.

15 minutes kaming bumibyahe hanggang sa nakarating kami sa bahay ni Lei. Binuksan niya ang gate at pinauna niya akong pinapasok. Pinabukas niya ang ilaw sa may tabi ng pintuan nila at inilagay ang bag sa sofa nila. Pumanik si Lei sa itaas ng bahay nila para magpalit ng damit at bumaba rin pagkatapos ng limang minuto.

"Kuya, just prepare yourself! Kailangan kong malaman simula una hanggang huli ang lahat. Hindi ko pa kasi gaanong kilala ang ugali ni Jan kaya gusto kong malaman ang ugali niya!!"

Kinuha niya ang pizza sa plastic nito at binuksan ang kahon. Niyaya niya akong kumuha ng isa pero tumanggi ako. Kailangan ko munang ilabas ang lahat ng galit, sama ng loob at lungkot sa unang taon ng relasyon namin ni Patrick.

"Nagsimula Lei noong naging kami. About 1 year ago. First year ako nun noong nalaman kong si Patrick at si Jan ay iisa ng dahil sa necklace at sa mga tumugmang imbestigasyon ko sa kanya, alam mo naman yun diba? Baby bro? Nasaktan ka pa nga nun noong una mong nalaman ang relasyon namin pero hanga ako sa pinakita mong katatagan sa gitna ng pag-iwan ko sa'yo."

"Tumagal ang tatlong buwan ang relasyon namin na lagi niya akong iniiwan sa ere. Kesyo busy daw siya sa practice ng laro niya,kesyo busy daw siya sa extra-curricular activity sa school nyo, at dumating pa sa puntong ako pa ang naging masama dahil nang-iiwan daw ako sa ere. Sinabi ko yun kay Gelo ang lahat, masakit pero kung mahal ko daw siya ay kailangan ko daw siyang intindihin, but that wasn't good enough for me nang nalaman nakita ko siyang may kahalikang babae sa gymn ng school ninyo. I was felt infuriated that time."

"Nag-sorry siya sa akin, pero tinanggap ko naman yun, mahal ko kasi siya eh. Lumipas ang ten months na minahal ko siya, pero mas naging narcissistic siya. Minsan nga, he got jealous to Joseph and Gelo and he keep insisting it na ginagawa ko raw yun. Naging mas harsh siya sa akin everytime he got used to see those friends of mine. Lagi niyang ginagawa sa akin yun. Minsan, dumating pa sa puntong nakatikim ako ng foul words sa kaniya, mga mura, below-the-belt na panglalait and the worst, papatayin niya ako."

Hindi ko na kinaya ang mga sumunod na istorya kaya tinigil kong pansamantala ang kinukwento ko. Biglang sumakit ang dibdib ko. Parang sinasakal hanggang sa hindi ko nakayanan at umiyak ako. Kumuha ng napkin mula sa pizza box na nasa gilid si Lei at pinunas sa mukha ko. Napansin ko na habang pinupunasan niya ako ay napansin ko ang kamay niya na tinitiklop parang may susuntukin. Nanggigigil yun at parang anytime, ay dadapo sa isang bagay na mapupuntirya niya.

"Lei, ito ang mas worst. Nakita niya tayong nag-uusap sa SM Manila. Naalala mo yun diba? Tapos hinila niya ako papalayo sa'yo pero wala kang nagawa. Pagkatapos nun ay sinampal niya ako at pinahiya sa labas ng SM na mababa at malanding bakla daw ako. Pinagbantaan niya ako na gaganti siya sa akin sa marahas na paraan. Bigla akong natakot nun. Nilapitan ko ang mga barkada natin at sinabing kailangan ko na daw siyang hiwalayan. Gagawin ko na sana pero, nung gabing yun, pagkagaling sa practice namin sa World Literature ay nakatanggap ako ng umaalimpuyos na sampal kay daddy. Oo, you heard it right! Sinumbong niya ako na karelasyon ko siya at sinabing bakla ako sa harapan ni daddy. Diba masakit yun?! Pinalayas ako ni daddy at tinakwil niya ako sa harapan ni mommy. Umalis ako ng bahay na hindi ko naipagtanggol ang sarili ko."

