Unexpected Love Chapter 24 (Multiple PoV)

heto na po ang Chpater 24 ng Unexpected Love.. sana po magustuhan ninyo... malapit na malapit na po ang ending ng Unexpected Love...

maraming salmat po sa mga sumusuporta sa Unexpected Love at sa akin.. you guys are my inspiration para ipagpatuloy ko ang pag susulat....

maraming...... maraming........ maraming........ maraming....... salamat po.......

------------Jom--------

Kahit na hinang hina ako nang nakita ko ang pagbagksak ng katawan ng taong mahal ko ay di ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para tumakbo at yakapin siya. Wala nang malay si Jam at ang damit niya ay halos mapuno na agad ng kanyang dugo pilit ko itong tikapan ng aking mga kamay para kahit papanu ay mabawasan ang pagdurugo maging sila ay pilit na lumapit para alalayan si Jam, si Joana naman ay pinuntahan ang kanyang kuya na may tama din ng baril sa likod pero sa kasamaang palad ay wala nang buhay si Brad, doon namnin napagtanto na tumagos pala ang balang tumama kay Brad sa likod.

Kinarga ko ang katawan ni Jam at isinakay namin ito sa kotse nila Aelvin at saka dirediretcho kami sa ospital, at nang makuha na si Jam ng mga doktor ay ako naman at si Jeffrey ang inasaikaso din ng iba pang nurse. Pagkatapos ay ipinaconfine na rin kami dahil sa mga sugat, pasa, at mild dehydration na sinapit naming magkapatid. Si Jam naman ay wala paring malay at kasalukuyang nasa ICU dahil sa dalawang tama ng bala sa tiyan at isa malapit sa dibdib. Buti na lang daw at nakaligtas pa xa. Nalaman ko rin na sa parehong ospital din pala naka confine si momy.

Minabuti ko na lang na magphina na muna ako para makabawi ako ng lakas, si Jeffrey naman ay nasa maayos nang kalagayan, isang daplis lang ng bala ang tinamo niya sa may hita. Hinimatay siya dahil na rin sa kakulanagan ng lakas, at pagkain.

Kinaumagahan ay binigyan ako ng pahintulot ng doktor na bisitahin si momy at si Jeffrey, si Jam ay wala paring malay at patuloy na nasa critikal na consdisyon. Pag dating ko sa kwarto ni Jeffrey ay nakita ko na gising na siya at kahit papanu ay nakagagalaw na rin.

Ako: tol.. kumusta ka na?

Jeffrey: ok lang ako tol.. si Jam... kumusta?

Ako: critial pa rin daw ang lagay niya tol...

Jeffrey: kasalanan ko to tol.. kung di ko sinabi.. kung kinimkim ko na lang.. sana... wala tayo sa ganitong situwasyon ngayon...

Ako: tol.. wag mong sisisihin ang sarili mo... ako dapat ang sisihin dito, dahil kung di dahil sa pagmamhal ko kay Jam ay di siguro tayo magkakaganito.. kaya tol... wag mong sisihin ang sarili mo ok....

Jeffrey: tol.. si momy.. kumusta na siya?

Ako: bibisitahin ko nga tol... pinayagan ako ng doktor na bisitahin siya sa kwarto niya... gusto mo sumama?

Jeffrey: ewan ko tol.. di ko alam.. parang di pa ako pwedeng lumabas dito eh...

Nilingon ko ang nurse na umaalalay saakin na parang nagpapaalam kung pwede kong isama si Jeffrey sa pagdalaw kay momy. Agad naman itong nakuha ng nurse at saka tinawag ang isang doktor para makahinig ng ermiso kung pwedeng lumabas si Jeffrey ng kwarto. Agad namang pumayag ang doktor na mabisita namin si momy nang sabay... pareho kami ni Jeffrey naka wheelchair na inihatid sa kwarto ni momy at sa pag pasok namin ay doon ako parang biglang inagawan ng lakas nang makita ko ang ponakamamahal kongina na wala paring malay at maraming mga life support machines ang naka kabit sa kanya. Inilapit kami ni Jeffrey sa tabi ni momy at saka akonagsalita na sinundan din ni Jeffrey

Ako: momy... ako to.... so Jom... momy...

Jeffrey: momy.... andit na kami.... ligtas na kami.... please....

Sa aming sinabi ay parang lumundag ang aming mga puso nang nakita namin ang pag galaw ang isa niyang daliri..

Iyon lang ang nagawa ni momy pero para saaming magkapatid ay napakalaking bagay na iyon. Alam namin ligtas na si momy at nasa way of recovery na siya ilang minuto lang kami doon nanatili gawa nang kailangan din naman naming magpahinga para tuluyan din kaming makapag recover. Pag labas namin ay nabigla kami nang inihatid kaming magkapatid sa iisang kwarto sa halip na magkahiwalay nang kwarto. Tinanong ko ang nurse at doon namin nalaman na si Paul mismo ang nag request na ilagay na lagn kami sa iisang kwarto para magkasama kaming dalawa.

