Ang Alay ng Babaylan

by Jayson Patalinghug

Note: Matagal na din po akong di nakapagsulat sa sarili kong blog. Pasensya na po kayo kasi medyo busy lang po talaga ako sa trabaho. Gayon paman ay nais kong magpasalamat sa mga resident writers ng LOL  na  sina Inoh, Caleb Uriel Tan, Ace.Vince.Raven, Third at Emray sa walang sawa nilang pag update ng kanilang mga magagandang kwento na nagpakilig sa aking mga readers.

Salamat din sa ating avid readers na sina Coffee Prince, Joed, Chris, Jay, Troy at sa lahat ng ayaw magpakilala sa walang sawa nilang pagsubabay sa bawat kwento dito at sa tiyagang mag comment.

Salamat din kay Myx sa lagi niyang pagtambay dito sa LOL at pag entertain sa mga newbies.

Para po sa inyo ang kwentong ito at sana ay magustuhan ninyo kahit na medyo fantasy Fiction siya. Mahilig kasi ako sa mga symbolisms eh. hehehhehe...Comment lang po :)

*****************************************

Mataas na ang sikat ng araw, naglalakad pa rin  si Leo sa isang banyagang lupain. Mga ilang oras na rin siyang naghahanap ng batis upang maibsan ang uhaw na kanyang nararamadaman. Ngunit wala siyang mahagilap sa lupain ng mga itim na engkanto. Natatanaw na niya mula sa kanyang kinatatayu-an ang itim na gubat. Buo ang kanyang loob, haharapin niya ang reyna ng mga engkantong itim at ibibigay ang mensahe ng pinunong babaylan upang magkaroon na ng kaayusan sa mundo ng mga engkanto at tao.

Habol ang kanyang paghinga ng marating niya ang bungad ng kagubatan. Pinahiran niya ang pawis sa kanyang ulo sa pamamagitan ng dala niyang itim na balabal. Nangingintab ang kanyang katawan sa pawis na lalong nagpapatingkad sa napakagandang hubog ng kanyang katawan. Nilibot niya ng tingin ang kanyang paligid, hinanap ang mga nilalang na sabi ng pinuno ay sasalubong sa kanya sa bungad ng itim na kagubatan, ngunit wala na kahit isang tao ang naroon. Tanging mga awit ng ibon at halinghing ng hangin ang kanyang narinig. Sa pagod nya ay naupo muna siya sa isang bato at nagpahinga habang hinihintay niya ang mga taong sasalubong sa kanya. May ilang minuto lang siyang naupo ng may narinig siyang kaluskos sa kanyang likuran at ng lingunin nya ito ay nagulat siya sa kanyang nakita. Isang malaking lalaki na nasa pitong talampakan ang taas, napakalaki ng katawan na animoy bato sa tigas. Asul ang mga mata nito at kulay kayumanggi ang balat. Wala itong soot na pan itaas maliban sa kulay pilak na gayak pandigma na nakasabit sa dib-dib at braso nito. May hawak itong napakalaki at napaka talim na sandata.

“Banyaga… naliligaw ka ba ng landas?” tanong nito na may nakakatakot na boses.

“Ikaw po ba si Aris?” pagbalik niya ng tanong, “Kung kayo po si Aris, ako naman po ang pinadala ng pinunong babaylan upang maghatid ng mensahe sa mahal na reyna..”

Lumapit sa kanya ang malaking lalaki “Oo…ako nga si Aris. Halika, sumakay ka na sa kabayo at hinihintay ka na ng kamahalan.”

Tumango nalang siya at sumakay sa likod ng kabayo at agad nilang pinasok ang itim na kagubatan. Halos hindi na mapasok ng liwanag ang loob ng gubat at kailangan pang magsindi ng apoy ni Aris upang makita nila ang daanan. Nang marating nila ang pusod ng gubat ay halos wala na siyang makita sa kapal ng usok, tinakpan na lamang niya ang kanyang mukha ng dala niyang balabal at hinyaan niyang dalhin siya ni Aris sa kanilang patutunguhan.