"Humingi ako ng tulong kay Patrick pero ayaw niya akong sagutin. Nahihiya naman akong lumapit sa mga barkada natin pati rin sa'yo kasi gabi na at nagpapahinga na kayo. Hindi ko talaga alam kung saan ako pupunta kanina, hanggang sa napadpad ako sa simbahan at dun nagpasyang palipasin ang gabi."

Hindi na ako pinagsalita ni Lei. Yumuko siya, pagkayuko ay bigla kong naramdaman ang mga patak ng luha niya sa bumababa sa binti ko.

"Kuya, kasalanan ko!! Kasalanan ko ang lahat! Nahihirapan ka ng dahil sa akin! Gusto ko lang kasi makita kang masaya sa piling ni Patrick pero, mas lumala pa ang sitwasyon. Tandaan mo ito Kuya, igaganti kita kay Patrick, kuya!! Igaganti kita!!"

Niyakap ko si Lei. Habang kayakap ko siya ay bigla niyang sinuntok ang mga binti niya. Marahas yun habang tumatagal. Pinigilan ko siya sa ginagawa niya pero malakas siya. Buong gabi kaming umiyak hanggang sa hindi na namin nakain ang binili niyang pizza para pagsaluhan namin.

Lumipas ang gabi na katabi ko siya sa ibaba ng sofa habang natutulog. Nakaupong naka-sandal ang ulo nito sa sofa habang nakahiga ako ng komportable. Una akong nagising sa kanya. Kita ko ang mala-anghel niyang mukha. Bigla kong naalala ang mga pinagsamahan namin ni Lei mula sa unang pagkilala hanggang sa pagkamatay ni Cheney at ngayong naghihirap kay Patrick. Hindi niya ako iniwan. Lagi siyang nasa tabi ko. Hindi ko maiwasang pumasok sa isip ko na mahalin siya tulad ng pagmamahal ko kay Patrick. Ibinigay niya ang lahat sa akin na kahit nasasaktan siya sa ginagawa ko sa kanya. Bilib talaga ako sa baby bro ko!!

Nagising siya. Nang nakita niyang nakatitig ako sa mata niya ay hinipo niyang bigla ang noo ko.

"Kuya, may pasa ka ah?! Teka, kukuha lang ako ng yelo at bimpo tapos gagamutin ko yang sugat mo."

Tumayo siya sa harapan ko at kumuha ng yelo, pagkatapos ay inilagay niya sa ulo ko. Dun ko naramdaman niya ang pagmamahal niya sa akin.

Lumipas ang buong araw na nasa bahay ako ni Lei. Nakita ko rin ang Tita niya at alam niya ang nangyari sa akin. Ok lang daw sa kanya na tumira muna ako pansamantala sa bahay nila, mas maganda pa nga kung forever na daw akong titira sa kanila, pero hindi naman pwede yun, nakakahiya kasi sa kanila eh.

Lumipas din ang ilang buwan na nakatira ako kay Lei. Napansin ko rin sa kanya na nagsasalita siya habang natutulog. Lagi niyang binabanggit ang pangalan ko at humihingi siya palagi ng sorry sa kasalanang ginawa raw niya sa akin, pero wala naman talaga. Naririnig ko rin habang natutulog siya na nami-miss daw niya ako at mahal na mahal. Kapag binabanggit niya sa akin yun, hinahalikan ko siya sa labi at napapangiti naman pagkatapos, Ayaw niyang nakikitang pumupunta ako sa sariling kwarto niya. Minsan, nasigawan niya ako nung nagtangka akong pasukin ang kwarto niya, pero nag-sorry naman siya sa akin pagkatapos. Laging tinutulungan ko sila sa gawaing bahay, lalo na si Tita. Naging mas close pa nga kami eh. Si mommy, lagi niya akong pinadadalhan ng pera sa ATM Card ko para sa baon ko at syempre para na rin makatulong kina Lei.

Lagi akong tine-text ni Jan pero hindi ko siya pinapansin. May mga bali-balitang papatayin niya ako. Bigla akong natakot, pero nandiyan naman si Lei para sumubaybay sa akin at magbantay. Lagi ko siyang kasama pagpasok sa eskwelahan. Minsan pinupuntahan ako nina Joseph, Nikol, Shaine at Hiro sa bahay nila Lei at dun nagbo-bonding.

October, 2006. Unang lunes ng buwan at pasahan ng mga requirements para sa class card. Kasama ko si Hiro papuntang school nun. Nakita ko rin sina Shaine at Nikol na naglalakad papuntang Lyceum para pumasok.