Ilang minuto lang ang nakalipas nang makapasok kami ni Jeffrey sa aming kwarto ay pumasok ang buong barkada at doon ko ipinakilala si Jeffrey ng pormal sa kanilang lahat..

Aelvin: oh gising na pala ang kambal.....

Anton: oo nga.. dude no offense pero cnu ba talaga sa inyo si Jom at sino si Jeffrey.. because we really cant tell the diffrence...

Nagtinginan kami ni Jeffrey at saka nagsalita.

Ako: dude.. kahit kami di namin alam kung may pagkakaiba kami pero, tust me ako ito at siya si Jeffrey ok...

Joana: panu mo nasabi yan? Aber...

Ako: Jo.. niligawan kita at naging tayo because of Jam ok and you lost your virginity with me.. and Paul.. we have a past... happy?

Natameme sila sa narinig at saka nagtawanan na kami maging si Jeffrey na walang kaalam alam ay naki tawa narin amin..

Ako: so guys.. let me formally inroduce my twin brother sa inyo... si Jeffrey Del Castillo

Isa-isang lumpit silang lahat at skaa nakipag kamay kay Jeffrey maliban kay joana. Lumabas ito ng kwarto at di na bumalik, di ko alam kung anu naging problema ni Joana. Nagusap usap kami at sa kanila ko na rin kinumusta kung anu na ba talaga ang kalagayan ni Jam...

Ako: tol salamat sa tulong nyu ha..

Anton: naku tol, wala yun.. wag mo na isipin yun

Ako: panu nyu nga pala nalaman ang kinaroroonan namin?

Paul: si Jam... naka tracker ang cellphone niya at dahiol doon kaya namin siya na sundan.. isa pa plano talaga namin ang lahat pwera lang sa pagkakabaril kay Jam at pagkakapatay sa kuya ni Joana.

Ako: kaya naman pala.. kasalanan ko to mga tol...

Paul: tol.. di mo kasalanan ok.... its all unexpected... kahit tanungin mo si Joana...

---------------------------------------Joana----------------------------------

Nang ipinakilala saamin ni Jom ang kanyang kakambal ay parang may isang damdaming nawala saakin na biglang bumalik. Di ako lumapit kay Jeffrey, di ko alam ang rason ko sa pagkakataong iyon basta ang alam ko di ko kayang lumapit sa kanya.

Lumabas ako ng kwarto nila at doon nakita ko ang momy ni Jam sa may information area.

Ako: tita!!

Ana: Jo!!... Jo.. ang pinsan mo??

Di ako makatingin sa kanya, kasi hanggang ngayon ay wala parin malay si Jam at nasa critikal pa rin itong kundisyon dahil sa tama ng 2 tama ng bala.

Ana: Jo... asan ang pinsan mo!!(sabay tulo ng mga luha niya at iyak)

Ako: nasa.....ICU.... po......

Ana: dyos ko.... anu ba kasalanan ng anak ko?!

Niyakap ko siya at saka pilit pinakalma...

Ako; shhh.. auntie.. please... tahan na.....

Ana: kasalanan ko ito... jo.. kung..... kung napigilang..... ko sana.... si anton.....

Ako: auntie... tahan na po.. wala po kayong kasalanan.... isa pa.... si kuya ang nag plano ng lahat... lingid sa kaalaman ni Uncle....

Ana: asan si Jam.. gusto ko siya makita....

Ako: si po pwedeng pumasok... hanggang silip lang po tayo sa salamin tita.. di po kais kami pinapapasok ng mga doktor...

???: excuse me ikaw po ba ang ina ni mr Del Rosario?

Sabay kaming lumingon ni auntie at nakita namin ang isang doktor..

Ana: opo.. dok.. ako po.. dok.. pwede po ba akong pumasok?

Dok: sige, pwede kang pumasok pero, misis di po kayo pwedeng magtagal sa loob kwarto..

Barang biglang nabuhayan si auntie ng loob nang marinig ang sinabi ng doktor na pwede siyang pumasok. Pinasuot si auntie ng isang clinical suit at saka siya nakapasok sa loob kwarto ni Jam, di ko kayang panuorin si Jam sa ganoong ayos, tutad ni tita anabeth ay halos puro makita na lang ang bumubuhay sa kanya. Pumasok agad si auntie at saka lumapit ito ng dahan, dahan kay Jam. Di ko naririnig ang sinasabi ni auntie kay Jam pero bakas sa mga galaw nito ang pagsisisi.