“Tao, nandito na tayo”

Tinanggal niya ang balabal na nakatakip sa kanyang mukha at namangha siya sa kanyang nakita. Mula sa kawalan, nakita niya ang mga tent na may matitingkad na kulay. Dinala siya ni Aris sa pinakamaaking tent na kulay lilac. May mga malalaking tao na nagbabantay sa pintuan ng tent na iyon. Namangha naman si Leo sa laki ng mga iyon at sa boong buhay niya noon lang siya nakakita ng mga nilalang na ganoon kalaki. Bigla na lamang siyang nakaramdam ng panganib sapagkat siya ay nag-iisa, kasama ang mga mala higanteng nilalang sa loob ng itim na gubat. Alam niyang wala siyang kalaban laban sa ano mang gustong gawin ng mga taong iyon.

Dinala siya ni Aris sa isang silid kung saan nakaharap niya ang isang napakagandang dilag. Kumikislap ang kanyang mata na kulay asul, ang kanyang mga buhok ay mahaba at kulay pilak. Napakaganda ng hubog ng katawan nito na kapansin pansin sapagkat tanging dib-dib lang natakpan ng pulang balabal na soot nito.

“Maligayang pagdating, taga lupa.” Bati ng magadang dilag kay Leo. Ang kanyang tinig ay napakalamig at tila nagmula sa ilalim ng batis.

“Kamahalan,” lumuhod siya at yumuko sa harap ng napakagandang diwata. Mas nakatulong sa kanya ang pagyuko sapagkat nanginig ang kanyang tuhod sa nasilayan nitong ganda. ‘Pinadala po ako dito ng pinunong babaylan upang iparating sa inyo ang kanyang pagnanasa na magkaroon ng katahimikan at maging magkaibigang muli ang mga babaylan at ang mga enkantong itim.” Inabot niya ang hawak na liham sa diwata.

                Tinaas ng diwata ang kanyang kamay at winagayway, hudyat ng pagtawag niya sa kanyang babaeng alipin. Lumapit ang alipin kay Leo at kinuha ang dalang liham saka tinungo ang reyna at inabot ito. Kinuha naman ng Reyna ang liham at nag wika “Batid kong salat sa kagandahang asal ang aking alipin, gusto mo bang parusahan ko siya?” tanong ng reyna kay Leo.

“Huwag po, wala naman pong ginawa ang alipin na hindi ko naibigan. Huwag nyo lamang siyang parusahan.” Pagtatanggol ni Leo sa alipin.

Ngumiti lamang ang reyna at binasa ang liham. “Ang sabi dito ay ikaw ang panganay na anak ng isang datu sa inyong pook.”

Napatingin si Leo sa reyna at nagulat kung bakit nabanggit sa liham ang bagay tungkol sa kanyang pagkatao, “Opo mahal na reyna…..”

Tingingnan siya nito ng daretsahan, isang tinging malagkit at nakakatunaw “At ano ang iyong pangalan?”

“Leo….” Naputol ang kanyang pagpapakilala sa sarili ng maramdaman niyang may humablot sa kanyang likuran. Dalawang gwardiya ang humawak ng mahigpit sa kanyang magkabilang bisig.

“Mahal na reyna… nasisiguro kung kapayapaan lamang ang hangad ng aming punong babaylan.” Nauutal niyang sabi. Di niya maitago ang nararamdamang takot at pangamba sa maaring mangyari sa kanya.

Humalakhak lamang ang reyna at nagwika “ Huwag kang mag alala tagalupa…ang kahilingan na kapayapaan sa pagitan ng mga tao at itim na engkanto ay matutupad. Ang kabayarang iyong dala ang nagtakda ng aking pasya.”