"Niks!! Jacob to!! Dito kami sa labas ng Mapua!! Punta kayo ni Shaine!!" Sigaw ko habang naglalakad sila papuntang eskwelahan.

Kaagad na pumunta sila sa kinaroroonan namin. Pinag-usapan namin ang mga gagawin sa birthday ng baby bro ko. Kailangan kasi namin siyang ma-suprise. Medyo tumagal ng ilang minuto yun hanggang sa sumikat ng napakatindi ang araw at napagdesisyunan namin na tumambay muna sa Puerta Parian.

Halakhakan, tawanan, laitan at biruan. Yun ang ginawa namin habang nakatambay sa ilalim ng Puerta Parian. Siguro less than 30 minutes kaming nakatambay nun. Magkakaiba ang uniform na suot namin pero ang samahan namin ay pinagtibay na ng panahon.

Habang nakikisaya sa barkada, nakita kong naglalakad si Jan na mag-isa papuntang Mapúa, mukhang papasok, nang bigla kong nakita ang isang babae na medyo matangkad sa kanya ng konti na mukhang model ang lumapit kay Jan. Nakita ko na lumapit siya kay Jan. Kinuha niya ang mukha nito at nakita ko ang isang eksena na tumatak sa buong buhay ko para magalit at masaktan sa ginawa niya.

"Jay, nakita ko yun. Wag kang in denial! Ang sakit ano?!"

Si Joseph. Nakita rin pala niya na hinalikan ng babae si Jan. Ang sakit! Para akong tinablan sa ginawa niya! Ang sakit na pinatawad ko sa kanya noon ay biglang bumalik. Napaiyak ako habang pinagmamasdan ang umaalimpuyos na pagpapalitan nila ng halik.

"Jay, wag ka nang tumingin, nasasaktan ka lang eh! Wag kang in-denial, baka kidlatan ka dito ng hindi oras at baka madamay pa kami." Sabi ni Joseph habang pinagmamasdan ko pa rin ang ginagawa ng dalawa sa labas.

Nakita ko si Lei na kasamang naglalakad ang mga kaklase nito. Napahinto siya. Mukhang nakita rin niya ang nakita kong pagtataksil na ginawa sa akin ni Jan. Napatingin siya sa akin. Tiniklop niya ang kanyang mga kamay. Nanginginig ito. Lumapit siya hanggang sa sinugod niya si Jan at kinompronta.

"Tang ina mo Jan! Putang ina mo!! Wala kang kwentang tao! Pinagtaksilan mo bestfriend ko! Pinaubaya ko siya sa iyo para mahalin mo, pero ano ginawa mo?! Iba ka talaga!! Ibang-iba ka!!"

Sinuntok ni Lei si Jan. Mukhang napuruhan sa mukha si Jan. Napahiga siya ng hindi oras sa nagliliyab na suntok na natanggap niya sa baby bro ko. Tumayo siyang bigla at inambahan din ng suntok.

"Eto gusto mo di ba, Lei? Eto!! Ayan!! Ano masaya ka na?! Masaya ka nang nakikita mong sinasaktan ko si Jacob! Ikaw namang may gusto niyan eh, hindi ako!"

Tumakbo ako papunta sa kanila para awatin sila. Kinuha ko si Lei sa likod samantalang kinuha ng barkada ko si Jan para maawat silang dalawa.

"Di mo alam Patrick!! Hindi mo alam!! Minahal kita!! Hinintay ko ang pagkakataon para makita ka't ipagpatuloy ang ipinangako mo, pero ano?! Sinaktan mo ako!! You ruined everything! My Life, My Ego and even My Love to you!!"

Sinampal ko si Jan sa harapan nilang lahat, pagkatapos nun ay tumakbo ako. Hindi ko alam kung bakit, pero na-disappoint ako sa ginawa niya sa akin. Minahal ko siya nung bata pa kami at umasa akong gagawin niya ang ipinangako niya sa akin bago siya lumayo sa piling ko, pero ano? Sinaktan niya ako! Hindi niya pinanghawakan ang pangako niyang mamamahalin ako! Na ipagpapatuloy ang naudlot naming pagmamahalan! Hindi ko siya kilala. Hindi siya si Patrick na minahal ko!

