Unexpected Love Chapter 25 (Jom & Jam)

Heto na po ang Final Chapter ng Unexpected Love.. salamat po sa mga patuloy na sumubaybay sa kwento kong ito.. eto ang kauna unahanng kwento na sinulat ko na umabot sa ending...

maraming...... maraming........ maraming........maraming.......... salamat po... kayo po ang naging inpirasyon ko kahit na umabot ako sa puntong gusto ko nang itigil ang pagsusulat ay andiyan kayo sa likod ko para supportahan ako.... at ipagpatuloy ang pagsusulat..

again... maraming salamat sa inyo....

-3rd-

________________________________________________________________________

____________________________________________________________

---------------------------------------Jom----------------------------------

Nagising ako.. panaginip lang lahat ng iyon.. nasa ospital parin ako at si jeffrey parin ang nakita ko sa loob ng kwarto namin, walang kahit sinong bisita. Nang may pumasok na nurse ay nag paalam ako kung pwede kong dalawin si Momy at si Jam pero di niya ako pinayagan, bigla daw kasi nag sabi si dok na wag kaming palabasin ng dito, at makakalabas lang kami dito pag dating ng araw na lalabas na kami ng ospital.

Kahit ang mga bisita ay nilalagyan na lang ng oras, bigla kaming nagtaka ni jeffrey kung bakit biglaan ang kanilang paghihigpit sa amin. Pero kahit papanu ay nakikita namin nag di kami maxadi napapagod dahil sa mga bisita at naging mabilis ang aming pag galing. 2 araw matapos kaming maconfine sa ospital ay pinayagan na kaming lumabas, pag labas na pag labas namin ng ospital ay agad naming tinungo ang kwarto ni momy pero laking gulat namin nang wala na dito si momy sinunod naming tinungo ay ang ICU kung nasan si Jam pero tulad ni momy ay wala na rin si Jam sa ICU, agad naming tinungo ang information center para tanungin kung asan ang 2 pasyente.

Ako: excuse me miss, asan na po ba ang pasyente sa ICU si Mr. Del Rosario? At yung isa pang pasyente si Mrs. Delcastillo na nasa Room 201

Nurse: ay sorry po sir pero ayon po sa record eh lumabas na po ang pasyente sa Room 201 at regarding po kay mr. del rosario na nasa ICU ay ayaw pong ipasabi ng kanyang mgaulang kung asan siya.

Ako: ganun po ba? Bakit po hindi saamin pina alam ang pag labas ng pasyente sa Room 201 kami po ang mga anak niya at kami na lang po ang natitirang mga kamag anak niya? Sino po ang kumuha sa kanya?

Nurse: ahhh ganun po ba... si Miss Joana Del Rosario po ang sumundo sa kanya kanina dito...

Ako: wait.. sumundo? You mean may malay na si momy?

Nurse: opo, kahapon pa po, nakak pag salita na nga po...

agad akong nabuhayan ng loob dahil sa narinig ko mula sa nurse, nilingon ko si Jeffrey at alam ko bakas sa mga kanyang mga mukha ang pananabik kahit na hindi siya nag sasalita.

Pag labas namin ng ospital ay nagulat kami pareho ni Jeffrey nang may lumapit sa amin na isang lalaki at saka kami inalalayan.

Ako: teka sino ka?

???: ahh sir, pinapasundo po kayo ni madam Del Rosario sa akin....

Nag tinginan kami ni Jeffrey at pareho kami nag tatanong at nag iisip kung sino si madam Del Rosario na nag pasundo sa amin....

Agad na kaming sumakay sa dala niyang sasakyan, at habang bumabyahe kami ay nag salita ulit ang driver...

Driver: sir matulog na lang po muna kayo at malayo pa ang ating byahe.. baka po mamayang hating gabi pa tayo makakarating doon or bukas ng madaling araw, depennde po... kaya nga po etong van ang ipinadala sa akin ni madam para maka pag pahinga kayo..

Ako: kukya.. pwede ba kaming mag tanong kung sinong madam ang tinutukoy mo?

Driver: sorry po sir, pero kabilin bilinan po si madam ay huwag ko daw po sabihin sa inyo...