Hindi maintindihan ni Leo ang mga pangyayari, at kinilibutan siya sa kanyang naisip “Hindi…..”

Tumingin ang reyna sa kanyang aliping babe at nagwika “paparusahan ko ba ang aking bagong alipin Lucina?”

Ngumiti lamang si Lucina at kinagat ang mapupulang labi nito “Huwag po kamahalan…..hayaan mong ako ang maggawad sa kanya ng kaparusahan.”

Lumapit ang alipin kay Leo at humugot ng ng matalim na kutsilyo mula sa tagiliran nito at mabilis nitong nahiwa ang soot na balabal ni Leo. Galit ang alipin at di mawari ni Leo ang dahilan. Nanatili lamang siya sa pagkakatayo at di gumalaw, wala naman siyang magagawa laban sa mga itim na engkanto.

Binaba ni Lucena ang dala niyang  kutsilyo at dahan dahan nitong hinipo ang katawan ng binata. Parang nagsilab ang katawan ni Leo sa ginawang iyon ni Lucena. Pinagapang nito ang kanyang mga kamay mula sa dibdib, huminto sa may utong at sinalat ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang daliri, pagkatapos ay dahan dahanng gumapang ang kanyang mga kamay sa may puson pababa. Habang ang isang kamay ng alipin ay nasa umbok ng pagkalalaki ni Leo ang isang kamay naman ay gumapang sa may likuran nito at bigla nalang tumirik ang mga mata ni Leo sa kiliting nadarama ng lumapat ang mainit na dila ni Lucena sa kanyang kaliwang utong.  Sinuso niya ito ng banayad sabay kagat. Palipat lipat siya sa magkabilang utong hangang sa halos di na matiis ni Leo at tumigas na ang kanyang alaga na nagnanais na makalabas sa kapirasong tela na nakabalot dito.

Gumuhit ang isang mapanudyong ngiti sa mga labi ng reyna “tagalupa, ikaw ay isang mainam na pandagdag sa aking mga alipin, sadyang napakabait ng inyong punong babaylan at ikaw ang inalay niya sa akin.”

Gumapang ang dila ni Lucena mula sa utong ni Leo pababa sa makinis nitong puson. Walang masabi si Leo sa mga nagaganap, di niya  sukat akalain na siya pala ang inalay ng punong babaylan upang magkasundo ang mga tao at itim na engkanto. Ang akala niya ay sinugo lamang siya upang magdala ng mensahe ng pakikipagsundo. Sa kabila ng sarap na nadarama niya sa ginagawa ng babaeng alipin ay tumulo ang kanyang luha. Batid niyang kinasangkapan lang pala siya. Bumaling ang kanyang paningin sa babaeng alipin na sa kasalukuyan ay dinidilaan ang kanyang puson. Tatanggallin na sana ni Lucena ang kaperasong tela na nakabalot sa kanyang pagkalalaki ng basagin ng isang malakas na boses ang katahimikan ng silid na iyon “Tama na iyan!!!” sigaw ng reyna.

Agad na tinigil ng alipin ang kanyang ginagawa at lumayo kay Leo.

Tiningnan siya ng Reyna at inutusan “Luhod!” binitawan siya ng mga gwardiya na nakahawak sa kanyang likuran, ngunit nagmamatigas siya.

“Luhod!” sigaw ulit ng reyna.

Lumuhod siya at nanginginig ang kanyang mga tuhod kahit hindi naman malamig ang silid. Naramdaman niya mula sa kanyang likuran ang dalawang pares ng malalaking kamay ang tumulak sa kanyang likuran upang maka tuwad siya.  Nasa ganoong posisyun siya ng maramdaman niya ang malaking daliri ni Aris na marahas na pinasok ang kanyang pwerta. Napakagat labi siya sa sakit at lalong napasigaw ng maramdaman niyang dalawang daliri na ang ipinasok ng lalaki sa kanyang pwetan.