Tumakbo ako ng papalayo sa kanila. Hinabol ako ni Lei. Hindi ko ininda ang sakit ng paa ko at ang daan kung hanggang saan ako dadalhin ng aking mga paa. Tumingin ako sa likod at sinusundan pa rin ako ni Lei, hanggang sa naabutan niya ako at niyakap.

"Lei.. Ang sakit!! Ang sakit ng ginawa sa akin ni Patrick! Hindi siya ang first love ko! Hindi siya si Patrick!!"

Sinalo ako ng kanyang malalaking dibdib. Hinayaan niya akong umiyak ng umiyak sa kanya. Pareho kaming nakatayo sa gitna ng kalsada na nagdadalamhati sa nangyaring pagtataksil sa akin ni Patrick.

Dumating ang mga kaibigan namin, kinuha nila kami at dinala sa isang sulok malapit sa labasan papuntang San Agustin church.

"Jay, iiyak mo lang yan, nandito lang kami.." sabi ni Shaine habang hinihimas ang likuran ko.

"Tang Inang Jan yan!! Niloko ka!! Akala mo Jacob, hindi ko nakita yun, nakita ko yun! Ramdam ko ang galit mo, kaya tama lang na gantihan siya ni Lei sa ginawa niya sa iyo!" sabi ni Nikol habang nakatingin siya sa akin.

"Pwede ba, tama na yan, Niks, nasaktan na nga yung tao tapos gagatungan mo pa ng galit mo kay Jan, tama na yung nakaganti na si Lei at Jacob sa kanya ng malaman niya na mali ang ginawa niya sa kanya!" Sabi ni Joseph habang nakapatong ang baba niya sa kanyang kamao.

"Si Patrick! Sana hindi siya si Patrick! Hindi gagawin sa akin ni Patrick na kilala ko noon na lolokohin niya ako! Huwad ang Patrick na nakilala ko ngayon! Hindi siya ang lalaking minahal ko! Hindi talaga!!"

Panay ang tangis ko sa ginawang pagtataksil sa akin ni Jan. Bigla kong naalala noong mga panahon na nakilala ko siya. Ang mga pahiwatig niya na siya si Patrick at ang pagkakatuklas ng kanyang pagkatao, Hindi nga maitatangging siya talaga si Patrick.

Lumipas ang ilang buwan at tinutulungan ako ng mga barkada ko. Mas lalo nila akong iniintindi. Kahit nasaktan ako sa ginawa sa akin ni Patrick, pinadama naman nila sa akin ang pagmamahal na hindi ko naramdaman nung kami pa ni Jan.

Dumating ang birthday ni Lei. Nagulat siya sa supresang ginawa namin para sa kanya. At first, nagtampo siya sa amin dahil wala daw pumapansin at bumabati sa kanya, pero nawala ang lahat ng iyon noong sinelebrate namin ang birthday niya with a bang!

Si Lei ang laging umaalalay sa akin, ibinibigay niya ang bawat oras at panahon sa akin para makapiling siya. Kung tutuusin, para talagang magkasintahan kami dahil sa sobrang pagiging sweet namin habang pinipilit kong kalimutan si Jan at Patrick sa buhay ko.

Bisperas ng Pasko. Isang malamig at malungkot para sa akin. Hindi pa ako pinababalik ni daddy sa bahay mula ng ako't itakwil niya. Nasa bahay pa ako nina Lei nakikituloy.

Bigla akong nakarinig ng tawag mula sa CP ko at tinignan yun habang nagluluto ng kakainin namin nila Lei at ng Tita niya para sa tanghalian. Tinawag ako ni Lei para sagutin ko yun. Ipinagpatuloy ni Lei ang pagluluto ko.

Pumanik ako sa kwarto ni Tiffany at kinuha ko ang CP ko. Tinignan ko kung sino ang tumatawag sa akin at nalamang si mommy pala.

"Hello, mom!! Merry Christmas po!!"

"Anak, hindi ako mommy mo, daddy mo 'to!"

"Oh, dad!!"

Nagulat ako sa sumagot, si daddy. Bakit kaya siya tumawag sa akin ngayon?

"Anak.. Alam mo, nung maliit ka, isa sa pinakapaborito mong okasyon ang Pasko. Minsan, pinapasyal ka ng mommy mo sa mga favorite place mo lalo na sa Luneta. Pinapasyal ka namin dun, especially kasama ako."

"Dad, would you please, ayaw ko nang maalala yun, nasasaktan ako!!"