Jeffrey: kuya may balita ka ba kung asan si Jam?

Driver: ahhh si sir Jam po... meron po....

Ako: talaga kuya... pwede mo bang sabihin kung asan siya?

Driver: sorry din po sir pero bawal din po eh...

Ako: bakit naman, ang daming bawal ha.. kaibigan naman kami ni jam ah...

Driver: sir... mahigpit po iyon na bilin sa akin ni madam.. isa pa po ang sabi niya sa akin ay pag nagpumilit daw po kayo ay sabihin ko sa inyo pero sa isang kundisyon...

Ako: anu ba ang kundisyon na iyon??

Tahimik lang na nakikinig sa amin si Jeffrey, ewan ko kung talagang ugali niya ang maging tahimik at hindi makisali sa mga usapan pero sa kanyang pagmamasid ay bakas din sa ukha niya ang pag tataka at pananabik..

Itinigil ng driver ang sasakyan sa isang kanto at saka siya humarap at nag salita

Driver: sir Jom... ang sabi po sa akin ni madam ay sasabihin ko lahat sa inyo pero ang kapalit nito ay di niyo daw po makikita pa si sir jam....

Jeffrey: sige manong.. huwag mo nang sabihin.. sorry ha kung naging makulit ang kapatid ko...

Di ako makapagsalita ang lupit naman ng kundiyon.. sino kaya ang madam Del Rosario na yun? Si Tita Ana kaya ito or si Joana? Kahit na may nga tanong pa ako na gusto kong itanong ay di ko na ito itinuloy pa dahil baka totoo ang banta na iyon at talagang di ko na siya makita pang muli. Napag pasyaan namin ni Jeffrey matulog na...

Makalipas ang ilang oras ay ginising kami ng dirver..

Driver: sir.. sir... sir...

Ako: asan na tayo? Andito na ba tayo?

Driver: wala pa po sir... tumigil po tayo para makakain din naman po kayo... kung hindi ko nakita ang oras ay muntik ko na po makalimutan..

Ako: asan na ba tayo? Malayo pa ba?

Driver: mejo po... mga 8-10 hours pang byahe sir...

Jeffrey: naman.. ang layo naman pala... kuya.. meron ba tayong pwedeng mapag bilhan ng bandage jan?

Driver: bkit po sir?

Jeffre: kasi po baka bumuka ulit ang sugat ko.. nakakapagod kasi ang bayhe.. di pa tuluyang nag hihilom ang sugat ko eh... baka lang.. kaya lalagyan ko ng bandage para maiwasan ang pag buka nito...

Ako: akala ko ba tinahi na yan ng mga doktor?

Jeffrey: oo tol.. kaso nagbabakasakali lang ako.. baka sa tagal ng bayahe natin ay bumukha ito lalo na naka upo lang ako sa pag tulog...

Driver: sige po sir.. hahanapan ko po kayo.. maghintay na lang po kayo diyan sa loob ng restaurant na yan...

Nilingon ko ang restaurant na sinabi ng driver sa amin.. natatakam ako, at bigla akong nakaramdam ng gutom pero wala ako pera pambayad.

Driver: sir.. kung iniisip po ninyo na baka wala kayong pambayad diyan ay wag po kayong mag alala, sabihin niyo lang po ang pangalan ni sir Jam at makaka kain na ho kayo jan ng libre...

Agad kaming napalingon ni Jeffrey sa driver may halong pagtataka. Agad ata itong nakuha ng driver at sinagot nanamn niya ang mga tanong...

Driver: sir.. huwag po talaga kayong mag alala.. ang isang auntie ni sir jam ang may ari ng restaurant na yan at dito laging tumitigil ang buong ankan ng Del Rosario pag nagkakaroon ng isang special gathering ang buong ankan...

Nag tinginan na lang kami ni Jeffrey pero kahit na nag aalangan ay dahan kaming pumunta sa loob ng restaurant.

Pag pasok namin ay agad kaming sinalubong ng isa sa mga staff at binati kami nito

???: oh good evening po sir... kayo po ba si sir Jom at sir Jeffrey? Tuloy po kayo, follow me sir dito tayo...

