Terrified 8

Author:Rovi/Unbroken
BLOG:http://strangersandunbrokenangels.blogspot.com
FB:Iheytmahex632@gmail.com



NOTE:Sa inyong lahat, maraming salamat.





Para akong nabuhusan ng sinampal sa narinig. Ayaw na magpakasal ni Jared sa akin? At bakit? Ano bang ginawa ko? Ano bang mali o offensive na nagawa ko para maging ganyan sya sa akin? Bakit naging ganito? Nung nakaraan okay na okay kami, tapos all of a sudden aayaw sya? Saan ba ako nagkulang?

Wala ng tigil ang pagtulo ng aking mga luha.

Napuna ito ng aking ina at agad itong lumapit sa akin.

“Anak? Bakit ka umiiyak? What's wrong?”

Nagtama ang aming mga mata, dama ko ang laking pagtataka at concerned sa kanyang mga galaw. Nagdalawang-isip ako kung sasabihin ko ba, sa oras na malaman ni Mama ang dahilan ay tiyak magiging malaking eskandalo to. Ayoko namang madamay pa sila Tita Stella at Tito Victor.

Ako ay nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga. Humarap ako sa aking ina at pinilit na ngumiti.

“Anak, bakit ka umiiyak? Sabihin mo sakin. Sino ba yung tumawag? Si Jared yun diba? Bakit ano bang problema? May problema ba?” Parang rifle na sabi nito

Kahit ang sakit-sakit, pinilit kong ngumiti sa aking ina. Dapat hindi nya malaman ang mga bagay na ito.

Tumingin ako sa kanya at pinahid ang aking mga luha.

“Ma. Wa-wala pong problema.” pagsisinungaling ko

“Ha? Anong wala? Iiyak ka ba ng ganyan kung walang problema Kath?”she said in disbelief

“Ma,ang saya-saya ko lang po.”

Napaisip ako kung ano ang idadahilan ko. Alam kong mahirap magsinungaling pero gusto kong malaman ang sagot sa mga tanong ko ng mag-isa. Di dapat malaman ng kung sino man hangga't di ko nakakausap si Jared sa mga bagay-bagay.

“Masaya po ako ka-kasi, sinabihan ako ni Jared na mahal nya ako.”

Kasinungalingan.

Napataas ang kilay ng aking ina.

“Anak? Ganoon kababaw? Impossible yan.”

“Ma. Kung alam mo lang. Mula ng malabas si Jared sa rehab naging madalang na syang magsabi ng 'Mahal kita' sa akin. Kaya ang saya-saya ko lang.” pagtatakip ko pa.

“Okay Kath. Siguraduhin mo.”

Bakas ang pagbabanta sa boses ng aking ina.

“Opo Mama.”

“Ano tara na? Alis na tayo. Kanina pa nagaantay ang driver.”

Halos makalimutan ko na may lakad pala talaga kami ngayon. Pero hindi ko naman matitiis na hindi makausap si Jared tungkol sa bagay na ito.

“Mama. Kayo nalang muna ang makipagusap don sa restaurant. Basta Oriental ang gusto namin.”

“Ha? Eh akala ko ba kasama ka sa food tasting?”

“Ma,urgent eh. Kailangan kong pumunta kay Jared. Nagtatampo kasi di ako nakasabay sa breakfast nila kahapon. Naglalambing Ma eh.”

Nakita ko ang pagbuntong-hiniga ng aking ina.

“Oh Sya. Sige. Kukunin ko nalang yung isang kotse at sumakay ka na dyan. See you later.”

Agad akong humalik sa aking ina at mabilis akong lumabas ng bahay para sumakay sa nakapark na kotse sa garahe.

“Manong derecho tayo kala Jared.”


Tumango ang driver.

Inantay kong makalabas ang kotse ng bahay. Muli na namang bumuhos ang mga luho ng sakit na kanina ko pa tinatago. Alam kong di tama ang magsinungaling pero ginawa ko ito for the better.

✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖

Ang bigat ng pakiramdam ko. Alam mo yun? Parang ang sakit-sakit lang in a sense na kinakana ka ng guilt dahil sa mga bagay na di mo inaasahang mangyari? Malungkot ako noon, pakiramdam ko lagi ay may kulang. Nagdrugs ako dahil sa mga bagay na hindi ko pa maaaring sabihin sa ngayon. Sa loob ng ilang taon, even during my darkest hours, never akong iniwan ni Kath. Naging mabuting nobya sya at naramdaman ko ang unconditional love na kanyang binigay sa akin. Pero hindi ko alam kung anong dahilan at madali akong natakot na mawala si Raf sa akin. Alam kong mali ang ginawa ko at alam kong masasaktan ko sya, pero hindi ko alam kung bakit ko pa rin ginawa. Ibig sabihin lang ba nito ay kaya kong baliwalain lahat para kay Raf? Ganoon ba ako kagago? Ganoon ba ako kabakla?

Buntong-hininga. Isang malalim na buntong-hininga.

Bigla kong binagsak ang aking katawan sa kama. Ang lambot nito ay pansamantalang nagdala sa akin sa langit. Naramdaman ko ang pagtakbo ng aking mga luha. Waves of confusion have been hitting my mind, my complicated mind. The next thing I know is, kinain na ako ng kadiliman.





Naramdaman ko ang bigat sa aking mga braso. Parang pinipisil na dinadaganan. Ramdam ko na may nakapatong sa akin. Hindi ko alam pero hindi ko mabuksan ang aking mga mata. Mabigat ito. Mainit. Parang uling na nagdidingas, nakakapaso, nakakalapnos.

Ilang segundo pa ay naramdaman ko ang pagtama ng aming mga labi. Hindi ko maaaring magkamali. Labi ni Raf ang mga ito. Naging mas mapusok ang kanyang mga halik. Iba ito sa una naming pagniniig kagabi makalipas ang ilang taon. Ramdam ko ang paggalugad ng kanyang dila sa aking bibig. Iba ang sensasyong dala nito.

Mas naramdaman ko ang pagdiin ni Raf sa aking braso. This time ay ramdam ko ang dahan-dahang pagbaon ng kanyang kuko sa aking balat. Naramdaman ko ang marahan nyang pag-ulos. Pinagtatama nya ang aming mga kaselanan na nasa loob pa rin ng aming mga shorts. Dry sex. Iba ang sensasyong dala noon. Masakit yung pisil ng kuko nya sa aking braso pero tunay namang nakakalibog ang pagtama ng aming mga maselang parte.

Muli kong naramdaman ang kanyang mga labi,ngayon naman at dumampi ito sa aking leeg. Ramdam ko ang marahang pagsipsip nito. Ako ay nakaramdam ng ibayong kiliti.

“Ohhh.”

He gave me little kisses on my neck that extremely made me feel heaven. Para syang bampirang sumisipsip ng dugo, ang kaibahan nga lang ay hindi ako nasasaktan, sa bawat dampi ng kanyang labi at sa bawat sayad ng kanyang dila, nararating ko ang isang lugar na hindi ko pa napuntahan.

“Ohhh.”

Patuloy ako sa pag-ungol. Ramdam ko pa rin ang bigat ng aking mata.

Hindi ko magawang ibukas ang mga ito.

“Ohhhhhhh.”

Naging mas mapangahas ang kanyang mga galaw. Naging mas mabilis ang kanyang mga kilos. Naging mas mabilis ang galaw ng kanyang dila sa t'wing tumatama ito sa aking leeg.
Hindi pa sya nakuntento, maging ang tenga ko ay hindi nya pinalampas.

Pinatulis nya ang kanyang dila at pinasok ito sa aking kanang tenga. Kahit anong kilos ko ara kumawala sa kanyang yapos ay hindi ko magawa. Masyado syang malakas. Nagmistulan akong isang patay na hayop na pinagpapasasaan ng isang walang-bwitre. Iba ang kiliting dala nun. Ramdam ko ang lalong pagtigas ng aking alaga. Ramdam ko din ang pamamasa ng ulo nito.

“Ooohhhhhhhhh.”

Naging mas malikot ang kamay ni Raf. Habang patuloy sya sa ginagawa ang aking tainga, parang pirata namang nyang pinagala ang kanyang mga kamay. Ang bawat pagdampi nito sa aking balat ay nagduduloy ng kuryente na nakakapagpanginig sa akin.