Narinig ko na umiiyak si dad. Bigla akong nanahimik at umupo sa kama ni Tiffany. Tama ba ang narinig ko? Si dad, umiiyak sa harap ko? Hindi ko alam ang gagawin ko. Sasagutin ko ba siya? Kailangan ko na ba siyang patawarin? Ipinagpatuloy ko ang pakikipag-usap sa kanya.

"Anak.. Sorry sa ginawa ko sa'yo!! Nangungilila ako sa'yo ngayong Pasko! Sorry kung naging makasarili ako sa'yo. Ginawa ko lang yun dahil sa mahal kita. Ayaw kong mabigo ka sa huli. Nasaktan ako habang pinapalo kita. Mahal na mahal kita!! Pwede ba bumalik ka na sa piling namin ng mommy mo?!"

Tama ba ang narinig ko? Pinababalik na ako ni daddy, biglang naibaba ko ang CP ko sa ibaba ng kama ni Tiffany. Bigla kong inalala lahat noong mga nakaraan Paskong dumating sa buhay ko na kasama sila. Wala akong maalalang hindi naging masaya sa kanila, lahat puro mga hindi makakalimutan!! Siguro kailangan ko na rin siya patawarin. Kailangan ko sigurong bumalik. Harapin ang kasalukuyan sa kanila at ibaon ang kahapon sa buhay namin.Nilagay ko ulit ang CP ko sa tenga ko.

"Dad.. So—.. Sorry dad!! Sorry kung naging burden ako sa inyo. Gusto ko lang naman na tanggapin ninyo ako kung sino ako tulad ng pagtanggap ninyo kay..."

"Sa Kuya mo?! Oo, tanggap ko na!! Tanggap ko na hindi siya katulad ko, katulad ka rin niya at ng isang kuya mo. Tinanggap ko yun anak! Gusto ko na magkakasama tayo ngayong Pasko at gusto kong maging isa tayo mamayang gabi."

Bigla akong umiyak. Siguro iyak yun ng pagkasabik! Nananariwa sa aking mga alaala ang mga panahong magkakasama kami ni daddy kapag Pasko. Biglang pumasok si Lei sa kwarto at pinapanood ako habang kausap ko si daddy.

"Dad, babalik ako! Don't worry!! We will celebrate Christmas later on!! Tatawag lang ako later pag nandun na ako!! I love you dad!! Merry Christmas!!"

"I love you too, anak!!"

Tumabi sa akin si Lei. Pinunasan niya ang mga luha ko. Alam niya na tatawag si daddy sa akin kaya hindi niya sinabi yun as surprise.

"Kuya, Congrats!! I know, this has been your momentous Christmas ever in your life!! Masaya ako sa'yo ngayon!!"

"Salamat Lei!! Salamat sa lahat!! Lagi mo akong tinutulungan sa problema ko!! You're always be my one and only bestfriend and my brother!! I owe my life to you!!"

"Ok lang yun kuya!! Teka, when will you be coming back in your home?"

"As soon as possible, Baby bro!! Baka mamaya!!"

"Good for you, well, sasabihin ko kay Tita about that. Mukhang malulungkot siya but I guess, she will understand you."

"Teka, luto na ba yung niluluto mo sa baba?!"

"Oo naman, Kuya!!"

Bumaba kami para kumain ng tanghalian. Tinolang manok yun kaya mukhang mas mapapalaban ako sa hapag ngayon!! Sinandukan ako ng pagkain ni Lei, pagkatapos ay kumuha na rin ako ng ulam. Sinandukan ko rin siya ng ulam at pagkatapos ay sabay kaming kumain. Iyun na ang pinakahuling tanghalian na pagsasaluhan naming dalawa sa bahay nila.

Umalis ako sa kanila ng alas sais ng gabi. Malungkot kong niyakap si Tita at sinabing babalik ako para bumisita sa kanila. Si Lei naman ay sinamahan ako sa labas hanggang sa sakayan at nagpaalam na rin sa kanya pagkatapos.

Saktong alas siyete ng gabi ako nakauwi sa bahay. Pagdating sa gate, kaagad akong niyakap ni daddy sabay halik sa aking leeg.

"Anak!! Welcome home!! Halika dito, bilis!! Magse-celebrate tayo ngayon hindi dahil Pasko kundi ang magse-celebrate tayo dahil bumalik ka ulit dito sa amin ng mommy mo."