“Maawa ka…patigilin mo siya….” Pagmamaka-awa ni Leo habang  ang lumuluha niyang mata ay nakatingin sa reyna. Ngunit ngiti lamang ang ginante ng reyna. Naramdaman niyang inalis na ni Aris ang malalaking daliri nito sa kanyang puwet, ngunit lumakas ang kabog ng kanyang dibdib ng makita niyang nakaluhod na ang malaking lalaki sa kanyang likuran habang ang malalaki nitong kamay ay hawak ang magkabilang pisngi ng kanyang puwet. Nakatutok sa kanyang lagusan ang napakalaking tarugo ni Aris, nasa sampung pulgada ang taas.

“Mahal na reyna….maawa ka…pakiusap….patigilan mo siya…!” pagsusumamo niya, ngunit hindi siya pinakingan ng reyna “ Arrrrggggghh…..! ahhhhhhhhhh!!!!” napasigaw na lamang siya ng maramdaman niyang parang mapupunit ang kanyang lagusan ng pasukin ito ng mala halimaw na tarugo ni Aris. Halos mawalan siya ng ulirat sa sakit at parang batang nagsisigaw, ngunit walang tumulong sa kanya. Binilisan ni Aris ang pag indayog sa likuran ni Leo….Taas..baba….labas-pasok…sarap na sarap si Aris kanyang ginagawa habang si Leo naman ay namimilipit sa sakit. Pinikit na lamang ni Leo ang kanyang mga mata hanggang sa kalaunan ay nararamdaman niya ang kakaibang sarap dulot ng gianagawa ni Aris sa kaniyang puwetan.

Minulat niya ang kanyang mga mata ng maramdaman niyang hinatak siya ni Aris upang umangat ang kanyang katawan, ngayon ay nasa nakaluhod na posisyun na siya ngunit patuloy parin si Aris sa kanyang ginagawa sa likuran ni Leo. Nakita ni Leo na papalapit sa kanya si Lucena at sa pagkakataong iyon ay hubot hubad na ito. Napakakinis ng balat, napakaputi, ang suso nito ay maumbok at ang mga labi nito ay nanunukso. Lumuhod si Lucena sa kanyang harapan at agad na sinubo ang kanyang tarugo. Di maipaliwanag ni Leo ang sarap na nadarama habang kinakantot siya ni Aris sa likuran at chinuchupa naman siya ni Lucena sa harapan. Nararamdaman niya ang kuryenteng gumapang sa kanyang boong katawang habang naninikip ang kanyang likuran, si Aris ay habol ang paghinga at lalong binilisan ang pag indayog hanggang sa naramdaman ni Leo ang mainit na likido ang dumaloy mula sa tarugo ni Aris daretso sa Kaloob loban ng kanyang pwetan. Para siyang matatae ngunit di niya ito alintana dahil nasa rurok na rin siya ng kasarapan habang chinuchupa siya ng mainit at masikip na bibig ni Lucena. Nilunok lahat ni Lucena ang dagtang lumabas sa kanyang tarugo hanggang sa walan nang natira. Kasabay nun ay hinugot na ni Aris ang tarugo nito sa kanyang likuran at dahil sa wala nang nakasuporta sa kanyang likuran ay humandusay ang kanyang pagod na katawan sa sahig.

Habol ang kanyang paghinga, masakit ang boo niyang katawan at ang kanyang pwetan ay wasak at mula sa wasak na butas nito ay umagos ang putting likido. Hindi na siya gumalaw pa o nagsalita. Natatakot siya sa kung ano nanaman ang susunod na gawin sa kanya.

“”Linisin ninyo ang kanyang katawan at pagkatapos ay dalhin sa aking kama…” utos ng reyna sa kanyang mga alipin.

Walang magawa si Leo, hindi niya lubos akalain na ganun ang mangyayari sa kanya sa pagsunod sa utos ng kanilang punong babaylan.

-        -  WAKAS -