---------------------------------------Ana----------------------------------

Di ko alam kung papanu ko hahawakan ang anak ko na ngayon ay nakaratay sa ospital at nasa critikal na kundisyon. Ni sa panaginip ay di ko inaakalang aabot sa ganon ang kundisyon ang nagiisa kong anak. Kahit na anung sisi ko sa sarili ko ay wala na itong magagwa, di na nito mababago pa ang kalagayan ng aking anak sa kasalukuyan.

Isa na lang ang magagawa ko ang manalig sa diyos at magdasal para sa kaligtasan ng aking anak. Lumabas ako ng kanyang kwarto para tumungo sa chpal at magdasal pero sa aking pag labas ay agad kong nakita si Anton na kausap si Joana.

Di ko na sila pinansin pa at saka ako dirediretcho sa chapel para mag dasal.

---------------------------------------Anton Del Rosario----------------------------------

Agad akong sumugod sa ospital nang nalaman ko kay manang ang nagyari sa anak ko. Alam ko hanggang ngayon ay galit paring sa akin si Ana dahil ak ang sinisisi niya sa mga nangyayari ngayon sa buhay ng aming anak at lalo na ngayon na nasa ospital pa si Jam.

Malaki din naman ang pagsisisi ko sa nagawa ko, nabigla lang ako kaya ko iyon nagawa. Pag dating ko sa ospital ay agad kong nakita si Joana na nakatayo at parang may tinatanaw sa loob ng isang kwarto, naaninag ko ang sinage ng kwarto at doon ko nalaman na ICU ang kwartong iyon. Agad akong lumapit kay joana at saka ko siya kinausap.

Ako: Jo....

Lumingon sa akin si joana pero di niya alam kung anu ang gagawing reaction sa pagkakakita sa akin kaya napayuko na lang siya.

Ako: Jo... sorry......

Joana: its ok Uncle....

Ako: no Jo.. its not... nang dahil sa akin ay.... namatay ang kuya mo.... at nasa ICU ang pinsan mo.... ang kaisa-isa kong...... anak....

Pag lingon ko sa loob ay nakita ko si ana, hanggang kasi ngayon ay di parin ako kinakausap ni ana at ako ang pangunahing tao na sinisisi niya sa lahat ng nagyayari...

Gusto kong pumasok sa loob at yakapin din ang anak ko, pati ang asawa ko pero alam ko imposible yun ngayon..

Napansin ko ang paglabas ni ana pero di niya ako nilapitan, bagkus ay dirediretcho lang ito sa abas ng ospital. Iniwan ko si Joana para subukang sundan si ana, gusto ko makausap ang asawa ko... gusto ko humingi ng tawad sa kanya...

Sa aking pag sunod ay nakita kong sa chapel ng ospital siya tumungo. Doon nakita ko ang pagbuhos ng kanyang mga luha ang kanyang paghihinagpis at pagmamaka-awa na iligtas ang pinakamamahal naming anak. Ako rin ay palihim na nagmasid na lang sa aking asawa.

---------------------------------------Jom----------------------------------

Kahit na anung paliwanag nila paul sa akin na wala akong kasalanan sa nagyari at sariling desisyon ni Jam ang kanyang ginawa ay sinisisi ko parin ang sarili at di ko mapapatawad ang sarili hanggang sa di gumugising si Jam at bumalik ang lahat sa normal.

Napag pasyahan ko rin na kung sakali mang gumising pa si Jam ay kakausapin ko siya at hihiwalayan ko na siya, tatapusin ko na ang aming pagiging mag nobyo, kahit na masakit ay titiisin ko iyon. Mas-masakit kasi para sa akin ang makitang masaktan at malagay sa peligro ang buhay niya, masyadong mahala sa akin si Jam at di ko kayang isugal ang kanyang kaligtasan para lang maging masaya kami.

Napansin ata si Jeffrey ang aking naging reaction, siguro dahil na rin sa kambal kami kaya siguro nagkaroon siya ng kutob kung anu ang binabalak ko...

Jeffrey: Jom.... wag sisihin ang sarili mo, tama sila walang kang kasalanan dito. masama ang kutob ko sa balak mo, kaya kung balak mong makipag kalas kay Jam dahil lang dito ay magagalit ako sayo. Jom, ako mahal ko rin naman si Jam pero nag paubaya ako dahil alam kong ikaw ang mahal niya, sa tingin mo ba matutuwa si Jam pag naghiwalay kayo? Jom hindi, pag ginawa mo iyon ay para mo na rin siyang pinatay..

Para akng nabuhusan ng mainit na tubig dahil sa narinig ko sa sarili kong kapatid, sa maikling panahon na nagkasama kami ay ngayon ko lang siya narnig nag salita ng ganoon, puno ng pagmamalasakit at pag aalala.

Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagan iyon ay bilang pinagtugtog ni Aelvin sa kanyang cellphone ang kanta ni Chris Medina na sinabayan niya ng pagkanta.

Anywhere you are, I am near
Anywhere you go, I'll be there
Anytime you whisper my name, you'll see
How every single promise I keep
Cuz what kind of guy would I be
If I was to leave when you need me most

What are words
If you really don't mean them
When you say them
What are words
If they're only for good times
Then they don't
When it's love
Yeah, you say them out loud
Those words, They never go away
They live on, even when we're gone

And I know an angel was sent just for me
And I know I'm meant to be where I am
And I'm gonna be
Standing right beside her tonight
And I'm gonna be by your side
I would never leave when she needs me most

What are words
If you really don't mean them
When you say them
What are words
If they're only for good times
Then they don't
When it's love
Yeah, you say them out loud
Those words, They never go away
They live on, even when we're gone

Anywhere you are, I am near
Anywhere you go, I'll be there
And I'm gonna be here forever more
Every single promise I keep
Cuz what kind of guy would I be
If I was to leave when you need me most

I'm forever keeping my angel close

Tila ipinapahiwatig sa akin ni Aelvin, na ngayon ako higit na kailangan ni Jam. At lahat ng kanyang mga nagawa ay mababalewala pag iniwan ko siya.

Ilang minuto lang ay pumasok ulit si Joana, na namumula ang mga mata at umiiyak, nabahala kami kaya agad kaming nataranta.

Ako: Joana! Anu nangyari? Bat ka umiiyak?

Joana: si Jam.....

Nabigla ako sa kanyang sinabi kaya gusto kong tumakbo sa tabi niya pero pinigilan ako nila Paul, sila na daw ang bahala, agad silang lumbas. Nanlumio ako sa narinig mula sa kanila, galit din ako sa sarili ko dahil sa wala akong magawa para sa taong pinakamamahal ko, kahit na man lang ang damayan siya at tabuhan siya di ko magawa.

Ilang oras na ang lumipas pero wala parin akong balita sa kanya, kung anu na ang kalagayan niya. Sumapit na ang gabi pero wala parin, wala na ring bumalik sa kanila kahit man lang balitaan ako kung anu na ang kalagayan ni Jam.

Di ako dalawain ng antok ng araw na iyon puno ang isip ko ng pangamba, nag aalangan ako nag dududa kung anu na ba talaga ang kalagayan ni Jam. Napansin ito ni Jeffrey at agad niya akong kinausap tungkol dito.

Jeffrey: tol, iniisip mo ba kung anu na kalagayan ni Jam?

Ako: oo tol... hanggang ngayon kasi wala pa tayon balita kung anu na naging kalagayan niya simula nang nag silabasan sila kanina....

Jeffrey: tol... dont worry, ligtas si Jam.

Ako: panu mo naman nasabi iyon?

Jeffrey: basta tol.. nararamdaman ko... ok na si Jam.... kaya kung ako ikaw.. ipahinga mo na yan dahil baka bukas makalawa makauwi na tayo. Di naman kasi super lala ang kundisyon natin specially you, compared sa akin na tinamaan pa ng bala sa hita...

Ako: oo nga anu.. tol, kumusta na pala ang sugat mo?

Jeffrey: ok na ako tol... konting sugat lang to..

Pagkasabi niya noon ay nag ayos na siya ng pagkakahiga niya at saka siya natulog, di ko parin maiwasan ang mag alala lalo na talagang wala akong balita sa kanila. Nang may isang nurse na pumunta dito para i check ang aming vitals ay tinanong ko siya.

Ako: ahmm.. pwede ko po bang matanong kung anu na kalagayan ng pasyente sa ICU?

Nurse: sinong pasyente po? Kasi di naman po ako kanina naka duty sir.... sorry po pero di ko alam, pero titingnan ko po sir kung anu magagawa ko..

Agad akong nakahinga ng kaunti nagn marinig ko ang sinabi ng nurse kaya umasa ako na sa kanyang pagbabalik ay may dala siyang magadang balita. Kahit papanu ay nakatulog na ako pagkasabi niya noon.

Kina umagahan ay nagising ako gawa ng pag yugyug sa akin ni Joana.

Joana: Jom.. Jom... Jom....

Ako: anu?

Joana: Jom.. mag bihis ka na...

Ako: para saan?

Joana: huwag ka na nga mag mukmok jan... move on Jom.. magbihis ka na... maya maya lang ay aalis na ang karo ng kabaong ni momy mo at ni Jam...

Mimulat ko ang mga mata ko at doon ko nakita na wala na ako sa ospital at nasa bahay na ako, si Joana ay naka itim, at naka shades gawa siguro ng pamamaga ng kanyang mga mata dahil sa kakaiyak...

Ako: hindi.. hindi... hindi!!!!!

Itutuloy...