Nag taka kami at kung bakit parang inaasahan nila na darating kami. Dahil na rin sa gutom na aming agad na naramdaman ay di na kami pa nagtanong bagkus ay agad na kaming sumunod sa kanya, pina upo niya kami sa isang mesa at doon niya kami hindaan ng pagkain. Nakaka takam ang kanilang pagkain at halatang talagang pang mayaman ito dahil sa Fine Dinning ang kanilang restaurant. Di ko alam na meron palang restaurant ang ankan ng Del Rosario kahit na magkakilala si momy at ang mga magulang ko at kahit na magkababata kami ni Jam ay hindimg hindi niya ito nasasabi sa akin.

Nabusog kami pareho ni Jeffrey sa aming mga kinain ilang minuto lang ay nakita namin ang driver na papalapit sa amin at saka niya kami iyang tumayo na at lumabas ng restaurant napansin din namin na tumango lang siya at saka tuluyan na kaming bumalik sa sasakyan, saka bumiyahe ulit kami at doon naipag patuloy namin ni Jeffrey ang aming pagtulog.

Makalipas ang ilang oras ay muli kaming ginising ng Driver at ang sabi ay nakarating na daw kami.

Manghang manghha ako sa hisura ng lugar, wala kami sa isang bahay kundi nasa isang mansyon na ala resort ang dating. Nang malapit na kami sa main door ng malapasyong bahay ay agad itong bumukas at agad na bumungad sa amin ang isang malalakas na bati..

Lahat ng tao: Good Evening Del Castillo Brothers!! Welcome to the Del Rosario Mantion!!

Nagulat kami dahil sa sobrang dami ng mga tao sa loob na tila may party at ang karamihan sa kanila ay either naka Formal or naka Cocktail. Ilang segundo lang ay may nagsalitang isang babae sa sa mikropono

???: good evening ladies and gentelmen, i am Joana Marie Del Rosario and i would like to welcome out guests the Del Castillo Brothers... welcome to the Del Rosario Family...

Agad na nag silingunan ang lahat sa amin ni Jeffrey at lahat at naka ngiti di namin alam kung ang iba ay nakangiti dahil sa napilitan lang sila o talagang natutuwa sila sa aming pag dating..

Joana: but before the occation starts.. i would like to call on Madam Del Rosario to give her message to our guests..

Nakita naming umakyat si Tita Ana, doon namin napag tanto na siya pala si Madame Del Rosario, nakalimutan kong sila Jam pala ang head family ng Del Rosario Clan.

Ana: una sa lahat.. gusto kong humingi ng paumanhin sa ating mga panauhin, kay Jeffrey, at lalong lalo na kay Jom.... ako na hihingi ng sorry.. sorry dahil sa amin ay ganito ang kinalabasan ng lahat, sorry dahil sa tumutol kami sa naging relasyon ninyo ng anak ko. Sa una natakot kami na pumasok sa ganoong relasyon ang aming anak dahil sa alam naming walang kasiguraduhan ang ganyang relasyon, pero napatunayan mo na talagang mahal na mahal mo ang anak ko, at handa mo siyang ipaglaban kahit na hanggang kamatayan at ganoon din ang anak ko sayo napatunayan ko yan nito lang dahil sa nangyari, nabawasan man ang Del Rosario Clan ng isa ay masaya naman akong ipinamamahagi na madadagdagan naman tayo ng tatlong miyembro. At kayo yun dahil simula sa araw na ito, ay bahagi na kayo ng Del Rosario Clan.

At muli ay nagpalakpakan ang lahat ng tao sa aming paligid bumaba si Tita sa entablado at muling bumalik si Joana..

Joana: bago tayo muling mag saya ay gusto ko ibahagi ang munting sorpresa ko kina Jom at Jeffrey..

Gumilid ang mga tao at unti unting inilapit sa amin si Momy naka wheel chair ito gising na si momy, pero meron itong mga involuntary movements, tumakbo kami sabay ni Jeffrey at niyakap si Momy.

Kami: momy.. thank god your ok...

Jeffrey: sorry po momy..

Ako: ako rin po momy... sorry din po

Anabeth: wakit.... kwayo... wagsosowy?

Ako: kasi po dahil sa amin... kaya ka po napahamak...