“Ohhhhh.”

Mabilis ang mga sumunod na nangyari.

Mabilis naibaba ni Raf ang aking shorts. Halu-halo na ang aking nararamdaman. Nalilibugan, naeexcite, nasasarap, nag-iinit. Hindi ko pa rin magawang buksan ang aking mga mata. Mabigat pa rin ito. Ipapaubaya ko nalang ang lahat kay Raf.

“Oooohhhhhhh..”

Biglang sinunggaban ni Raf ang aking kaliwang utong. Kanan, kaliwa, pasalit-salit, nakakaulol.

“Oooohhhhhhhhhhh.”

“Ahhhh.”

“Oohhh.”

Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari.

Ang alam ko lang ay naramdaman kong nagtataas-baba na ang mainit na bibig ni Raf sa aking maselang bahagi. Ibang-iba yun sa lahat ng natikman ko. Hindi ko alam kung meron pang hihigit sa ginagawa nya.

“Ohhh.”

“Aahhhhh!”

“Raaaaff!”

“Ayaannn..”

“Raafff!”

“Ayyyaaaannn nnaaa aakooooo...”

At muli ko na namang narating ang ikapitong glorya.

Hingal-kabayo ako pagkatapos. Ramdam ko din ang pagpatak ng butil-butil kong pawis. Unti-unti, naramdaman ko ang paghupa ng aking sistema.

Ramdam ko pa din ang maliliit na haplos ni Raf sa aking katawan.

Nanatili kaming tahimik. Gumaan ang aura ng kwarto. Maliwanag.

Ginawaran ako ng halik ni Raf. Dahan-dahan nyang niluwagan ang pagkakahawak sa aking braso. Unti-unti syang umangat at tumabi sya sa akin. Nawala ang pagbigat ng aking mga mata. Gumaan ang aking pakiramdam. Ako ay napangiti.

Minulat ko ang aking mata. Nakita ko ang liwanag ng kwarto. Iginala ang aking paningin. Wala ni anino ni Raf. Napatayo ako sa sobrang pagkabigla. Nakita ko ang aking sariling repleksyon sa harap ng salamin, kita ko ang mga pulang marka ng kalmot. Nakakapagtaka kung paano ito nangyari? Akala ko nandito si Raf sa loob. Kung wala sya? Bakit ako may mga kalmot? As in kalmot? Bakit? Paano?

Kung wala si Raf bakit may mga kissmark ako sa leeg? Bakit mamasa-masa ang aking alaga? Bakit? Sino? Paano?

Ang daming tanong na pumasok sa isip ko. Hindi ko alam kung ano ang oo sa hindi. Hindi ko alam kung anong nangyayari. Hindi ko alam kung anong nangyari.

Nakakapagtaka. Nakakapanghina. Nakakapangilabot.

Agad kong nilapitan ang pinto ng aking kwarto. To my surprise, it was locked. Hindi ako makapaniwala. Alam kong si Raf yong kanina. Alam kong si Raf yun at di ako pwede magkamali! At bakit ako may mga kalmot? Ano to? Putangina!

“Raaaffffff!”


“Raaaffff??? Nasaan ka? Wag ka na magtago! Lumabas ka!”

“Raaaaaaaaaafffffff!!!!!!”

Nagiging hysterical na ako. Nasaan si Raf?

“Nasaaaan kaaaa??”

“RAAFFF!!”

Halos maubos na ang boses ko kakasigaw. Walang Raf na lumabas. Umupo ako sa sahig ng kwarto. Pilit na sinasagot ang mga tanong na parang wala namang kasagutan.

“Tok-Tok-Tok”

Nagulat ako ng marinig ko ang pagkatok sa pinto ng aking kwarto.

“Sino yan?”

Walang sumasagot.

TOK! TOK! TOK!

“Sinoooo yannn!”

“Putang-ina! Sinoooo yan??” pasigaw kong sabi.

“Wag mo akong sasaktan! Sino ka?”

“RAAAFFFFF!!!!”

“Raffff!”

“Nasaan ka na Raf?”

“Raaaaaaaafffffffffffff??!!!!!”

I T U T U L O Y . . .