No Boundaries - C5

Note: pasintabi na po at walang paalam at pasabi akong nagpost.. :-) salamat po sa owner ng blog na 'to na si mr jayson! sorry po kung ngayon ko lang nagawang makapag-post!

sana po ay magustuhan ninyo ang no boundaries!!

**************************************
Chapter V

Kasaysayan ni Stephanie

“Stephanie” tawag ng mommy ni Steph habang kumakatok sa pintuan ng kwarto niya “may bisita ka sa baba.”

“Sino po?” tanong ni Steph na tila nagiisip kung sino naman kaya yun.

“Basta babain mo na lang” dagling sagot ng mommy nya “mamaya ka na lang magbeauty rest.” Sabay ang mahinang tawa.

“Si mommy talaga” sagot ni Steph na may paglalambing sa tinig nito.

Wala pang limang minuto ay narito na si Steph at pababa sa hagdan “Andrew, ikaw pala yan., Ano naman ba ang naisipan mo at bigla kang nandito?”

“Wala lang masama bang dalawin ang mahal ko?” sagot ni Andrew na sinabayan pa niti ng ngiti na lalong nagpagwapo dito.

Si Stephanie Luisa del Carmen ay anak ni Teresita del Carmen na isang guro sa San Isidro National High School at ni Nacario del Carmen na isang Kapitan ng Baranggay. Hindi masasabing mayaman at lalong hindi mahirap. Kabilang sila sa kung tawagin ay middle class.

Isang mayuming dalaga si Steph, mabait, may takot sa Diyos at higit pang kapansin pansin ay ang kagandahan nito na talagang angat sa buong lalawigan. Matangkad na pang beauty queen ang dating. Matangos ang ilong, magandang mga mata na para bang laging nangungusap, maninipis na mga labi na labis sa pula, mahaba ang buhok na binagayan ang hugis ng kanyang mukha, maputi, balingkinitan ang katawan at higit sa lahat may tagla na karisma para mahulog ang sinumang lalaki sa unang sulyap pa lamang.

Mula pagkabata pa lamang ay suki na ng mga beauty contest si Steph. Sa tatlumpu’t limang sinalihan nito ay dalawampu na ang napapanalunan niya at ang iba ay runner-ups naman. Kahit hindi gusto ni Step hang ganuong mga buhay ay pinipilit niyang gawin dahil nakikita nya na sa tuwing mananalo siya ay labis na nagagalak ang mga magulang niya. Para kay Steph, wala nang mas hahalaga sa mundo kung hindi ang makita nyang masaya ang kanyang mga magulang.

Hindi pa man nagtatagal ang usapan ng dalawa ay nagtanong si Andrew “Steph, mahal mo ba ako?” nanatiling walang imik si Steph “please naman oh, sagutin mo na ako.”

“Andrew” sagot ni Stpeh

“Please tell me you love me too” pagsusumamo ni Andrew.

“I really love you Andrew, kaso –“ natahimik muli si Steph

“Kaso? Sige ituloy mo nakikinig ako”

“Let us wait for the right time to come.” sagot ni Steph

“Kailan pa iyong right time na yun?

“Sa palagay ko hindi pa ngayon ang tamang oras. Hintayin mo akong maging handa at maayos ko ang lahat.” sagot ni Steph “but I assure you, it will be soon.”

“Steph” tila may lungkot sa tinig ng binata.

“Alam mo sabi nga ni Nicco, pag ang mga bagay ay ginawa ng wala pa sa oras ay pihadong masasayang lang ito. Kailangan munang maging handa at siguraduhing maging hinog ang lahat para sa bandang huli ay hindi masayang o kaya ay manghinayang at mas maging masarap ang kalabasan.”

Ang nanay ni Steph ang adviser ni Nicco nung third year ito. Kaya’t kahit sa Colegio de San Isidro nag-aaral ang dalaga ay naging magkaibigan ang dalawa at alam ni Andrew ang tungkol sa bagay na iyon.

“Sige Steph, nakahanda ako para maghintay sa iyo.” malungkot na saad ni Andrew.

“Salamat Andrew” saad ni Steph “at isa pa nga pala” dugtong ni Steph “pupunta ako ng Australia. Kinukuha ako ng tita ko. Duon ako pinag-aaral ng college.”

“Steph” muli ay lumaganap ang katahimikan sa dalawa “nakahanda ako, hihintayin kita sa muling pagbabalik mo at sana nakahanda ka na sa pagbabalik mo.”

“Oo Andrew, pangako ikaw lang ang mamahalin ko.”

Di na nagtagal ay nagpaalam na si Andrew dahil tumawag ang kanyang Papa para magpasama sa isang appointment na pupuntahan nito.