Anabeth: wokey... wang....yun.... was...wong....was... wasawa..... kwayo... wasawa.... wa..... win.... wako....

Kami: mahal na mahal ka namin.. momy..

Anabeth: Yom... Yefwi... wahal.. kwo.. win.. kwayo... sa...sawamat.. hat... wigtas.. kwayo... si.. Yam? Hasan.... siwa?

Ako: di ko po alam momy.. ayaw pong sabihin sa amin kung asan siya...

Joana: Jom.. may nag hihintay sayo...

Pag lingon ko sa likod ko ay nakita ko si Jam na nakaratay parin sa isang kama at may swero pa ito, naka bihis din si Jam.. White Coat na para siyang ikakasal...

Joana: ok na daw si Jam... napaka bilis nga daw ng recovery niya sabi ng mga doktor.. pero ang di nila maintindhan ay kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa siya nagigising na kung dapat nga daw ay gising na siya...

Agad akong lumapit kay Jam at saka, kinausap ko siya at saka ginawaran ng isang halik.... wala akong paki alam kung anu isipin nila tutal tanggap nanaman ng kanyang momy at dady ang aming relasyon kaya wala na ako paki alam sa iba pang miyembro ng Del Rosario Clan..

---------------------------------------Jam----------------------------------

Matapos ang mga kaganapan ay alam kong halos mag agaw buhay na ako, gusto ko na rin namang mamatay sa mga oras na iyon oero isang boses ang nagbibigay sa akin ng lakas para lumaban.

???: Jam..... Jam.... huwag kang susuko... kaya mo yan....

Ako: sino ka?

???: ako-ikaw jam...

Ako: huh? Di ko maintindihan...

???: ako si Jake... noon pa man ay mas ginusto kong ikaw ang mabuhay.... ibinigay ko sayo lahat JAM... kaya huwag kang susuko..

Ako: JAKE?

Jake: oo Jam... ako ang kakambal mong nawala sa loob sinapupunan ni momy... ako ang nag sakripisyo para mabuhay ka....

Ako: Jake... panu kung ayaw ko na? panu kung kuntento na ako sa kinalabasan?

Jake: Jam... di ka pwedeng sumuko... may isang tao na naghihintay sayo...

Ako: sino?

Nakita ko ang van namin at nang makita ko ang nasa loob ay nakita ko si Jom at si Jeffrey na mahibing ang tulog nila... ilang saglit lang ay parang nag rewind ang nakikita ko at naibalik ito sa loob ng ospital kung saan ay nakita ko na muntak na rin sumuko sa akin si Jom pero di niya ito ginawa dahil mahal na mahal niya ako..

Naiyak ako sa mga nakita ko, alam ko rin namang may iba pang tao ang naghihintay na magising ako muli... nakakaramdam na ako, at naririnig ko na rin ang kanilang mga usapan ng bahagya.. doon ko nga narinig ang mga doktor na namangha sa bilis ng aking recovery...

Muli kong kinausap si Jake at tinanong ko siya..

Ako: jake... anu pa ba ang mga alam mo tungkol sa akin?

Jake: Jam.. paka tandaan mo na ang lahat ng alam mo ay alam ko rin ang lahat ng nararamdaman mo ngayon ay nararamdaman ko rin.. pero lahat ng iyon ay nararamdaman ko dahil sa iyo Jam.. hindi sa ayaw kong sumuko ka dahil sa akin, ayaw kong sumuko ka dahil sa may isang tao na mas higit na malulungkot pag nawala ka kaya ang gusto ko ay lumaban ka, pilitin mo ang katawan mong imulat ang mga mata mo at sigurado ako ang unang tao na makikita mo ay ang taong pinakamamahal mo...

Pagkatapo niyang mag sabi noon ay di na siya muli pang nagparamdam sa akin, magulo parin ang isip ko, parang gusto ko na rin talagang isuko ang lahat hanggang sa...

???: Jam... wake up Jam... im here....

Isang matamis na halik ang naramdaman ko...