Nandun si mommy at umiiyak. Kaagad ko siyang pinuntahan at niyakap ng napakahigpit.

"Anak!! Welcome home!! Mahal na mahal kita!!"

"I love you mommy and Merry Christmas!!"

Niyakap ko siya ng mahigpit. Mukhang nakita kami ni daddy kaya niyakap niya rin kami ni mommy. Para kaming na-reunited sa isa't-isa. Mahal ko silang lahat kaya mabigat para sa akin na iwanan sila.

"Ang drama naman natin!! Teka nga, sweetie, maghahanda lang ako ng pagkain natin at ise-celebrate natin ang Pasko na puno ng bagong pag-asa para sa bawat isa!!"

Si daddy. Siya ang magluluto para sa amin. Nakita ko sa harapan ang mga iluluto mamayang noche buena. May mga rekado ng spaghetti, camaron rebusado, menudo, pansit canton, kare-kare, morcon, at higit sa lahat, ang paborito kong ham at keso de bola na twing Pasko ko lang nakakain.

Nakita ko rin ang aso kong si Patrick. Na-miss ko siya kaya't tinadtaran ko ng mga halik sa ilong at pisngi nito. Kinuha ko siya at nakipagharutan sa asong hindi nakita since lumayas ako about past few months ago.

Lumipas ang ilang oras at mag-aalas nuwebe na ng gabi. Bumili ng dalawang case ng Colt-45 si daddy. Tinanong ko siya kung kanino lahat yun dahil bihira lang kami uminom ng alak at mukhang hindi ko mauubos lahat ng yun.

"Anak, may supresa kami sa'yo ng mommy mo."

Walang anu-ano ay biglang nakita ko isa-isa ang mga bisita namin. Ang Tita ni Lei, si Tiffany, si Lei, mommy ni Cheney at ang buong barkada!! Lahat sila pumunta para maki-pasko sa amin. Binuksan ko ang DVD set at doon nagsimulang i-celebrate ang kapaskuhan.

Iyun ang araw na hinding-hindi ko makakalimutan. Ang Pasko na kahit wala si Cheney sa buhay ko ay masaya kong ipinagdiwang yun kasama ang lahat ng mga naging bahagi ng buhay ko at buhay naming nina Patrick at Cheney.

Masaya rin naming pinagdiwang ang bagong taon, 2007 yun at medyo nalungkot ako dahil yun ang araw na nangako si Cheney sa akin na mahalin siya, pero imbis siya, si Patrick pa rin ang sinisigaw ng puso ko. Masakit para sa akin na saktan at pahirapan ako ni Patrick, pero, Ok lang yun, ang importante ay masaya naming ipinagdiwang ni Lei ang bagong taon na mabiyaya at nangakong hinding-hindi iiwanan ang isa't-isa kahit kailan.

Laging katulong ni mommy si Lei sa family business namin. Siya minsan ang nagiging inventory clerk na nagche-check ng mga bote na palagi ko ring ginagawa kapag walang pasok sa eskwelahan. Masaya naman daw siyang tumutulong sa amin kaya wala naman daw problema para sa kanya na mag-volunteer sa negosyo na ipapamana sa akin balang araw.

Sakto at dalawang taon ng kamatayan ni Cheney nang sinagot ko si Lei. Yup, we're now officially lovers! Kinuha ko muna ang basbas ni Cheney sa aming dalawa noong pumunta kami sa puntod niya. Siyempre, para kaming tanga na kinakausap ang sarili namin sa harapan ng puntod ni Cheney pero ayos na rin dahil wala namang tao sa paligid namin habang ginagawa yun.

Third year na kami sa pasukan at mukhang mabilis ang pagsapit sa amin ng 4th monthsary namin ni Lei. Niregaluhan niya ako ng snickers na throw pillow na malaki para may kaakap ako just in case na kailangan ko raw ng kayakap.

Nadama ko ang walang hanggang kaligayahan sa piling ni Lei. Naalala ko tuloy si Patrick sa kanya noong bata. Sana siya na lang si Patrick, ang nagmahal sa akin noon.

March, 2007 at isang araw pagkatapos ng birthday ko. Kaka-19 years old na ako nun. Nakatanggap ako ng tawag mula kay Jan.

"Hello! Jacob! Belated happy birthday! What's up?!"

Itutuloy..