Pag mulat ng mga mata ko ay si Jom ang agad kong nakita, at bakas sa mukha niya ang kasiyahan dahil sa pag gising ko....  unti-unti kong iniangat ang aking isang kamay para hawakan ang pisngi ni Jom at nang magtagumapay ako ay doon na bumuhos ang aking mga luha.... doon ko napatunayan na totoo ang mga sinabi sa akin ni Jake. May isang tao na lubos ang magiging kasiyahan pag gising ko at at unang taong makikita ko ay ang taong pinakamamahal ko...

Mangiyak iyak ulit siyang nagsalita

Jom: thank god Jam.. buhay ka...

Nag palak pakan ang lahat, at kahit na mejo mahina pa ako ay doon ko naaninag si tita anabeth, naka wheel chair siya, siguro nagkaroon ng minor damage sa utak niya dahil sa nangyari, kahit na di siya makagalaw ng maayos at makapagsalita ay bakas na sa mukha niya ang kasiyahan dahil sa ligtas ako at at kanyang mga anak.

Kahit ako ay naging masaya din, muli kong pilit na inilibot ang mga mata ko para makita ko ang kung asan ako at kung sino ang mga taong nandoon. Doon ko nakita si Momy at Dady na masaya pati na rin ang buong nakan ng Del Rosario, si Paul at ang kasintahan niyang si Endward, Si Anton at Aelvin, at doon ko rin nakita ang pagiging sweet sa isa’t isa ni Insan at ni Jeffrey.

Makalipas ang ilang buwan ay tuluyan na akong nakarecover si tita anabeth naman ay nakakapagsalita na ng mejo direcho pero may kauting mga involontary movements parin siya. Kami na ang nag patuloy ng pagpapatherapy kay tita.

Si Paul ay bumalik na rin ng Amerika at isinama niya si Edward at ang huling balita namin ay napakasal na raw sila doon, si Insan naman at si Jeffrey ay nakapagpakasal na at ang huling alam ko ay 6 na bwan nang buntis si Joana sa pangalawang anak nila ni Jeffrey. Si Anton naman ay nabigla kami nang pinagtapat niyang sila na rin pala ni Aelvin, pareho na silang nagsasama sa isang bahay habang nag tatatrabaho sila.

Kami ni Jom ay pumunta ng Europe at doon na kami naman ni Jom ay nakapag pakasal na rin kami at masayang nagsasama, nakahanap din kami ng isang ospital na kung saan ay doon namin napabuo ang aming unang Test Tube Baby ni Jom.

Sa tuwing sumasapit ang aming monsary ay muling pinapatugtog namin ang kantang

For the way you changed my plans
For being the perfect distraction
For the way you took the idea that I have
Of everything that I wanted to have
And made me see there was something missing (oh yeah)

For the ending of my first begin
(Ooh yeah yeah)(ooh yeah yeah)
And for the rare and unexpected friend
(Ooh yeah yeah)(ooh yeah yeah)
For the way you're something that I never choose
But at the same time something I don't wanna lose
And never wanna be without ever again (oh oh)

You're the best thing I Never Knew I Needed
So when you were here I had no idea
You're the best thing I never knew I needed
So now it's so clear I need you here always
My accidental happily (ever after oh oh oh)
The way you smile and how you comfort me (with your laughter)
I must admit you were not a part of my book
But now if you open it up and take a look
You're the beginning and the end of every chapter (oh oh)

You're the best thing I never knew I needed (oh)
So when you were here I had no idea
You're the best thing I never knew I needed (that I needed)
So now it's so clear I need you here always

Who'd knew that I'd be here (who'd knew that I'd be here oh oh)
So unexpectedly (so unexpectedly oh oh)
Undeniably happy (hey)
Said with you right here, right here next to me (oh)
Girl you're the...

You're the best thing I never knew I needed (said I needed oh oh)
So when you were here I had no idea
You're the best thing I never knew I needed (needed oh)
So now it's so clear I need you here always
Baby baby
Now it's so clear I need you here always

Sino nga ba naman ang mag aakalang makakapasok ako sa ganitong uri ng relasyon, at makakayang ipaglaban ito na kahit hanggang kamatayan. Ika nga nila “always Expect the Unexpected” and the same goes with Love... di natin kayang hulaan kung kailan tayo iibig. Dahil ang pag ibig ay kusa itong darating at kusa natin itong mararamdaman.

WAKAS.....